Aberracja chromatyczna

Aberracja chromatyczna

Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO. Pomiar wykonywany jest dla pełnego zakresu przysłon. Poniższe wykresy przedstawiają rozłożenie poprzecznej aberracji chromatycznej w kadrze i jej wartości dla przysłon f/2.8, f/8 i f/22.

W przypadku długich zoomów trudno o bardzo skuteczne tłumienie aberracji dla każdej kombinacji ogniskowej i przysłony, inżynierom modelu Canon RF 24-105 mm f/2.8L IS USM Z ta sztuka udała się jednak całkiem nieźle. Niezależnie od ustawienia, maksymalne aberracja poprzeczna przy rozmiarze 0,3-0,45 px jest znikoma i występuje głównie w okolicach bocznych krawędzi kadru i zobaczymy ją w zasadzie jedynie podczas oglądania zdjęć w 100-procentowym powiększeniu. Jednocześnie jest to najdziwniejszy schemat aberracji poprzecznej, z jakim do tej pory się zetknęliśmy (zwykle intensywność aberracji wzrasta radialnie, w kierunku brzegów kadru).

Schemat aberracji dla ogniskowej 24 mm:

Schemat aberracji dla ogniskowej 60 mm:

Schemat aberracji dla ogniskowej 105 mm:

Cieszy tym samym, że obiektyw nie wydaje się mieć nadmiernych problemów z aberracją chromatyczna wzdłużną, która zwykle pojawia się w przypadku dłuższych ogniskowych i płytkiej głębi ostrości. Przesunięcia kolorów w nieostrościach są znikome i nie będą bardzo widocznie wpływać na odbiór zdjęć.

Aberracja chromatyczna w praktyce:

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book

Spis treści

• Canon RF 24-105 mm f/2.8L IS USM Z - test obiektywu
• Budowa i wykonanie
• Autofokus i ustawianie ostrości
• Rozdzielczość
• Rozmycie
• Aberracja chromatyczna
• Dystorsja
• Winietowanie
• Praca pod światło
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe