Aberracja chromatyczna

Aberracja chromatyczna

Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania. Pomiar wykonywany jest dla trzech ogniskowych i pełnego zakresu przysłon.

Wprawdzie charakterystyka i rozkład aberracji chromatycznej sięga sporej części kadru, to jej wartości nie są duże. Największą anomalię wynoszącą 2.1 piksela odnotowaliśmy na kombinacji 400 mm i najbardziej domkniętej przysłonie f/45. Jednak wraz ze zmianą ogniskowej ta wada wyraźnie malała. Na 200 mm i f/8 wyniosła już 1.25 piksela, zaś na 100 mm i f/4.5 było to już zaledwie 1.05 piksela.

Poniższe wykresy pokazują najgorsze wartości aberracji chromatycznej dla danej ogniskowej.

100 mm, f/4.5

200 mm, f/8

400 mm, f/45

Tak więc Tamron się postarał i odpowiednio skorygował aberrację chromatyczną. W efekcie podczas normalnego fotografowania w terenie nie jest ona zauważana na zdjęciach. Nawet na mocno kontrastowych fragmentach kadru nie powinniśmy dojrzeć wyraźnych kolorystycznych przebarwień - choć czasem w wyjątkowo wymagających warunkach oświetleniowych mogą zdarzyć się pewne wyjątki. Na szczęście ten efekt będzie można w dosyć prosty sposób zminimalizować w popularnych programach graficznych.

Aberracja chromatyczna w praktyce

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book

Spis treści

• Tamron 100-400 mm f/4.5-6.3 Di VC USD - test obiektywu
• Konstrukcja
• Ustawianie ostrości
• Stabilizacja
• Rozdzielczość
• Rozmycie
• Aberracja chromatyczna
• Dystorsja
• Winietowanie
• Odblaski
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe