Fotografowanie

Olympus E-420 to najmniejsza i najlżejsza cyfrowa lustrzanka na rynku. W połączeniu z nowym obiektywem Zuiko Digital 25 mm f/2.8 Pancake tworzy unikalny zestaw o naprawdę kompaktowych wymiarach. Olympus nawiązuje w ten sposób do znakomitej serii lustrzanek klasycznych OM. Jeżeli dodamy do tego Live View czyli cyfrowy podgląd na żywo z ustawianiem ostrości na 2,7-calowym ekranie LCD, za pomocą detekcji kontrastu - to otrzymamy ciekawe połączenie lustrzanki z kompaktem.

Autor: Marcin Falana

19 Kwiecień 2008
Artykuł na: 38-48 minut
Spis treści

6. Fotografowanie

Szybkość działania

Olympus E-420 jest gotowy do pracy po niecałej sekundzie od włączenia. Jest to wynik lepszy od poprzedników, którzy potrzebowali na rozruch aż dwie sekundy.

Olympus E-420 w kategorii wykonywania zdjęć seryjnych wypada całkiem dobrze na tle konkurencji. Producent deklaruje prędkość 3,5 kl./s i serię plików RAW na poziomie 8 kadrów. Test szybkości działania wykonaliśmy w trybie Manual przy ustawieniu manualnego autofokusa i czasie otwarcia migawki 1/250s. W formacie RAW E-420 zrobił 9 RAW-ów w 2,5 s. Następnie zwalnia i wykonuje 20 RAW-ów w 10 s. Jeżeli chodzi o JPEG-i, to E-420 wykonał 18 JPEG-ów w 5 s i trzyma tą prędkość do zapełnienia karty. W 10s - 36 JPEG-ów, w 15s - 54 JPEG-i, itd.

punkty AF

Olympus E-420 oferuje trzy punkty ustawiania ostrości, poruszamy się między nimi strzałkami nawigatora. Autofokus z kitowym obiektywem 14-42 f/3.5-5.6 działa szybko i bez zarzutów. Nie ma też problemu z manualnym ustawianiem ostrości, czy przeostrzeniem. Obrót pierścienia jest na tyle duży, że zapewnia możliwość dokładnego wyostrzenia na interesującym nas obiekcie. Trochę gorzej wypada autofokus E-420 przy zdjęciach nocnych, jednak gdy ustawimy punkt fokusowania na czymś wyraźnym, lub kontrastowym to nowy Olympus nas nie zawiedzie. Przy użyciu trybu Live Viev E-420 ostrzy wolniej, potrzebuje około 1,5s na przestawienie ostrości z odległości minimalnej na nieskończoność. Trochę wolniej działa też spust migawki. Gdy już E-420 wyostrzy w trybie Live Viev i wciśniemy spust migawki to da się odczuć delikatne opóźnienie.

W trybie Live View mamy do dyspozycji trzy sposoby ustawiania ostrości:

  • czujnik AF
  • AF hybrydowy
  • AF obrazowy
AF w trybie Live View

Pierwszy z nich - czujnik AF korzysta z detekcji fazowej i ostrzy dopiero po wciśnięciu spustu. Na ekranie nie widzimy działania autofokusa, jednak zdjęcia są ostre. Drugi AF hybrydowy pokazuje nam efekty ostrzenia na monitorze, jednak ostrzenie właściwe następuje tuż po wciśnięciu spustu. Słyszymy jak aparat potwierdza ostrość tuż przed otwarciem migawki. Ten tryb pomiaru ostrości współpracuje ze wszystkimi obiektywami Zuiko Digital. Trzeci AF obrazowy działa na zasadzie detekcji kontrastu i widzimy jego działanie na monitorze. Warto zaznaczyć, że pełne działanie autofokusa obrazowego, czyli opartego na detekcji kontrastu, jest dostępne z obiektywami 14-42mm f/3.5-5.6, 40-50mm f/4.0-5.6 i nowym 25mm f/2.8 Pancake.

W trybie live view mamy możliwość uruchomienia linii pomocy w postaci siatki, złotego podziału lub skali.

Tryby ekspozycji

Na tarczy programów fotografowania mamy następujący wybór:

  • Auto
  • Portret
  • Krajobraz
  • Makro
  • Sport
  • Portret nocny
  • Scene - wybór programu tematycznego
  • P - program z fleksją
  • A - preselekcja przysłony
  • S - preselekcja czasu otwarcia migawki
  • M - program manualny
tarcza wyboru programu

Gdy ustawimy tarczę na pozycji SCENE na wyświetlaczu widoczne jest 18 programów tematycznych ze zdjęciami miniaturek:

  • Portret
  • Krajobraz
  • Portret na tle krajobrazu
  • Sceny nocne
  • Portret na tle sceny nocnej
  • Dzieci
  • Zdjęcia sportowe
  • Tryb jasnej tonacji
  • Tryb ciemnej tonacji
  • Tryb stabilizacji obrazu
  • Makro
  • Makrofotografia przyrody
  • Przy świecach
  • Zachód słońca
  • Sztuczne ognie
  • Dokumenty
  • Plaża i śnieg
  • Panorama

Liczba programów tematycznych jest bardzo długa więc przeciętny amator znajdzie właściwy program do zastanej sytuacji fotograficznej.

