Rozmycie

Rozmycie

Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania obiektywów podłączanych do aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane dla odbitek o rozmiarze 20 x 30 cm, czyli w rozmiarach w jakich zwykle mamy okazję oglądać zdjęcia.

Wyniki BxU pozwalają nam lepiej zorientować się w tym jak ostry jest obraz w poszczególnych obszarach kadru i są potwierdzeniem dla pomiarów MTF z poprzedniego rozdziału. Jak widzimy na poniższych wykresach ostrość jest bardzo wyrównania w całym obszarze kadru, nawet na najszerszej ogniskowej, co powinno sprawić, że widocznego rozmycia na brzegach nie zauważymy nawet oglądając zdjęcia w powiększeniu. Obraz będzie prezentował się widocznie gorzej jedynie przy górnym krańcu przysłon, tj. f/16-f/22, jednak będzie to mało zauważalne.

Wartości dla matrycy:

• poniżej 0-3 - obraz zbyt ostry
• 3-6 - obraz ostry
• 6-8 - delikatne rozmycie
• 8-14 - rozmycie widoczne
• powyżej 15 - rozmycie nie do przyjęcia

Gdybyśmy jednak mieli jakiekolwiek wątpliwości, warto też zwrócić uwagę na wyniki mierzone dla odbitki, czyli tego jak zdjęcie będzie prezentować się na odbitce, tudzież oglądane w rozmiarach ekranowych. Jak widzimy dla oglądającego zdjęcie będzie wydawać się wzorowo ostre na całym obszarze kadru, niezależnie od używanej przysłony. Wyjątkiem, jest jedynie przysłona f/22, gdzie obiektyw balansuje na granicy delikatnego rozmycia, jednak bez możliwości porównania ze zdjęciami wykonanymi na niższych przysłonach widzowie zapewne nie wychwycą spadku w ostrości.

Wartości dla odbitki 20 x 30 cm:

• poniżej 5 - obraz zbyt ostry
• 5-15 - obraz ostry
• 15-30 - delikatne rozmycie
• 30-40 - rozmycie widoczne
• 40-50 - rozmycie jest denerwujące
• powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia

Rozmycie nieostrości:

A jak prezentuje się rozmycie nieostrości w modelu Nikon Nikkor Z 14-24 mm f/2.8 S? Większość użytkowników ultraszerokokątnych obiektywów nie przywiązuje specjalnej wagi do tego, jak prezentuje się bokeh. Szkła tego typu wykorzystuje się  najczęściej w krajobrazie, czy architekturze, a wtedy przysłona jest przymykana, aby zmaksymalizować głębię obrazu w całym kadrze. Owszem, z szeroko otwartej przysłony korzysta się w reportażu lub eventach, jednak rozmycie tła nabiera większego znaczenia, dopiero gdy fotografujemy z bliskiej odległości. W testowanym Nikkorze zbliżenia przy f/2.8 pozwalają tworzyć bardzo plastyczne, miękkie ujęcia, z wyraźnie zarysowanym tematem głównym. Z takiego efektu będziemy zadowoleni nawet przy ogniskowej 14 mm.

Wrażenie robi też 9-listkowa przysłona, która pozostaje kołowa nawet po przymknięciu. Wystarczy spojrzeć na poniższe zdjęcie wykonane przy f/5.6. Punktowe światła w nieostrościach przyjmują miękkie, okrągłe kształty, tak jak przy fotografowaniu z w pełni otwartą przysłoną.

Spis treści

• Nikon Nikkor Z 14-24 mm f/2.8 S - test obiektywu
• Konstrukcja i ergonomia
• Autofokus
• Rozdzielczość
• Rozmycie
• Aberracja chromatyczna
• Dystorsja
• Winietowanie
• Praca pod światło
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe