Mobile
Oppo Find X8 Pro - topowe aparaty wspierane AI. Czy to przepis na najlepszy fotograficzny smartfon na rynku?
75%
Nowy Tamron to przede wszystkim usprawniony silnik autofokusa, zaawansowany układ optyczny, wydajny system stabilizacji oraz jeszcze bardziej kompaktowa obudowa. Czy to wystarczy, by zaistnieć w segmencie szerokokątnych zoomów ze zmiennym światłem?
Na osi poziomej wykresu MTF50 umieściliśmy przysłony, a na osi pionowej pary linii na milimetr. Za przyzwoite wyniki uznajemy te powyżej 20 lp/mm. Zdjęcia wykonywaliśmy w formatach RAW i JPEG z uwzględnieniem wszystkich przysłon.
Od szerokokątnych obiektywów zmiennoogniskowych trudno wymagać ponadprzeciętnej rozdzielczości - zwłaszcza, gdy będziemy spoglądać w kierunku brzegów kadru. Tak też jest w przypadku nowego Tamrona.
Obiektyw nie zachwyca pod względem rozdzielczości obrazu. Niezależnie od wybranej ogniskowej i przysłony zdjęcia nie będą charakteryzować się ponadprzeciętną wyrazistością. Oczywiście większą rozdzielczość zanotujemy w centrum kadru. Zarówno dla ogniskowej 10 mm, jak i 24 mm optymalną jakość otrzymamy od maksymalnego otworu przysłony do f/11. Niemniej jednak wyrazistość zdjęć przekroczy granicę przyzwoitości zaledwie o około 10 lp/mm, co nie jest wybitnym osiągnięciem, którym można się chwalić.
Niestety brzegi planu fotograficznego prezentują już mniejsze wartości funkcji MTF50. Niemniej jednak dysproporcje rozdzielczości pomiędzy środkiem zdjęcia nie są wcale tak duże. Mimo to na większości przysłon jakość obrazu będzie poniżej lub będzie oscylować w granicach przyzwoitości. Warto też zauważyć, że charakterystyka wykresu jest wyrównana, jednak zdjęcia RAW wciąż będą oferować zaledwie zadowalającą rozdzielczość.
Poza tym, na bardziej domkniętych przysłonach (f/16-f/29) mamy do czynienia ze zjawiskiem dyfrakcji - zbyt duża wartość przysłony (mały otwór) powoduje zmniejszenie ostrości oraz rozmycie krawędzi na całym planie fotograficznym.
Poniżej zamieszczamy również wykresy funkcji MTF50 dla skrajnych ogniskowych i obrazów zapisanych w formacie JPEG. Jak możemy zauważyć, wykres posiada niemalże identyczną charakterystykę. Podobnie prezentują się także wartości rozdzielczości - są zaledwie nieznacznie wyższe.