Najlepsze obiektywy makro - przegląd rynku (2025)

Profesjonalna portretówka systemu RF i następca uznanego lustrzankowego modelu EF 100 mm f/2.8, który przez lata był głównym wyborem fotografów makro w systemie Canona. W nowej wersji obiektyw oferuje jeszcze większe maksymalne powiększenie 1,4x, a także unikalną funkcję regulacji aberracji sferycznej, która pozwala nam wpływać na to jak na zdjęciu prezentują się nieostrości.

To także zaawansowany układ optyczny (17 soczewek w 13 grupach, 9-listkowa przysłona) sygnowany znaczkiem L, wbudowany system stabilizacji optycznej, a także ultraszybki, podwójny silnik AF Nano USM. Minimalna odległość ostrzenia została zaś skrócona do 26 cm, co przekłada się na odległość roboczą wynoszącą ok. 11 cm. Niestety to jednocześnie obecnie najdroższy obiektyw tego segmentu.

Natywna propozycja z systemu Nikon Z, która ma być doskonałym obiektywem zarówno do makro, jak i fotografii portretowej. Zaawansowana optyka linii S (16 soczewek w 11 grupach, 9-listkowa przysłona i 4 elementy specjalne), gwarantować ma wzorową rozdzielczość i bardzo dobrą kontrolę aberracji, a komfort pracy poprawiają wbudowany układ stabilizacji, stosunkowo szybki autofokus oparty o podwójny silnik STM, ogranicznik zakresów ostrzenia, przycisk funkcyjny czy w końcu… pomocniczy ekran, pełniący rolę cyfrowej skali odległości.

Nikkor Z MC 105 mm f/2.8 S VR to także jeden z najbardziej praktycznych obiektywów w tym zestawieniu pod kątem wygody pracy makrofotograficznej. Przy wymiarach 85 x 140 mm i wadze 630 g jest względnie kompaktowy, a minimalna odległość ostrzenia 29 cm przekłada się na wygodną odległość roboczą, wynoszącą ok. 14 cm. Obiektyw niestety nie współpracuje z natywnymi telekonwerterami producenta.

Makro portretówka z serii ART stawia przede wszystkim na bezkompromisową jakość obrazu. 17 soczewkę w 12 grupach zapewnić ma doskonałą ostrość od brzegu do brzegu, a układ został dodatkowo zoptymalizowany pod kątem kontroli aberracji chromatycznej i komy. Od najnowszych konstrukcji na rynku nowa Sigma odstaje nieco starszym, ultradźwiękowym silnikiem autofokusu HSM, ale przy zastosowaniach makro nie powinno mieć to większego znaczenia. Tym bardziej jeśli weźmiemy pod uwagę inne zalety tej konstrukcji.

Sigma 105 mm f/2.8 DG DN Macro Art to bowiem obiektyw świetnie zaprojektowany pod kątem odległości roboczej - minimalna odległość ogniskowania, przy której uzyskujemy powiększenie 1:1 wynosi 29,5 cm, co biorąc pod uwagę rozmiar obiektywu, przekłada się na wygodny dystans 14 cm od przedniej soczewki obiektywu. Gdyby tego było mało, stosując konwertery Sigma TC-1411 (1,4x) lub TC-2011 (2,0x) możemy zwiększyć maksymalne powiększenie przy zachowaniu wspomnianej odległości roboczej - niestety funkcja ta jest dostępna jedynie w przypadku wariantu z mocowaniem L-Mount. W końcu, jest to także obiektyw bardzo przystępny cenowo.

Prawdopodobnie najstarszy obiektyw w naszym zestawieniu (premiera w 2015 roku), ale zarazem ciągle jeden z najbardziej popularnych w systemie Sony E. A wszystko ze względu na naprawdę niezłą optykę, relatywnie niską wagę, wbudowany system stabilizacji i praktyczną odległość roboczą - powiększenie 1:1 uzyskujemy z odległości 14,5 cm.

