Aberracja chromatyczna

Aberracja chromatyczna

Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO. Pomiar wykonywany jest dla pełnego zakresu przysłon. Poniższe wykresy przedstawiają rozłożenie poprzecznej aberracji chromatycznej w kadrze i jej wartości dla przysłon f/1.4 f/4 i f/11.

Jak możemy zauważyć na powyższych wykresach, obiektyw nie jest idealnie skorygowany pod względem poprzecznej aberracji chromatycznej. Ta występuje nawet w pobliżu środka kadru i nasila się wraz z domykaniem przysłony. Na szczęście sam maksymalny rozmiar aberracji (0,86 px) nie jest zbyt duży, przez co nie będzie ona zbytnio rzucać się nam w oczy.

Większym problemem, podobnie jak w konkurencyjnej Sigmie, jest aberracją chromatyczna wzdłużna, którą znacznie trudniej skorygowania na etapie postprodukcji i którą zauważymy głównie podczas fotografowania z szeroko otwartą przysłoną. Cieszy natomiast fakt, że podczas gdy w Sigmie aberracja widoczna jest na miniaturach w całym zakresie przysłon, w Sony już powyżej f/2 będziemy ją w stanie zauważyć praktycznie wyłącznie w dużym powiększeniu.

Aberracja chromatyczna w praktyce:

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book

Spis treści

• Sony FE 50 mm f/1.4 GM - test obiektywu
• Konstrukcja
• Autofocus
• Rozdzielczość
• Rozmycie
• Aberracja chromatyczna
• Dystorsja
• Winietowanie
• Praca pod światło
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe