Leica M9 to drugi cyfrowy aparat niemieckiego producenta w systemie M. Jest też najmniejszym pełnoklatkowym korpusem na rynku. W teście przyjrzymy się jak ta ciekawa konstrukcja sprawuje się w fotograficznej praktyce.
32 s - 1/4000 s (bezstopniowo, w trybie preselekcji przysłony)
B (bez ograniczeń)
Tryby ekspozycji
manual
preselekcja przysłony
snapshot
Pomiar światła
centralnie ważony przy przysłonie roboczej
EV 0 - EV 20
silikonowa fotodioda
Kompensacja ekspozycji
tak, +/- 3 EV
Blokada ekspozycji
naciśnięcie spustu do połowy
Metody pomiaru ostrości
manual
dalmierz
Podgląd głębi
brak
Czułość
ISO 80 - ISO 2500
Balans bieli
auto
6 trybów predefiniowanych
według wzoru
regulacja w zakresie 2000 K - 13100 K
Korekta obrazu
przestrzenie barwne:
Adobe RGB
sRGB
Zdjęcia seryjne
2 kl./s, maks. 8 zdjęć
Rejestracja filmu
brak
Monitor LCD
2,5-calowy
230 tys. punktów
5 poziomów jasności
Synchronizacja z lampą
maks. 1/180 s
Lampa błyskowa
zewnętrzna:
M-TTL z przedbłyskiem z adapterem SCA-3502 (od wersji 4) lub lampą Leica SF 24D
Kontrola błysku
M-TTL
synchronizacja z długimi czasami
synchronizacja na drugą kurtynę migawki (SCA-3502, SF 24D)
korekta siły błysku (+/- 3 EV co 1/3 EV z SCA-3501/3502, +/- 3 EV co 1/3 EV (lub od 0 do - 3 EV co 1 EV podczas sterowania z poziomu komputera) SF 24D
Stopka akcesoriów
gorąca stopka (M-TTL)
Matówka
brak
Lustro
brak
Wizjer
linie wyświetlane parami dla ogniskowych: 35 i 135mm, 28 i 90mm, 50 i 75mm
Informacja w wizjerze
wskaźnik gotowości lampy błyskowej, czas naświetlania, wskaźnik użycia nastaw zapamiętanych, wskaźnik korekcji ekspozycji, wskaźnik ekspozycji (prześwietlenia/niedoświetlenia), odliczanie dla czasów naświetlania pow. 2s, ostrzeżenie o zapełnieniu karty pamięci
Tryby odtwarzania
histogram RGB (z zaznaczeniem prześwietlonych świateł)