Sony SLT-A77 - test

7. Jakość zdjęć

Szum
Pierwsze oznaki szumu w postaci delikatnych przebarwień jesteśmy w stanie zauważyć na ISO 800, jednak struktura cyfrowego szumu jest przyjemna dla oka. Na ISO 1600 szum jest już wyraźniejszy i mamy do czynienia z większymi plamkami, ale możemy je traktować granicznie. Na ISO 3200 widzimy już wyraźny szum i działanie systemu odszumiania, który rozmazuje szczegóły. Wyższe czułości zostały dodane na wyrost.
















Reprodukcja szczegółów
Sony A77 oferuje 24,3-megapikselową matrycę APS-C, więc trudno narzekać na brak szczegółów. W klasie zaawansowanych lustrzanek jest to matryca z najbardziej "upchanymi" pikselami na rynku. Jeżeli zależy nam właśnie na tym parametrze, to A77 jest idealnym rozwiązaniem. Wysoki poziom reprodukcji szczegółów utrzymuje się do ISO 1600, chociaż na tej czułości widzimy już delikatny spadek nasycenia. ISO 3200 charakteryzuje się już większą degradacją obrazu spowodowaną odszumianiem, jednak można ją traktować jako czułość graniczną. Wyższe czułości zostały dodane na wyrost.






















Reprodukcja kolorów
Sony SLT-A77 reprodukuje kolory przyjemnie dla oka. Podstawowe kolory są dobrze zbalansowane i nie rażą jaskrawością. Kolorystyka skóry także prezentuje się dobrze.








Podsumowanie
Sony A77 przykuwa uwagę szczególnie rozdzielczością matrycy, która osiąga szczegółowość dotychczas zarezerwowaną dla lustrzanek pełnoklatkowych. Na niższych czułościach - do ISO 1600 - A77 może pod tym względem spokojnie rywalizować z takimi lustrzankami jak 18-megapikselowy Canon EOS 7D, 21,1-megapikselowy Canon EOS 5D Mk II, czy Nikon D3x. Jeżeli chodzi o szum to A77 radzi sobie dobrze do ISO 800 i przyzwoicie do ISO 1600. Jednym słowem w codziennej fotografii możemy ustawić ISO Auto do ISO 1600 i nie martwić się przesadnie jakością zdjęć.

+ reprodukcja szczegółów do ISO 1600
+ niski poziom szumu do ISO 1600
+ reprodukcja szczegółów

- wysoki szum powyżej ISO 1600