Rozmycie

Rozmycie

Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:

Wartości dla matrycy:

• poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry
• 0.5-1.5 - obraz ostry
• 1.5-2.5 - delikatne rozmycie
• 2.5-3.5 - rozmycie widoczne
• 3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące
• powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia

ogniskowa 24 mm, przysłona f/2.8

ogniskowa 70 mm, przysłona f/2.8

Wartości dla odbitki 20 x 30 cm:

• poniżej 10 - obraz zbyt ostry
• 10-20 - obraz ostry
• 20-30 - delikatne rozmycie
• 30-40 - rozmycie widoczne
• 40-50 - rozmycie jest denerwujące
• powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia

ogniskowa 24 mm, przysłona f/2.8

ogniskowa 70 mm, przysłona f/2.8

Reporterskie zoomy to nie konstrukcje, które mają pieścić nasze oczy papierową głębią ostrości i plastycznym obrazem. Niemniej jednak połączenie dłuższej ogniskowej 70 mm i 9-listkowej przysłony o nominalnym otworze f/2.8 może także zapewnić nam ciekawe wizualne efekty - zwłaszcza, gdy podejdziemy odpowiednio blisko (minimalna odległość ostrzenia to 38 cm). Tak więc już nawet takie parametry obiektywu dostarczą nam wyraźną separację fotografowanego obiektu od reszty planu oraz efektowne bokeh, co spokojnie możemy wykorzystać nie tylko w reportażu, lecz także i w portrecie.

To jedna strona medalu. Druga dotyczy już ostrości samego szkła. Powyższe trójwymiarowe grafiki wygenerowane dla przysłony f/2.8 i ogniskowych 24 i 70 mm są wyraźnym potwierdzeniem ogólnej rozdzielczości obiektywu. Tak więc otrzymujemy wyraźny środek kadru i nieco mniej ostre brzegi - o czym świadczy nierównomierna powierzchnia wykresów.

Podobną charakterystykę rozmycia (wartość BxU) zanotowaliśmy dla odbitki 20 x 30 cm. Niemniej jednak w tym przypadku dysproporcje pomiędzy poszczególnymi fragmentami planu kadru są już dużo mniejsze. Oznacza to, że jakość obrazu jest znacznie bardziej wyrównana, a wywołane zdjęcia ostre (zarówno w centrum jak i na brzegach odbitki).

Rozmycie obrazu w praktyce

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book

Spis treści

• Tamron SP 24-70 mm f/2.8 Di VC USD G2 - test obiektywu
• Konstrukcja
• Ustawianie ostrości
• Stabilizacja obrazu
• Rozdzielczość
• Rozmycie
• Aberracja chromatyczna
• Dystorsja
• Winietowanie
• Odblaski
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe