Nikkor Z 400 mm f/4.5 VR S - Winietowanie

Winietowanie

Winietowanie mierzymy dla plików RAW, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania. Przedstawione wykresy pokazują schemat winietowania dla przysłon f/4.5, f/5.6, f/8.

Jedynym bardziej zauważalnym mankamentem obiektywu jest winieta widoczna w dolnym zakresie przysłon. Przy przysłonie f/4.5 różnica w jasności między środkiem, a brzegami kadru wynosi co prawda raptem 0,5 EV, ale winieta dość mocno rozlewa się w stronę centrum kadru i jest łatwo zauważalna dla ludzkiego oka. Niestety wyciemnienie pozostaje widoczne jeszcze przy wartości f/5.6. Pocieszeniem może być natomiast fakt, że przy przysłonie f/8 winieta praktycznie całkowicie znika.

Winietowanie w praktyce:

Winietowanie to w zasadzie jedyny element, na który możemy trochę ponarzekać recenzując ten obiektyw. Nie da się ukryć, że pociemnienie na brzegach jest bardzo wyraźne przy w pełni otwartej przysłonie. Zmniejsza się nieco przy f/5.6, ale dopiero przy f/8 jasność kadru się wyrównuje.

Z winietowaniem często jest jednak tak, że bardziej pomaga kompozycji niż szkodzi. W przypadku testowanego Nikkora wydaje się ono jednak trochę zbyt duże, choć w praktyce specjalnie nie przeszkadza (co widać na poniższych przykładach). Gradient pociemnienia jest dość gładki, dlatego z reguły łagodnie kieruje wzrok ku centrum zdjęcia.

Spis treści

• Nikon Nikkor Z 400 mm f/4.5 VR S - test obiektywu
• Konstrukcja
• Autofokus
• Rozdzielczość
• Rozmycie i bokeh
• Aberracja chromatyczna
• Dystorsja
• Winietowanie
• Praca pod światło
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe