![Psi oddech, psie pazury. „Dogbreath” Matthew Genitempo [RECENZJA]](/i/images/4/4/8/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_238448-dogbreath-1.jpg)
Newsletter
Newsletter
EOS 350D - pierwsze wrażenia i zdjęcia
Budowa, obsługa, komfort pracy
Canon EOS 350D jest mniejszy i lżejszy od swojego poprzednika. Przy wymiarach 127 x 94 x 64 mm waży 490 g (bez baterii) lub 540g (z baterią). Oznacza to, że ubyło mu odpowiednio 15 x 5 x 8 mm i ok. 110 g/37 g. Tym samym, 350D jest drugą najmniejszą lustrzanką na rynku po Pentaksie *ist DS. Wydaje się jednak, że istotniejsza jest korekta wykończenia obudowy. Gładki plastik zamieniono na chropowate tworzywo, które daje lepsze oparcie i poczucie komfortu podczas pracy. Aparat dość dobrze leży w dłoni, choć uchwyt jest zdecydowanie za płytki.
Delikatnym zmianom poddano także system obsługi. Przycisk odpowiadający za tryby napędu przesunięto z górnej na tylną powierzchnię. Natomiast przyciski 4-kierunkowego nawigatora mają przypisane swoje funkcje: czułość, tryb pomiaru ostrości, balans bieli i metodę pomiaru światła. Tu dochodzimy do, naszym zdaniem, jednej z najistotniejszych zmian w stosunku do 300D. 350D pozwala na wybór metody pomiaru ostrości (pojedynczy, ciągły, mieszany) i światła (ewaluacyjny, skoncentrowany, punktowy). Przypomnijmy, że poprzednik oferował jedynie "wiązane tryby pracy", tzn. do każdego trybu pracy (P, A, S, M, tryby tematyczne) przywiązany był określony sposób pomiaru ostrości i światła.
Po naciśnięciu jednego z czterech przycisków otworzy się menu rejestracji, a zmianę możemy wprowadzić za pomocą nawigatora lub pokrętła nastawczego pod palcem wskazującym. W tym drugim wypadku należy wybór potwierdzić przyciskiem SET. Trochę niepraktyczne, ale można przywyknąć. W związku z nowymi funkcjami zmieniono też układ tylnego wyświetlacza graficznego (statusowego). Szkoda, że nie ma miejsca na górze obudowy by go tam przenieść. O innych zmianach w obrębie funkcji aparatu czytaj dalej.
Ogólnie 350D charakteryzuje się dość przejrzystym systemem obsługi i osoby, które miały do czynienia z 300D nie będą miały żadnego problemu z przesiadką. Dostęp do funkcji jest dość wygodny, choć podczas pracy będziemy musieli zawsze angażować obie dłonie. Gdybyśmy mogli mieć życzenia, to przydałoby się jeszcze drugie (tylne) pokrętło nastawcze (sub-dial). Teraz, aby wprowadzić określoną wartość przysłony musimy docisnąć przycisk Av i przestawić pokrętło pod palcem wskazującym (bez dociśnięcia zmieni się czas ekspozycji). I jeszcze jedno - 350D ma, jak się wydaje, jeszcze mniejszy celownik niż poprzednik. Już o 300D krążyła anegdota, że widok w celowniku przypomina znaczek na końcu tunelu. W 350D jest podobnie - osoby noszące okulary nie będą miały problemu z ogarnięciem całego kadru, ale użytkownicy lustrzanek analogowych mogą mieć spore problemy z przyzwyczajeniem się do tak małego pola podglądu. Na pocieszenie producent twierdzi, że dzięki wprowadzonym zmianom obraz na matówce jest nieco jaśniejszy niż u poprzednika.
_1094526942.jpg)
_1877607562.jpg)
_1475239688.jpg)
_443908423.jpg)
Szybkość pracy
Drugą najważniejszą - obok dostępu do trybów ostrości / ekspozycji - zmianą w stosunku do 300D jest szybkość pracy. Bez przesady można stwierdzić, że oba modele dzieli przepaść, i dotyczy to niemal wszystkich aspektów pracy. EOS 350D wyposażony jest w przetwornik DiGIC II, taki sam jak wszystkie aktualne modele w ofercie Canona. Odpowiada on za szybsze przetwarzanie danych, krótsze czasy zapisu, lepsze wykorzystanie bufora oraz poprawioną jakość obrazu. Tak twierdzi producent i tak wynika z testu zdjęciowego.
Pierwszy pozytywne zaskoczenie ogarnęło nas podczas uruchamiania aparatu. Choć to ciągle Nikon ma najlepszy "patent na włącznik" to Canon zdecydowanie zbliżył się do konkurenta w kategorii "czas startowy". Aparat jest gotowy do pracy niemal natychmiast po przestawieniu dźwigni znajdującej się obok pokrętła trybów pracy na pozycję "ON". Przypomnijmy, że 300D potrzebował blisko 3 s na rozgrzanie. Poprawiono także szybkość "wybudzania" aparatu po dłuższym czasie bez aktywności. Wystarczy lekko docisnąć spust migawki, by przywrócić go do pełnej aktywności (ok. 0,5 s w 300D). Tak właśnie być powinno.
Dzięki nowemu procesorowi, a także udoskonalonemu buforowi pośredniczącemu między procesorem a kartą pamięci, poprawiono diametralnie szybkość pracy w trybie zdjęć seryjnych. Producent twierdzi, że jest to 3 kl/s z limitem 14 ujęć w serii (JPEG). W rzeczywistości szybkość jest nieznacznie mniejsza (ok. 2,8 - 2,9 kl/s), ale za to limit długości serii jest znacznie większy. Korzystaliśmy z profesjonalnej karty Lexar Professional X80 i ku naszemu wielkiemu zdumieniu, aparat trzymał równe tempo przez 45 kolejnych ujęć! Po odpuszczeniu palca ze spustu migawki wystarczyły 2 s by wszystkie dane z bufowa zostały zapisane na karcie. Słowa uznania.
Jeśli chodzi o szybkość pracy systemów pomiarowych to tu nic się nie zmieniło bo i nie musiało. EOS 350D podobnie jak poprzednik mierzy ostrość bardzo sprawnie, choć najpewniejszy jest centralny punkt AF. Z kolei pomiar światła w żadnym wypadku nie spowolni pracy, niezależnie od wybranego trybu.
