Optyka

Optyka

Obiektyw to ta sama, dobrze już znana konstrukcja. Ze wszystkimi tego konsekwencjami. Układ optyczny składa się z 8 elementów w 6 grupach, w tym z jednej dwustronnej soczewki asferycznej oraz wypukłej soczewki ze szkła o wysokim współczynniku załamania światła.

Ponadto elementy pokryto powłoką Fujinon HT-EBC, która ma poprawiać pracę w warunkach ostrego i kontrastowego światła oraz ma ograniczyć występowanie niepożądanych efektów blików i flar. Z kolei za plastyczne rozmycie nieostrości i okrągłe bokeh ma odpowiadać 9-listkowa przysłona, którą będziemy mogli operować w przedziale f/2-f/16.

Rozdzielczość

Na osi poziomej wykresu umieściliśmy przysłony, a na osi pionowej pary linii na milimetr. Za przyzwoite wyniki dla plików RAW uznajemy te powyżej 20 lp/mm.

Gdy spojrzymy na poniższy wykres funkcji MTF50 wygenerowany dla pliku RAW możemy odnieść wrażenie, że rozdzielczość jaką dostarcza obiektyw stoi na wysokim poziomie. Niestety częściowo to wrażenie będzie mylne.

Na pierwszy plan wysuwają się ogromne dysproporcje w jakości obrazu pomiędzy centrum a brzegami kadru. To właśnie przez te różnice wykonane zdjęcia nie odznaczają się odpowiednią wyrazistością - zwłaszcza na szerzej otwartych przysłonach f/2 i f/2.8. Rozdzielczość jedynie balansuje na granicy akceptowalności, co niestety jest widoczne na wykonywanych fotografiach. Sytuacja poprawia się dopiero po przymknięciu przysłony do f/4. Wtedy też zdjęcia zyskują na kontraście i ogólnej jakości. Zmniejszeniu ulega także dysproporcja rozdzielczości pomiędzy poszczególnymi fragmentami planu fotograficznego. Dzięki temu wykonane zdjęcia będą się lepiej prezentować.

Poniżej zamieszczamy również wykresy funkcji MTF50 dla fotografii zapisanych w formacie JPEG. Algorytmy Fujifilm dobrze radzą sobie z wyostrzaniem obrazu, dzięki czemu rozdzielczość ulega znacznemu wyrównaniu w stosunku do tej zanotowanej dla surowych plików. Optymalną jakość zdjęć otrzymamy w przedziale f/4-f/16. Natomiast przysłony f/2 i f/2.8 będą odstawać od reszty, co zauważymy na zdjęciach - te będą mniej wyraziste i bardziej „rozmydlone“ zarówno w centrum jak i na brzegach planu.

X100F przez wielu nazywany jest mniejszym bratem X-Pro2. I jest to trafne określenie. Wygląd i zastosowane rozwiązania oraz większość specyfikacji są takie same. Dlatego też wielu miłośników reportażu i street’a, dla których liczy się dyskrecja i szybkość działania, będzie wahać się nad wyborem nowego X100F lub X-Pro2 z obiektywem Fujinon XF 23 mm f/2 R WR. Postanowiliśmy więc sprawdzić, który wariant okaże się lepszym rozwiązaniem pod względem jakości obrazu. A raczej jak duże będą między nimi różnice.

Poniżej prezentujemy zestawy zdjęć, które zostały wykonane przy takich samych ustawieniach obu aparatów. Przysłony jakie braliśmy pod uwagę do porównania rozdzielczości to f/2, f/2.8 i f/4.

Fujifilm X100F (od lewej) - Fujifilm X-Pro2 z obiektywem Fujinon XF 23 mm f/2 R WR (od prawej)

Bez większego trudu możemy zauważyć, że X-Pro2 z systemową stałką Fujinon XF 23 mm f/2 R WR zapewnia wyraźniejsze i bardziej kontrastowe zdjęcia. Taki duet dostarczył zdecydowanie wyższej rozdzielczości obrazu - zwłaszcza na f/2 i f/2.8. Jeżeli spojrzymy na fotografie wykonane X100F, to te zapewniają akceptowalną jakość dopiero po przymknięciu przyslony do f/4. Tak więc to proste porównanie potwierdziło wyniki, które otrzymaliśmy w naszym laboratorium podczas testu modelu X100F. Zdjęcia uchwycone na szerzej otwartej przysłonie (f/2 i f/2.8) będą pozbawione odpowiedniej wyrazistości i kontrastu, nie tylko na obrzeżach, lecz również pośrodku kadru.

Aberracja chromatyczna

Kolejny test optyki i kolejne rozczarowanie. Wysłużony już obiektyw Fujinon wykorzystany w X100F ma bardzo słabo skorygowaną aberrację chromatyczną, a większa rozdzielczość matrycy tylko uwidacznia tę wadę. Największą anomalię zanotowaliśmy na f/2. Jej wartość wyniosła ponad 3 piksele. Poza tym objawia się ona niemal na całym planie fotograficznym. W konsekwencji na zdjęciach będą już wyraźnie zauważalne kolorowe przebarwienia kontrastowych fragmentów kadru.

Dystorsja

O niebo lepiej obiektyw poradził sobie ze zniekształceniami obrazu. Tak na prawdę dystorsję beczkową na poziomie 0,33% uda się zauważyć jedynie w warunkach laboratoryjnych. Śmiało więc możemy powiedzieć, że jest on wolny od tej wady układu optycznego. Zdjęcia będą pozbawione wyraźnych i zauważalnych zniekształceń - nawet, gdy w kadrze umieścimy dużo pionowych i poziomych linii.

Winietowanie

Nie mamy też powodów do narzekań w kwestii winiety. Podczas fotografowania na przysłonie f/2 uzyskała ona wartość 41%, co w przeliczeniu daje różnicę naświetlenia między centrum a brzegami kadru wynoszącą 0,8 EV. Poza tym jej charakterystyka jest bardzo naturalna - gradacja rozchodzi się płynnie od brzegów po centrum kadru. Tak więc w praktyce winieta nie powinna sprawiać nam większych problemów.

Odblaski

W teorii powłoki Fujinon HT-EBC mają minimalizować występowanie na zdjęciach blików i flar, które powstają podczas fotografowania w warunkach kontrastowego oświetlenia. Niestety zapewnienia i obietnice producenta nie znalazły przełożenia w praktyce. W słoneczny dzień nie trudno o świetlne artefakty. Spore i kolorystyczne okręgi zaobserwujemy, gdy źródło światła będzie znajdować się w kadrze.

Niemniej jednak prawdziwe problemy pojawiają się w momencie, gdy słońce znajdzie się poza planem fotograficznym. Wtedy na zdjęciach ujrzymy bardzo duże flary, których pozbycie się w procesie postprodukcji może okazać się niemożliwe. Poza tym zdjęcia będą charakteryzować się mniejszym kontrastem i wyrazistością - zwłaszcza we fragmentach kadru, na których objawi się świetlny artefakt.

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book

Spis treści

• Fujifilm X100F - test aparatu
• Specyfikacja
• Budowa i wykonanie
• Ergonomia i obsługa
• Funkcje dodatkowe
• Fotografowanie
• Jakość zdjęć (Laboratorium DxO)
• Optyka
• Jakość zdjęć w praktyce
• Filmowanie
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe