Aberracja chromatyczna

Aberracja chromatyczna

Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania i wyostrzania. Pomiar wykonywany jest dla wybranych skrajnych ogniskowych i pełnego zakresu przysłon. Przedstawiane wykresy pokazują najgorsze wartości.

Ta wada układu optycznego jest odpowiednio skorygowana - choć poniższe wartości mogą sugerować coś zupełnie innego. Największą anomalię zaobserwowaliśmy na ogniskowej 16 mm i przysłonie f/2.8. Aberracja w warunkach laboratoryjnych wyniosła aż 2.73 piksela, jednak jej występowanie ograniczyło się wyłącznie do rogów kadru. Reszta planu fotograficznego pozostała nietknięta. Z kolei wybranie ogniskowej 35 mm sprawiło, że aberracja zmalała do wartości 1.23 piksela, jednak zmieniła się jej charakterystyka - wypełnia już wyraźnie większą część kadru i skoncentrowała się wokół centrum planu fotograficznego

Jednak w obu przypadkach anomalia nie ma większego przełożenia na wygląd zdjęć, ponieważ w praktyce nie jest zauważalna. Co więcej, również przybliżenie kadru 1:1 daje małe prawdopodobieństwo zaobserwowania kolorowych przebarwień kontrastowych fragmentów kadru - choć te niekiedy mogą pojawić się w kadrze.

Ogniskowa 16 mm i przysłona f/2.8

Ogniskowa 35 mm i przysłona f/22

Aberracja w praktyce

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book

Spis treści

• Canon EF 16-35 mm f/2.8 L III USM - test obiektywu
• Konstrukcja
• Ustawianie ostrości
• Rozdzielczość
• Rozmycie
• Aberracja chromatyczna
• Dystorsja
• Winietowanie
• Odblaski
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe