![„Matrix” i konie w galopie. Polecamy biograficzny komiks o Muybridge’u [RECENZJA]](/i/images/9/1/9/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_235919-IMG_8199-3.png)
Newsletter
Newsletter
1. Trzymaj się kanonu
Właściwy kadr to podstawa. Aby mieć pewność, że nasze zdjęcia wyjdą atrakcyjnie, warto stosować się do ogólnie przyjętych zasad kadrowania zdjęć portretowych. W przypadku klasycznego portretu najczęściej spotkamy trzy typy ujęć: do ramion, od pasa w górę i tzw. trzy czwarte, gdzie dolna granica kadru przebiega na udach, lub łydkach. Wybór między drugim, a trzecim typem ujęć zazwyczaj będzie narzucać nam poza modela, lub jego ubiór. Trzymając się tych kadrów, wykonanie poprawnego portretu będzie dużo łatwiejsze.
Trzy najczęściej spotykane rodzaje ujęć portretowych
Pamiętaj też, by nie kadrować zbyt ciasno, jeśli naszym celem nie jest uchwycenie detalu. Unikajmy kadrowania twarzy bez ramion i starajmy się zostawić nieco miejsca nad głową modela. Należy też mieć na uwadze, by nie kadrować zdjęć na linii stawów modela - fotografie będą wtedy wyglądać nienaturalnie. Jeśli w kadrze ucinamy nogi lub ręce, niech granica ujęcia przebiega w okolicy połowy długości kości danej kończyny, czyli na przykład w połowie uda czy ramienia, a nie na kolanie czy łokciu.
2. Daj modelowi "miejsce na oddech" i nie kadruj centralnie
Umieszczanie modela w centrum kadru to jeden z najczęstszych błędów początkujących. I choć w przypadku kadru kwadratowego, lub klasycznego portretu en face będzie miało to swoje uzasadnienie, zdjęcia będą wyglądać dużo bardziej naturalnie, gdy pozostawimy nieco więcej miejsca w kadrze z tej strony, w którą zwrócona jest twarz modela. Zasadą tą warto się kierować także w przypadku pionowych kadrów.
Kadr centralny. Choć po jednej i drugiej stronie modelki znajduje się dużo miejsca, ujęcie wydaje się dosyć sztywne
_1094526942.jpg)
_968856305.jpg)
Przesunięcie modelki na prawo i pozostawienie wolnej przestrzeni z lewej strony kadru sprawiło, że ujęcie wydaje się spokojniejsze i lepiej wyważone. W tym wypadku działa także reguła trójpodziału, o której piszemy w kolejnym punkcie.
3. Umieść oko w mocnym punkcie
Jak w każdej dziedzinie fotografii, tak i w portrecie sprawdza się wspomniana powyżej reguła trójpodziału, według której kluczowe elementy kadru warto umieszczać wzdłuż umownych linii, dzielących go na 3 części. Jeszcze mocniejszy efekt uzyskamy, gdy elementy te znajdą się w punkcie styku tych linii.
Choć na zdjęciu uchwycona jest ładna poza, a linia oczu przebiega mniej więcej w 1/3 kadru, spojrzenie modela nie przykuwa uwagi
Wykadrowanie zdjęcia według zasady trójpodziału i reguły mocnych punktów sprawia, że uwaga widza kierowana jest wprost na oko fotografowanej osoby, a sam kadr wydaje się lepiej wyważony
Zdjęcie po kadrowaniu
4. Zwróć uwagę na drugi plan
W portrecie przede wszystkim zależy nam na uchwyceniu fotografowanej osoby, warto więc upewnić się, że nic nie będzie odwracało od niej uwagi. Niestety, skupiając się na modelu czasem komponując ujęcia nietrudno zapomnieć o elementach na drugim planie. Unikajmy wychodzących z głowy gałęzi czy innych elementów wyłaniających się z zza modela.
Linie wychodzące zza głowy modelki nie pozwalają skupić wzroku na fotografowanej osobie
Linie nie stykają się z twarzą, ale kontrastowe plamy kolorystyczne nadal odwracają uwagę widza
Bardziej jednolite, spokojniejsze tło pozwala skupić uwagę na fotografowanej osobie. Mimo to nasza uwaga nadal odciągana jest przez ciemniejszą podłużną plamę w środku kadru
W wielu wypadkach pomogą nam jasne obiektywy, które pozwolą odseparować fotografowaną osobę od tła, jednak i w tym wypadku kontrastowe plamy kolorystyczne będą w stanie popsuć nam ujęcie.
5. Wypełnił kadr
Choć na przykład w przypadku portretu środowiskowego postać modela stanowi często jedynie ułamek kadru, w którym staramy się zawrzeć więcej kontekstu, nie róbmy tak, gdy ten nie występuje, lub w żaden sposób nie wzbogaca ujęcia. Starajmy się wypełniać kadr, nie zostawiając na zdjęciu „pustych” miejsc. Pozwoli to też utrzymać skupienie oglądającego na fotografowanej osobie.
6. Kontroluj przechył
Choć zwykle staramy się robić proste kadry, przechylenie aparatu może dodać zdjęciu dynamiki i dramatyzmu. Pamiętajmy jednak, by ujęcia przechylać zdecydowanie (o około 30 - 40 stopni). Mniejsze przekrzywienie będzie wyglądać przypadkowo i tylko zaburzy równowagę kadru.
Kadr miły dla oka, lecz nieco statyczny
Przekrzywienie kadru o około 30 stopni w lewo nadaje zdjęciu dynamiki i wzmacnia spojrzenie modela
