![Psi oddech, psie pazury. „Dogbreath” Matthew Genitempo [RECENZJA]](/i/images/4/4/8/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_238448-dogbreath-1.jpg)
Newsletter
Newsletter
Aberracja chromatyczna
88%
Obiektywy z serii Art już od 5 lat rozpieszczają fotografów, a najnowsza Sigma 135 mm f/1.8 DG HSM ART może okazać się prawdziwym klejnotem w koronie całej linii. Sprawdzamy, czy tak będzie w istocie.
Spis treści
Aberracja chromatyczna
Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania i wyostrzania. Pomiar wykonywany jest dla pełnego zakresu przysłon. Przedstawiany wykres pokazuje najgorsze wartości.
Aberracja chromatyczna to częsty problem większości jasnych obiektywów. Na szczęście w przypadku nowej Sigmy ten problem prawie wcale nie występuje. Jest to niewątpliwie zasługą specjalnych szkieł niskodyspersyjnych, które skutecznie radzą sobie z tą wadą układu optycznego.
W całym zakresie przysłon wartość aberracji chromatycznej nie przekroczyła jednego piksela. Największą anomalię zaobserwowaliśmy na f/1.8, gdzie wyniosła 0.64 piksela. Niemniej jednak w pewnych warunkach - głównie laboratoryjnych - może być widoczna na powiększeniach 1:1. Zauważymy ją przede wszystkim w nieostrościach, gdzie objawi się jako charakterystyczne zabarwienie kontrastowych fragmentów kadru. Jednak w praktyce - w większości sytuacji - powinniśmy się cieszyć zdjęciami pozbawionymi aberracji chromatycznej.
Aberracja chromatyczna w praktyce
Autor: Michał Chrzanowski
Stały bywalec naszego laboratorium. Ciągle patrzy na świat przez różne ogniskowe oraz przemierza miasta i wioski obwieszony sprzętem fotograficznym. Uwielbia stylowe aparaty, a także eleganckie i funkcjonalne akcesoria. Ma słabość do monochromu i suwaków w programie Lightroom, po godzinach – do literatury faktu i muzyki country.
_968856305.jpg)
_1877607562.jpg)
