Irix 21 mm f/1.4 - Test obiektywu | Rozdzielczość

Rozdzielczość

Na osi poziomej wykresu MTF50 umieściliśmy przysłony, a na osi pionowej pary linii na milimetr. Za przyzwoite wyniki w przypadku matryc o wysokiej rozdzielczości uznajemy te powyżej 32-34 lp/mm. Zdjęcia wykonywaliśmy w formacie RAW z uwzględnieniem wszystkich przysłon.

Irix 21 mm f/1.4 przejawia dość ciekawą charakterystykę w zakresie ostrości. Choć obiektyw nie jest piekielnie ostry już od nominalnego otworu przysłony, to oferuje dość wyrównaną ostrość na brzegach i środku kadru. W dolnym zakresie ogniskowych wyniki są dość przeciętne i balansują na granicy akceptowalności, jednak już powyżej f/1.8 rozdzielczość drastycznie wzrasta, by w zakresie f/4-f/5.6 osiągnąć imponujące wyniki 60 pl/mm w centrum kadru i 40 pl/mm na brzegach.

Obserwując wykres rozdzielczości widać, że w odróżnieniu od wielu współczesnych konstrukcji jest to obiektyw zoptymalizowany pod kątem pracy na domkniętej przysłonie, na co jednak nie powinniśmy narzekać. W końcu poza zastosowaniem w astrofotografii, obiektywy tego typu będziemy raczej mocniej domykać, w celu zwiększenia głębi ostrości.

Szkoda natomiast, że wyniki przy f/1.4 nie są nieco wyższe. 33 pl/mm dla centrum i 23 pl/mm dla brzegów kadru to wyniki to wyniki dość przeciętne dla 42 megapikselowej matrycy modelu Nikon Z7, na której obiektyw był testowany. Jeśli jednak nie będziemy studiować szczegółowo zdjęć w 100-procenowym powiększeniu, prawdopodobnie nikomu nie rzuci się to w oczy, o czym możemy przekonać się studiując poniższe wykresy BxU, pokazujące jak ostry oglądany obraz wydaje się dla ludzkiego oka.

Wykresy przygotowujemy zarówno dla matrycy, jak i odbitki 20 x 30 cm. W tym pierwszym wypadku odpowiada to oglądaniu zdjęcia w 100-procentowym powiększeniu, w drugim - oglądaniu go w rozmiarach ekranowych, co odpowiada większości współczesnych form prezentacji.

Wartości dla matrycy:

• poniżej 0-3 - obraz zbyt ostry
• 3-6 - obraz ostry
• 6-8 - delikatne rozmycie
• 8-14 - rozmycie widoczne
• powyżej 15 - rozmycie nie do przyjęcia

Jak widzimy, wykresy BxU prezentują się niemal identycznie dla wszystkich przysłon powyżej nominalnej wartości f/1.4. Jednak i w tym wypadku nie powinniśmy przejmować się przeciętnymi wynikami liczonymi dla matrycy. Nie ma też co obawiać się o delikatne odchylenia widoczne na powyższych wykresach dla matrycy. Poniższe wykresy dla odbitki, pokazują, że w przypadku oglądania zdjęć w rozmiarach ekranowych (czyli tak jak będą patrzeć na nie odbiorcy), nawet przy f/1.4 zdjęcie będą wydawać się ostre.

Wartości dla odbitki 20 x 30 cm:

• poniżej 5 - obraz zbyt ostry
• 5-15 - obraz ostry
• 15-30 - delikatne rozmycie
• 30-40 - rozmycie widoczne
• 40-50 - rozmycie jest denerwujące
• powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia

Rozdzielczość w praktyce

Wyniki pomiarów zgadzają się z praktycznymi obserwacjami. Przy w pełni otwartym otworze względnym Irix 21 mm f/1.4 charakteryzuje się przyzwoitą ostrością w centrum. Obraz jest miękki, ale w punkcie ostrości szczegóły są wystarczająco wyraźnie odwzorowane. Jednak przymykając przysłonę do f/2, szczegółowość staje dużo większa, a przy f/2.8 sięga naprawdę wysokiego poziomu.

Rozdzielczość na brzegu już tak nie zachwyca. Dość szybko od środka kadru spada i wyrównuje się dopiero po przymknięciu przysłony do f/5.6.

Spis treści

• Irix 21 mm f/1.4 - test obiektywu
• Konstrukcja
• Ustawianie ostrości
• Rozdzielczość
• Rozmycie
• Aberracja chromatyczna
• Dystorsja
• Winietowanie
• Odblaski
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe