Leica 35mm f/1.4 Summilux-M ASPH - test

3. Konstrukcja

Odświeżona wersja obiektywu Leica Summilux-M 35 mm f/1.4 ASPH została zoptymalizowana pod kątem współpracy z cyfrowymi aparatami Leica M.

Konstrukcja optyczna składa się z dziewięciu soczewek ułożonych w pięciu grupach. Pięć elementów optycznych wykonano ze szkła o wysokim współczynniku refrakcji. Zastosowano też jeden element asferyczny. Producent podkreśla również zmiany w konstrukcji zewnętrznej, w tym nową osłonę przeciwsłoneczną, która została całkowicie wykonana z metalu.

Do jakości wykonania nie można się przyczepić. Leica Summilux-M 35 mm f/1.4 ASPH to solidnie wykonany obiektyw. Metalowa obudowa budzi zaufanie, tak samo jak metalowy bagnet. Jedyne zastrzeżenia jakie można mieć to brak uszczelnień. Z drugiej strony w przypadku tego obiektywu nie ma mowy o uszkodzeniu jakiejkolwiek elektroniki. W końcu mamy do czynienia z całkowicie manualnym szkłem.

Przysłonę tradycyjnie dla obiektywów z bagnetem M zmieniamy przy pomocy pierścienia umieszczonego na przodzie. Pierścień chodzi bardzo precyzyjnie z delikatnym oporem. Skok przysłony wynosi 0,5 EV.

Średnica mocowania filtra wynosi 46mm jeżeli dodamy do tego wymiary, które wynoszą zaledwie 56mm średnicy i 58mm długości z osłoną przeciwsłoneczną, a bez niej 48mm, to mamy do czynienia z najmniejszym obiektywem w swojej klasie. I najlżejszym, Summilux waży zaledwie 330 gramów. Dzięki temu obiektyw jest bardzo dobrze wyważony zarówno z cyfrowymi dalmierzami niemieckiego producenta, jak i analogowymi aparatami.

Obiektyw został oczywiście wykonany w Niemczech.

Test został podzielony na następujące części:

1. Wstęp

2. Specyfikacja

3. Konstrukcja

4. Ustawianie ostrości

5. Stabilizacja

6. Rozdzielczość RAW

7. Rozdzielczość JPEG

8. Rozmycie

9. Aberracja chromatyczna

10. Dystorsja

11. Winietowanie

12. Odblaski

13. Podsumowanie

14. Zdjęcia do pobrania

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book