Standardowe zoomy klasy średniej do cyfrowych lustrzanek Nikona - Tamron 17-50/2.8, część 3 i ostatnia

UWAGA: ostatnia strona artykułu zawiera podsumowanie całego porównania trzech standardowych zoomów z bagnetem Nikona, które przetestowaliśmy. Zapraszamy!

W pierwszej części artykułu zaprezentowaliśmy obiektyw AF-S Nikkor 18-70 mm F3.5-4.5G ED, a w drugiej Sigmę 17-70 mm F2.8-4.5 DC Macro. Teraz czas na przedstawiciela Tamrona.

Nikon Z8 + pakiet brązowy Fotoforma Care 12 mies.

15 499 zł

Canon EOS R6 Mark II - cena BF po Canon Cashback

8 388 zł

Sony A7 III + pakiet brązowy Fotoforma Care 12 mies.

5 889 zł

Sony A7 IV + 1300 zł Sony Cashback

9 999 zł

Panasonic Lumix S5IIX + pakiet korzyści

7 895 zł

Tamron SP AF 17-50mm F2.8 XR Di II LD Aspherical [IF]]

testowana trójka obiektywów - po prawej bohater dzisiejszego odcinka

Przód obiektywu znacznie wysuwa się wraz z wydłużaniem ogniskowej, a ciekawostką jest fakt, że ów wysuw realizowany jest przez pojedynczy człon. U konkurentów odbywa się to dwuczłonowo.

Charakterystyczne dla optyki marki Tamron jest chwalenie się na obudowie pełną listą swych "tytułów". W tym przypadku lista ta obejmuje lekko licząc 2/3 obwodu.

Wzornictwem obiektyw ten nie różni się od innych zoomów Tamrona. Lekko pękata sylwetka, gęsto i w urozmaicony sposób żłobione pierścienie ostrości i ogniskowych, obudowa, której plastik wcale nie ma zamiaru udawać metalu, drobne złote wstawki - to wszystko dobrze znamy. Obiektyw sprawia wrażenie nieco większego niż jest w rzeczywistości, ale to jedynie przydaje mu powagi.

Zoom ten produkowany jest w trzech wersjach mocowania do lustrzanek autofocus: Canon, Sony/Minolta i Nikon (w wersji G, czyli bez pierścienia przysłon).

Brakuje mu silnika napędu autofocusa, co jednak wcale nie wpływa na gorszą ocenę jego funkcjonowania - szczegóły dalej. Zadbano jednak o wykorzystanie mechanizmu wewnętrznego ogniskowania, dzięki któremu przód obiektywu i gwint mocowania filtrów (67 mm) nie obracają się podczas ustawiania ostrości.

Trzy soczewki ze szkła o wysokim współczynniku załamania światła, dwie asferyczne i jedna ze szkła o niskiej dyspersji. Konkurenci nie mają tak bogatego wnętrza.

Konstrukcja optyczna składa się z rozmieszczonych w 13 grupach 16 soczewek. Trzy z nich wykonano ze szkła o wysokim współczynniku załamania światła XR (eXtra Refractive index), które ułatwia zaprojektowanie obiektywu o małych rozmiarach, a przy tym z dobrze skorygowanymi wadami obrazu. Pierwszym użyciem tego typu materiału Tamron kilka lat temu zadziwił świat, pokazując zooma 28-200 mm rozmiarami przypominającego ciemny obiektyw 28-80 mm. Poza szkłem XR w konstrukcji optycznej testowanego szkła znalazły się dwie soczewki asferyczne i jedna wykonana ze szkła o wyjątkowo niskiej dyspersji LD (Low Dispersion), której rolą jest ograniczenie bocznej aberracji chromatycznej będącej zmorą wielu szerokokątnych obiektywów.

Dodać jeszcze wypada, że obiektyw ten przeznaczony jest wyłącznie do współpracy z niepełnoklatkowymi lustrzankami cyfrowymi o przetwornikach obrazu nie większych niż format APS-C - mówi o tym oznaczenie Di II. W przypadku cyfrowych nikonów zakres ogniskowych odpowiada małoobrazkowemu 26-75 mm.

Sprawdź najlepsze promocje >

Obiektyw Nikon Nikkor Z 35 mm f/1.4

2749 PLN

Sprawdź

Aparat cyfrowy OM System OM-1 II...

13949 PLN

Sprawdź

Obiektyw Sigma C 18-50 mm f/2.8 DC DN...

2230 PLN

Sprawdź

Obiektyw Tamron 70-180 mm f/2.8 Di III...

4490 PLN 5789 PLN

Sprawdź

Aparat cyfrowy Sony A7S III body...

17295 PLN 17495 PLN

Sprawdź

Aparat cyfrowy Nikon Z6 III body

9499 PLN 11369 PLN

Sprawdź

Obsługa

Obiektyw może miło zaskoczyć tych, którzy uznają wyłącznie ultradźwiękowy napęd AF. Ponieważ jak na razie Tamron nie dorobił się takowego, nic dziwnego, że w wersji przeznaczonej do lustrzanek Nikona zoom 17-50 mm korzysta z silnika AF aparatu. Jednak nie ma mowy o nadmiernym hałasie, ani powolnym ostrzeniu. Prędkością i precyzją działania testowany tamron dorównuje podobnej klasy nikkorom, choćby AF-S 18-70 mm, a przy tym jest od niego minimalnie tylko głośniejszy. Równie ważne jest to, że odgłosy pracy dochodzące z aparatu, obiektywu i łączącego je sprzęgła zwanego popularnie "śrubokrętem" są szumami a nie gwizdem czy warkotem. To ogromna zaleta tego obiektywu, dla wielu niespodziewana, zwłaszcza że w wersji canonowskiej jego autofocus jest bardzo hałaśliwy.

Niestety żeby ręcznie ustawiać ostrość, trzeba odłączyć napęd autofocusa. Połączony ze skalą odległości pierścień ustawiania ostrości jest dość wąski, ale wystarczająco szeroki do komfortowej pracy. Obraca się z bardzo lekkim oporem, na tyle jednak wyraźnym by nie utrudniać ręcznego ostrzenia. Za to opór z jakim porusza się pierścień ogniskowych należy pochwalić: jest wyraźny i płynny. Obiektyw wyposażono w blokadę zapobiegającą niespodziewanemu wysuwaniu się zooma z najkrótszej pozycji przy ogniskowej 17 mm.

Minimalna odległość fotografowania to 0,27 m, co pozwala przy najdłuższej ogniskowej uzyskać skalę odwzorowania 1:4,5.

Zwarta i dość wąska osłona przeciwsłoneczna kryje niezbyt dużą przednią soczewkę zooma i znajdujący się przed nią gwint mocowania filtrów o typowej dla tej klasy obiektywów średnicy 67 mm.

I do tego dość krótkiego zooma trafiło zabezpieczenie przed wysuwaniem się obiektywu podczas noszenia go na ramieniu. Tak jak w innych obiektywach, tak i tu blokady tej można użyć tylko po ustawieniu najkrótszej ogniskowej.

Na drugiej stronie oceniamy jakość zdjęć wykonanych opisywanym obiektywem i podsumowujemy wyniki testu. Zapraszamy!

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book