![„Matrix” i konie w galopie. Polecamy biograficzny komiks o Muybridge’u [RECENZJA]](/i/images/9/1/9/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_235919-IMG_8199-3.png)
Newsletter
Newsletter
Winietowanie
80%
Wykonanie uniwersalnego i zaawansowanego szkła z pewnością nie jest proste i wielu producentów już się o tym przekonało. Dziś sprawdziliśmy, czy Olympus ze swoim najnowszym M.Zuiko 12-100 mm f/4 wychodzi z tej próby zwycięsko.
Spis treści
Winietowanie
Winietowanie mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania i wyostrzania. Pomiar wykonywany jest dla wybranych skrajnych ogniskowych. Przedstawiane wykresy pokazują mapę winietowania dla najgorszych wartości.
Olympus całkiem sprawnie poradził sobie z winietowaniem. Oczywiście największa różnica w oświetleniu pomiędzy centrum a brzegami kadru wystąpiła na ogniskowej 12 mm i f/4. Anomalia wyniosła 42%, co w przeliczeniu daje około 1 EV. Co więcej, otrzymana winieta charakteryzuje się bardzo naturalnym rozkładem i występuje jedynie na brzegach kadru. Na innych ogniskowych jest jeszcze lepiej. Wraz z jej zmianą winieta ulega znacznemu zmniejszeniu. I tak na 100 m wynosi już jedynie 29%, czyli około 0,5 EV. Tak więc podczas fotografowania winieta nie powinna być dokuczliwa.
ogniskowa 12 mm i przysłona f/4
ogniskowa 100 mm i przysłona f/4
Autor: Michał Chrzanowski
Stały bywalec naszego laboratorium. Ciągle patrzy na świat przez różne ogniskowe oraz przemierza miasta i wioski obwieszony sprzętem fotograficznym. Uwielbia stylowe aparaty, a także eleganckie i funkcjonalne akcesoria. Ma słabość do monochromu i suwaków w programie Lightroom, po godzinach – do literatury faktu i muzyki country.
![Nikon Nikkor Z 28-400 mm f/4-8 VR - test praktyczny i zdjęcia przykładowe [RAW]](/i/images/6/0/5/d2FjPTg0MHgxLjUwMA==_src_235605-DY6A0387_3000.jpg)
_968856305.jpg)
_1475239688.jpg)
