Rozmycie

Nowa stałka Tamrona ma być ukoronowaniem linii Superior Performance i pretendentem do miana najlepszego obiektywu 35 mm na rynku. Sprawdzamy jak naprawdę radzi sobie klejnot w koronie japońskiego producenta.

Autor: Maciej Luśtyk

2 Październik 2019

Artykuł na: 23-28 minut

Dodaj ocenę

Spis treści

Rozmycie

Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30 cm.

Wartości dla matrycy:

poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry
0.5-1.5 - obraz ostry
1.5-2.5 - delikatne rozmycie
2.5-3.5 - rozmycie widoczne
3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące
powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia

Wartości dla odbitki 20 x 30 cm:

poniżej 10 - obraz zbyt ostry
10-20 - obraz ostry
20-30 - delikatne rozmycie
30-40 - rozmycie widoczne
40-50 - rozmycie jest denerwujące
powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia

Jak widzimy na powyższych wykresach, aparat utrzymuje bardzo wyrównaną ostrość obrazu na całej powierzchni kadru, już od nominalnego otworu przysłony, a delikatne fluktuacje pozostaną w zasadzie niewidoczne dla oglądającego. Mimo wszystko widać, że płaszczyzna ostrości nie jest równa, co możemy zauważyć zarówno na powyższych wykresach, jak i oceniając poniższe zdjęcia wykonane w praktyce (linia ostrości przy f/1.4 na deskach stołu)

Rozmycie obrazu w praktyce

O charakterze rozmycia nieostrości można mówić właściwie jedynie w superlatywach. Oczywiście wszystko zależy od osobistych preferencji, ale trzeba przyznać, że projektantom Tamrona udała się nie lada sztuka. Z jednej strony rozmycie jest bardzo gładkie i homogeniczne, ale jednak niepozbawione charakteru, co zarzucane jest niektórym nowym konstrukcjom na rynku. Bokeh przy szeroko otwartej przysłonie jest delikatnie “zakręcone” na brzegach kadru, a punkt świetlne reprodukowane są w formie przyjemnych dla oka “łezek”, co jest miłych oddechem dla idealnego, technicznego rozmycia, do jakiego dążą niektórzy producenci. Do tego dochodzi bardzo delikatne przejście między obszarami ostrości i nieostrości.