Panasonic Lumix DMC-FZ100 - test

6. Jakość zdjęć

W Lumiksie 14 megapikseli zostało umieszczonych na dosyć niewielkiej powierzchni 1/2.33". Niestety nie wpłynęło to dobrze na poziom szumu na średnich oraz wysokich czułościach. W zasadzie aby uniknąć szumu powinniśmy unikać ISO większych niż 200. Począwszy od ISO 400 przebarwienia stają się już bardzo uciążliwe, nawet bardziej niż ma to miejsce w przypadku starszych modeli Panasonika np. TZ10 czy ZX1. Najwyższą dostępną czułością jest ISO 1600, którą powinniśmy wykorzystywać jednie w krytycznych sytuacjach.

ISO 100

ISO 200

ISO 400

ISO 800

ISO 1600

Reprodukcja szczegółów

Z dużej rozdzielczości możemy jednak czerpać pewne korzyści. Efekty widzimy na ISO 100, w kategorii reprodukcji szczegółów. Ilość detali na niskiej czułości jest naprawdę zachwycająca. Oczywiście ustawiając wyższe ISO jakość zdjęć na bardzo szybko spada, kryzys przychodzi wraz z ustawieniem ISO 800, gdzie obraz charakteryzuje się już dużą degradacją szczegółów.

ISO 100

ISO 200

ISO 400

ISO 800

ISO 1600

Reprodukcja kolorów

Nowy Lumix nie ma problemów z poprawnym odwzorowaniem barw, chociaż tak jak większość kompaktów ma problemy z odwzorowaniem delikantnych przejść tonalnych. Doskonale widać to na tablicy Gretaga, gdzie pola odpowiadające barwom skóry "zlewają się". Dobrze prezentują się trudne zestawienia, jak niebieski z czerwieniami.

fragment tablicy Gretaga prezentujący barwy podstawowe RGB oraz delikatne przejścia tonalne kolorów skóry

Podsumowanie działu

Niestety matryca FZ100 nie najlepiej spisuje się na wysokich czułościach, szum zauważalny jest już od ISO 400, a na ISO 800 niemal wyklucza wykonanie czystej fotografii. Mocną stroną Lumiksa jest reprodukcja szczegółów, ale pod warunkiem, że korzystamy z niskich ISO. Pod względem reprodukcji kolorów Panasonic wypada naprawdę dobrze, nieco gorzej jest z delikatnymi przejściami tonalnymi.

+ reprodukcja szczególów

+ reprodukcja kolorów

- wysoki poziom szumu na ISO 400 i wyższych