E-420 oferuje pięć sposobów pomiaru światła:

  • wielosegmentowy ESP (49 pól)
  • centralnie ważony
  • punktowy
  • punktowy z korektą na światła
  • punktowy z korektą na cienie

Najmniejszy Olympus, jak przystało na lustrzankę, daje możliwość bracketingu 3 kadrów o +/- 1/3, 2/3, 1 EV. Korekta ekspozycji odbywa się w zakresie +/- 5 EV, co daje duże możliwości fotograficzne. Natomiast korekty siły błysku możemy używać w zakresie +/- 2 EV.

Czułość można zmieniać w zakresie od ISO 100 do ISO 1600 z krokiem 1 EV.

Balans bieli

W testowanej lustrzance mamy następujący wybór ustawień balansu bieli:

  • Auto
  • Światło słoneczne 5300 K
  • Cień 7500 K
  • Pochmurno 6000 K
  • Światło żarowe 3000 K
  • Światło jarzeniowe trzy ustawienia (4000 K, 4500 K, 6600 K)
  • Błysk 5500 K
  • Balans bieli według wzorca
  • Balans bieli ustawiony w Kelvinach

Wyboru dokonuje się na dwa sposoby: albo przez menu, albo bezpośrednio z menu funkcyjnego wyświetlanego na monitorze.

zakładka balansu bieli

Automatyczny pomiar balansu bieli radzi sobie całkiem przyzwoicie. W warunkach studyjnych automat bardzo dobrze zinterpretował światło lamp jarzeniowych. Wynik nie odbiega zauważalnie od zdjęcia zrobionego z balansem bieli ustawionym według wzorca.

automatyczny balans bieli
balans bieli według wzorca

Automatyczny balans bieli radzi sobie też nieźle ze światłem lamp sodowych. Jak widać na zdjęciach poniżej automat całkiem zgrabnie dobrał temperaturę barwową do zastanej sytuacji.

automatyczny balans bieli
balans bieli ustawiany na światło żarowe

Balans bieli można korygować w zakresie kolorów czerwonego i zielonego +/- 7 stopni we wszystkich ustawieniach, oprócz ustawień wyrażonych w Kelvinach.

Opcje korekty obrazu

Nowy Olympus jest dość bogato wyposażony w opcje przetwarzania obrazu. Do dyspozycji mamy następujące tryby:

  • Vivid
  • Natural
  • Muted
  • Portrait
  • Monochrom

W każdym z nich można dodatkowo ustawić nasycenie, kontrast i wyostrzenie. Zmiany tych parametrów możemy też dokonać z poziomu menu funkcyjnego.

tryb obrazu Vivid
tryb obrazu Natural
tryb obrazu Muted
tryb obrazu Portrait
tryb obrazu Monochrom

Podsumowanie działu

Miniolympus został tak dobrze wyposażony, że podczas fotografowania trudno znaleźć jakieś mankamenty. Łatwo można wskazać zalety - bogate opcje korekty obrazu, szybki autofokus, duża ilość trybów pomiaru światła, nieźle działający automatyczy balans bieli. A oto wykaz zalet i wad:

+ duża ilość trybów pomiaru światła

+ duża prędkość wykonywania zdjęć seryjnych

+ wygodny system ręcznej zmiany ostrości

+ bogate opcje korekty obrazu

- tylko 3 punkty pomiaru ostrości

Spis treści
Skopiuj link
Słowa kluczowe:
Komentarze
Więcej w kategorii: Aparaty
Leica Q3 43 - pierwsze wrażenia i zdjęcia przykładowe (RAW)
Leica Q3 43 - pierwsze wrażenia i zdjęcia przykładowe (RAW)
Po latach próśb, na rynku ląduje wreszcie Leica Q w wersji z obiektywem standardowym. Sprawdzamy, co ma do zaoferowania zestaw, na który tylu czekało.
16
Hover Air X1 - dron inny, niż wszystkie [TEST]
Hover Air X1 - dron inny, niż wszystkie [TEST]
Hover to dron zamykający esencję ujęć lotniczych w najprostszej możliwej formie, którą można obsługiwać bez żadnego kontrolera i która chce zmienić nasze myślenie o dronach....
23
Nikon Z6 III - test aparatu
Nikon Z6 III - test aparatu
Trzecia generacja Nikona Z6 ma już niewiele wspólnego z poprzednikiem. Czy nowy korpus ma szansę zdobyć szturmem rynek? Sprawdzamy jego potencjał…
63
Powiązane artykuły