Właściwości fotograficzne

Sigma SD10 to bezpośredni następca modelu SD9, pierwszej na świecie lustrzanki wyposażonej w sensor Foveon X3 o trzech warstwach fotodetektorów. Sigma SD10 jest aparatem przeznaczonym dla świadomych i wymagających wysokiej jakości obrazu fotografów.

Autor: Tomasz Gutkowski

31 Sierpień 2004

Artykuł na: 49-60 minut

Spis treści

WŁAŚCIWOŚCI FOTOGRAFICZNE

Sigma SD10 to aparat dość specyficzny jeśli chodzi o dobór funkcji. Oczywiście jest wszystko, co powinno znaleźć się w lustrzance, ale nie znajdziemy tu tak powszechnych opcji jak np. korekta ostrości czy rejestracja dźwięku. Ten swoisty minimalizm wynika, jak się zdaje, z tego, że konstruktorzy woleli skupić się na szybkiej obsłudze i dobrej dostępności do naprawdę ważnych funkcji aparatu. To im się udało w 100%. Poza tym trzeba pamiętać, że SD10 tworzy całość wraz z oprogramowaniem Sigma Photo Pro 2.0, w którym znajdziemy wszystkie "brakujące" funkcje (wyostrzanie, korekta nasycenia i inne). Co więcej, przez to, że operujemy na nieinterpretowanych plikach .X3F (RAW), wprowadzane na komputerze zmiany mają dokładnie taki efekt jaki miałaby zmiana ustawień w aparacie. Dotyczy to także balansu bieli i korekty ekspozycji.

Tryby pracy

Pokrętło trybów pracy znajdujące się z lewej strony pryzmatu pozwala na wybór napędu: zdjęcia pojedyncze, seryjne, samowyzwalacz 2 lub 10 sek., bracketing ekspozycji. Funkcja dodatkowa to UP czyli podniesienie lustra przydatne gdy chcemy uniknąć wstrząsów generowanych przez ruch lustra podczas fotografowania. Specyficznie dobierany jest zakres skoku ekspozycji przy bracketingu. Po ustawieniu pokrętła na właściwą pozycję dobieramy żądaną wartość jednym z pokręteł nastawczych (pod palcami prawej dłoni), a następnie musimy powrócić do trybu zdjęć pojedynczych. Aby przestać korzystać z funkcji naświetlania ze zmienną musimy wykonać jeszcze raz całą operację zerując wartość skoku ekspozycji. Dostępne są wartości do 3EV co 1/3EV.

Szkoda, że funkcja UP i samowyzwalacz znajdują się na tym samym pokrętle i nie ma możliwości połączenia obu funkcji. Użytkownik miałby w tedy większą pewność, ze zdjęcie będzie ostre.

Ekspozycja

Jak każda lustrzanka cyfrowa, SD10 oferuje 4 podstawowe tryby ekspozycji: automatykę programową (P), automatykę ekspozycji z ręcznym doborem otworu przysłony (A), automatykę z wyborem czasu ekspozycji (S) oraz tryb całkowicie manualny (M). Pokrętło trybów ekspozycji (4-pozycyjne) znajduje się pod pokrętłem czasów naświetlania i dostęp do niej nie jest najwygodniejszy. Konstruktorzy uznali - i bardzo słusznie - że SD10 nie jest aparatem dla amatorów i nie dodali programów tematycznych znanych z mniej wytrawnych modeli.

W trybie Program pod pokrętłem nastawczym dostępna jest funkcja 'shift' czyli płynna zmiana stosunku czas / przysłona z zachowaniem stałej wartości ekspozycji. Omówienia wymagają też dostępne czasy naświetlania, które (w trybie podstawowym) są różne przy różnych czułościach. :

Tryb podstawowy (DEF) - ISO 100, ISO 200: 15 - 1/6000 sek.
Tryb podstawowy (DEF) - ISO 400, ISO 800: 4 - 1/6000 sek.
Tryb rozszerzony (EXT) - wszystkie czułości: 30 - 1/6000 sek.
Bulb: limit odpowiedni do trybu / czułości

Jak widać bardzo długie czasy naświetlenia dostępne są tylko przy niskich czułościach lub po przejściu do trybu rozszerzonego. Jest to kolejne ostrzeżenie ze strony producenta, które możemy odtworzyć w ten sposób: "jeśli chcesz zaryzykować większymi szumami to proszę bardzo, ale zrób to świadomie".

Pomiar światła realizowany jest przez 8-segmentowy system matrycowy, który znajduje zastosowanie przy mniej więcej równo oświetlonej scenie. Jeśli oświetlenie jest bardziej kontrastowe można skorzystać z pomiaru centralnie-ważonego lub punktowego ('Central' w terminologii Sigmy). Ten ostatni "bada" mały wycinek w samym centrum kadru. Gdy interesujący nas obiekt znajduje się poza centrum kadru przyda się dedykowany przycisk blokady AEL ulokowany pod kciukiem prawej dłoni. Specyfiką AEL w SD10 jest to, że pomiar ekspozycji jest zablokowany tylko gdy przycisk jest dociśnięty oraz to, że działa w trybie zdjęć seryjnych.