Względem współczesnych konstrukcji szkło odstaje napędem AF Direct Drive Super Sonic Wave Motor (DDSSWM), który na przeostrzenie potrzebuje nieraz niemal 2 sekund, ale przynajmniej jest zupełnie bezgłośny. Do tego ewentualnie niedogodności wynagradza nam atrakcyjna cena, która dodatkowo sporo obniżana jest niemal przy każdej akcji cashback organizowanej przez producenta. Z racji wieku, szkło to bez problemu nabędziemy także na rynku wtórnym.

Udoskonalona wersja kultowego obiektywu Tamrona to najnowsze a zarazem najlepsze szkło tego typu w systemie Sony E. Gdyby tego było mało, jest też rekordowo nisko wycenione, stając się wyjątkowo atrakcyjnym kąskiem zarówno dla fanów makro, jak i petrografii portretowej czy produktowej.

Obiektyw oferuje świetną rozdzielczość, nowoczesny, liniowy napęd AF, wzorowo wyrównaną płaszczyznę ostrości i bardzo skutecznie minimalizuje występowanie aberracji chromatycznej. Minusy? Brak stabilizacji, powolny autofokus na krótkich odległościach ostrzenia, dosyć mocne winietowanie, a także krótsza odległość robocza, wynosząca ok. 9 cm.

Najmniejszy i najlżejszy obiektyw tego typu na rynku (mierzy jedyne 74 x 82 mm przy wadze 298 g) jest świetnym powodem, dla którego fani fotografii makro powinni zainteresować się aparatami systemu L-Mount. Mimo rekordowo kompaktowej budowy nie oszczędza jednak na osiągach.

Otrzymujemy układ 13 soczewek w 11 grupach, wśród których znajdziemy 3 elementy asferyczne i 3 soczewki o obniżonej dyspersji, a wszystko to napędzane nowoczesnym, podwójnym silnikiem liniowym. Maksymalne powiększenie 1:1 uzyskujemy zaś przy minimalnej odległości ostrzenia 20,4 cm, która przekłada się na wygodną odległość roboczą wynoszącą 12,3 cm. Niestety miniaturowa konstrukcja ma swoją cenę - to jedna z droższych natywnych stałek tego segmentu.

Makro ostateczne, a zarazem powód, dla którego system Mikro Cztery Trzecie jest jednym z najlepszych do tego typu fogorafii. OM System M.Zuiko ED 90 mm f/3.5 Macro IS PRO jest pierwszym „bezlusterkowym” obiektywem z AF i natywną skalą odwzorowania 2:1. Jeśli jednak weźmiemy pod uwagę mniejszą matrycę, finalnie otrzymamy obrazek odpowiadający powiększeniu 4:1, a przy użyciu systemowego telekonwertera - nawet 8:1!

To możliwości nieosiągalne dla żadnego współczesnego obiektywu natywnego, a zarazem przepustka do świata ekstremalnego makro. Co najważniejsze, wszystko to podparte bardzo dobrą optyką, systemem stabilizacji i lekką budową (453 g). Szkoda jedynie, że nie należy do najtańszych. Warto natomiast wspomnieć, że aktualnie (zima 2025) możemy go kupić 900 zł taniej w ramach akcji cashback.

Najtańsza a zarazem jedna z najbardziej praktycznych makro portretówek z autofokusem na rynku. Obiektyw jest wyjątkowo kompaktowy i lekki (56x82 mm, 185 g), dzięki czemu staje się świetnym wyborem do fotografii makro wykonywanej z ręki. Do tego oferuje naprawdę niezłą optykę i duże maksymalne powiększenie, które odpowiada pełnoklatkowemu obiektywowi ze skalą odwzorowania 2:1.

