Leica 35mm f/1.4 Summilux-M ASPH - test

8. Rozmycie

Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20x30. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:

Wartości dla matrycy:

poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry

0.5-1.5 - obraz ostry

1.5-2.5 - delikatne rozmycie

2.5-3.5 - rozmycie widoczne

3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące

powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia

Wartości dla odbitki 20x30 cm:

poniżej 10 - obraz zbyt ostry

10-20 - obraz ostry

20-30 - delikatne rozmycie

30-40 - rozmycie widoczne

40-50 - rozmycie jest denerwujące

powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia

Jak widać na pierwszym wykresie (rozmiar określamy w pikselach) na przysłonie f/1.4 rozmycie jest nie do przyjęcia w brzegach kadru, a w centrum jest widoczne. Jednak na odbitce 20x30cm będzie widoczne jedynie delikatne rozmycie. Wraz z przymknięciem przysłony wykres spłaszcza się, jednak rozmycie według standardów DxO jest nadal widoczne.

Test został podzielony na następujące części:

1. Wstęp

2. Specyfikacja

3. Konstrukcja

4. Ustawianie ostrości

5. Stabilizacja

6. Rozdzielczość RAW

7. Rozdzielczość JPEG

8. Rozmycie

9. Aberracja chromatyczna

10. Dystorsja

11. Winietowanie

12. Odblaski

13. Podsumowanie

14. Zdjęcia do pobrania

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book