Wynik pomiaru światła możemy skorygować w szerokim zakresie +/-3EV w drobnym skoku 1/3EV. Konstruktorzy najwyraźniej posłuchali sugestii użytkowników - SD9 oferował jedynie skok 1/2EV. Podobnie ma się rzecz z bracketingiem ekspozycji. W tym trybie wykonamy 3-zdjęciową serię ze stał różnicą wartości naświetlenia (dla wybrania najlepszego ujęcia). Wartość skoku ekspozycji między kolejnymi ujęciami może wynosić do 3EV w skoku 1/3EV.

Pomiar ostrości

Automatyczny pomiar ostrości oparty jest na detekcji kontrastu przez obiektyw. SD nie posiada lampy doświetlającej scenę, ale radzi sobie dobrze nawet w bardzo słabym świetle, o ile nie fotografujemy jednolitej, pozbawionej kontrastów powierzchni. Pomiar automatyczny jest bardzo szybki - gotowość ostrości aparat zgłasza po upływie 0.1 - 0.3 sek. od momentu naciśnięcia spustu migawki.

Do dyspozycji są dwa tryby: pojedynczy (AF-S) z możliwością zablokowania ostrości (półpozycja spustu migawki) oraz pomiar ciągły (AF-C) śledzący obiekt, który pokrywa się z centralną ramką AF. SD10 posiada tylko jeden, centralny punkt pomiarowy. Do tego dochodzi ustawienie ręczne ostrości, oczywiście realizowane z poziomu obiektywu.

Balans bieli

System równoważenia światła białego nie jest bardzo rozbudowany. Realizuje go wewnętrzny sensor, a na liście znajdziemy balans: Auto, do światla slonecznego, do cienia, do zdjęć o zmierzchu, do światła żarowego, jarzeniowego, lampy błyskowej oraz ustawienie definiowane przez użytkownika według wzorca bieli. Aby zaprogramować wzorcowy balans musimy wejść w odpowiednią zakładkę menu i sfotografować białą lub szarą kartę. Nasz egzemplarz testowy od czasu do czasu nie miał ochoty na współpracę sygnalizując "błąd w operacji mierzenia świat". Być może była to wada tego konkretnego egzemplarza.

Warto pamiętać, że w plikach RAW balans bieli może być swobodnie modyfikowany na poziomie oprogramowania z takim samym skutkiem jak byśmy zrobili to w aparacie. Sigma Photo Pro 2.0 radzi sobie z tym doskonale. Postanowiliśmy sfotografować scenę w mocnym świetle przy ustawieniu balansu "do światła jarzeniowego". Oczywiście zdjęcie było bardzo przekłamane, ale wystarczyło skorzystać z trybu Auto już w programie (po zrzuceniu zdjęcia do komputera) by wszystko wróciło do normy - program rozpoznał w jakim świetle fotografowaliśmy i zastosował balans do "światła słonecznego".

Przydałaby się jeszcze korekta balansu bieli - Photo Pro 2.0 nie posiada skali korekty tak jak przy innych parametrach (ostrości, ekspozycji itd.). Jest jedynie taka sama lista balansów predefiniowanych jak w aparacie. Kolorystykę zdjęcia możemy zmienić na kołowym diagramie kolorów

Korekta obrazu

SD10 nie posiada funkcji korekty obrazu. Wszystkie zmiany w ostrości, nasyceniu, poziomach bieli i czerni przeprowadzane są na poziomie oprogramowania Sigma Photo Pro 2.0.

Zdjęcia seryjne

Jak już wspominaliśmy na poprzedniej stronie, SD10 nie jest demonem prędkości. Główną przyczyną jest tu wielkość plików, które przy braku kompresji w formacie RAW zajmują czasem po 7-8 MB. Jeśli kiedyś powstanie nowsza wersja tego aparatu, życzylibyśmy sobie szybszego przetwarzania i bufora odpowiedniego do wielkości plików. W trybie zdjęć seryjnych tempo zależne jest od rozdzielczości. Czas zapisu jednego zdjęcia oznacza czas, po którym w buforze zwolni się miejsce na wykonanie kolejnego ujęcia:

2269x1512: 1.9 kl/sek z limitem 6 ujęć, zapis jednego zdjęcia: ok. 7.5 sek.
1512x1008: 2.2 kl/sek., 14 zdjęć w serii, zapis ok. 4.5 sek.
1134x756: 2.5 kl/sek., 30 ujęć w serii, zapis ok. 4.5 sek.

Spis treści