Do minusów zaliczyć można z pewnością nieco powolny napęd AF, bazujący na mechanizmie śrubowym, czy też brak stabilizacji i uszczelnień. Na kolana nie powala też odległość robocza 9,8. Przy kompaktowej budowie i cenie, łatwo to jednak tej konstrukcji wybaczyć. Co więcej, szkło możemy aktualnie kupić 450 zł taniej w ramach akcji cashback.

Flagowe makro w systemie Fujifilm X to precyzyjnie zaplanowany, zaawansowany układ optyczny (16 soczewek w 12 grupach, 9-listkowa przysłona, 5 elementów specjalnych), system dryfujących soczewek poprawiający szybkość i precyzje napędu AF, a także uszczelniona obudowa, zachowująca przyzwoite gabaryty (80 x 130 mm, 750 g).

Jedną z głównych zalet obiektywu jest nieco dłuższa ogniskowa (ekwiwalent 120 mm) i wygodna minimalna odległość ostrzenia 25 cm, która przekłada się na odległość roboczą wynoszącą ok. 11 cm. Komfort pracy poprawia także ogranicznik zakresów ostrzenia (25-50 cm i 50 cm - nieskończoność) oraz wbudowany system stabilizacji o skuteczności 5 EV.

Laowa to producent, którego konikiem jest właśnie makrofotografia. Nic więc dziwnego, że każda produkcja tego typu, to w przypadku chińskiej firmy obiektyw na swój sposób rekordowy. Laowa 85 mm f/5.6 2x Ultra Macro APO to najmniejszy pełnoklatkowy obiektyw w tym zestawieniu (53 x 81 mm, 289 g), który dodatkowo może pochwalić się imponującą maksymalną skalą odwzorowania 2:1. Dodatkowo szkło może pochwalić się apochromatycznym układem optycznym, w którym do zera skorygowane zostało występowanie aberracji chromatycznej.

Możliwości obiektywu odbijają się na widocznie mniejszej jasności (raczej nie należy o nim myśleć jako o obiektywie portretowym), oraz krótszej odległości roboczej, wynoszącej 8,5 cm. W końcu jest to także obiektyw w pełni manualny, który nie oferuje napędu AF i który nie pozwala na wygodną pracę w trybach preselekcji. Nie mamy też oczywiście stabilizacji. Na osłodę otrzymujemy jednak przystępną cenę, która czyni obiektyw jednym z ciekawszych wyborów tego segmentu.

To samo, co wyżej tylko w bardziej klasycznej formie, z ogniskową 100 mm, jasnością f/2.8 i nieco większym, ale nadal kompaktowym tubusem. Szkło mierzy 72 x 125 mm i waży 638 g, oferuje maksymalne powiększenie 2:1 i oferuje apochromatyczny układ optyczny.

Jeżeli chodzi o odległość roboczą, ta nie powala i wynosi tylko 8 cm dla powiększenia 2:1 i 10 cm dla powiększenia 1x. W dodatku, tak jak w przypadku modelu 85 mm, jest to obiektyw w pełni manualny. Nicka cena i szeroka dostępność mocowań czyni go jednak atrakcyjną propozycją dla amatorów.

Obiektyw makro, który łączy duże powiększenie 2:1 z systemem tint-shift, czyli możliwością przesuwania i pochylania osi optycznej, która umożliwia regulowanie perspektywy i płaszczyzny ostrości. Fotografów makro uciesza także gwinty, pozwalające na podpinanie dodatkowych akcesoriów, takich jak lampy czy różnego rodzaju uchwyty do makro.

Szkło bazuje na układzie 14 soczewek w 10 grupach i 12-listkowej przysłonie i - biorąc pod uwagę obecność systemu T/S - jest też całkiem kompaktowe (151 x 72 mm) choć z pewnością nie należy do najlżejszych (845 g). To także kolejne szkło całkowicie manualne i kolejne oferowane w bardzo przystępnej cenie. Co więcej, dla mniej wymagających użytkowników przygotowana została także jeszcze tańsza wersja pozbawiona układu Tilt-Shift.