Tamron 10-24 mm f/3.5-4.5 Di II VC HLD - Rozmycie

Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:

Wartości dla matrycy:

• poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry
• 0.5-1.5 - obraz ostry
• 1.5-2.5 - delikatne rozmycie
• 2.5-3.5 - rozmycie widoczne
• 3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące
• powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia

ogniskowa 10 mm

ogniskowa 24 mm

Wartości BxU wygenerowane dla plików RAW potwierdzają wcześniejsze wnioski dotyczące rozdzielczości obrazu. Zwiększone rozmycie - zwłaszcza na brzegach kadru - to wyjątkowo częsty problem szerokokątnych zoomów. Niestety nie ustrzegł się go także nowy Tamron.

Najtrudniejszym wyzwaniem dla obiektywu okazała się kombinacja ogniskowej 10 mm i przysłony f/3.5. Jak mogliśmy się spodziewać, zdjęcia wykonane na maksymalnym otworze przysłony odznaczają się już widocznym zmiękczeniem, które głownie występuje na skrajnych partiach kadru.

Problematyczne są natomiast duże rozbieżności pomiędzy poszczególnymi fragmentami planu fotograficznego. Oznacza to, że uciążliwe rozmycie obrazu wystąpi nie tylko na brzegach, lecz także i w centrum kadru. Poza tym nie powinniśmy oczekiwać efektu plastycznego i okrągłego bokeh.

Niemniej jednak na tle konkurencyjnych konstrukcji, Tamron nie wypada źle. Wystarczy chociażby przypomnieć Tokinę AT-X 11-20 mm f/2.8 PRO DX, która pod tym względem wypadła słabiej dostarczając zauważalnie większych rozmyć obrazu.

Wartości dla odbitki 20 x 30 cm:

• poniżej 10 - obraz zbyt ostry
• 10-20 - obraz ostry
• 20-30 - delikatne rozmycie
• 30-40 - rozmycie widoczne
• 40-50 - rozmycie jest denerwujące
• powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia

ogniskowa 10 mm

ogniskowa 24 mm

W przypadku odbitki 20 x 30 cm obraz będzie ostry w centrum bez względu na ogniskową. Delikatne rozmycie może wystąpić w rogach i na brzegach kadru - ogniskowa 11 i 24 mm. Warto jednak odnotować bardziej wyrównaną charakterystykę wykresy BxU. W praktyce oznacza to, że nie zauważymy wyraźnych rozbieżności rozmycia między centrum a brzegami kadru.

Rozmycie w praktyce - ogniskowa 10 mm i f/3.5

Rozmycie w praktyce - ogniskowa 24 mm i f/4.5

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book

Spis treści

• Tamron 10-24 mm f/3.5-4.5 Di II VC HLD - test obiektywu
• Konstrukcja
• Ustawianie ostrości
• Stabilizacja
• Rozdzielczość
• Rozmycie
• Aberracja chromatyczna
• Dystorsja
• Winietowanie
• Odblaski
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe