Non finito - retrospektywa Zbigniewa Dłubaka w Galerii Studio

Zbigniew Dłubak (1921–2005) zapisał się jako jeden z architektów nowoczesnej wrażliwości plastycznej w powojennej Polsce. Malarz i teoretyk, współzałożyciel legendarnej grupy Permafo, wyróżniał się odważnym, eksperymentalnym podejściem do fotografii. Traktował ją jako narzędzie badania mechanizmów tworzenia znaków i ich percepcji.

Fujifilm GFX100RF - Raty 20x0%

22 999 zł

PANASONIC LUMIX S1R II + Fotoforma Care - raty 20 x 0%

15 499 zł

SONY FE 400-800 MM F/6.3-8 G OSS - raty 20 x 0%

13 299 zł

Canon PowerShot V1 Premium Vlogger Kit - Raty 20x0%

4 549 zł

Canon EOS R50 V body - Raty 20x0%

3 329 zł

Wystawa w Galerii Studio – realizowana we współpracy z Fundacją Archeologia Fotografii – podejmuje nie tylko próbę przypomnienia ikonicznych prac Dłubaka, lecz także prezentacji ich w kontekście sztuki dźwięku. Na ekspozycji znajdują się jego oryginalne vintage prints (odbitki z epoki) i obrazy na płótnie, w tym prace z kolekcji Galerii Studio. Towarzyszy im kompozycja audialna nagrana w dawnym mieszkaniu Dłubaka w Warszawie przez Annę Zaradny (ur. 1977) – artystkę i kompozytorkę, która w swojej twórczości organicznie splata obszary sztuk wizualnych i dźwięku eksperymentalnego.

Kompozycja została przygotowana specjalnie na potrzeby wystawy. Anna Zaradny w mieszkaniu Dłubaka, podjęła się analizy sonicznego aspektu tej przestrzeni. Stosując różne strategie, m.in. nagrań terenowych i melorecytacji opartej na tekstach teoretycznych artysty, Zaradny ukazuje, że idea pracowni może być odczytywana na nowo, jako miejsce wytwarzania kolejnych warstw interpretacyjnych.

Fot. Zbigniew Dłubak, 534A z serii Asymetria, 1991 / Armelle Dłubak & Fundacja Archeologia Fotografii

Termin zawarty w tytule wystawy – non finito – nawiązuje do tradycji renesansowych dzieł pozostawionych celowo nieukończonymi. Posługujemy się tym terminem, by zasygnalizować otwartość dorobku Dłubaka na kolejne interpretacje i konteksty, które stale mogą dopełniać znaczenie jego działań. Procesualność i performatywność to elementy łączące postawę obojga artystów. Fotografie Dłubaka, spowite niematerialną realizacją soniczną Zaradny, stają się częścią immersyjnego doświadczenia: dźwiękowa instalacja jest organicznie wpleciona w tkankę galerii, pozwalając pracom rezonować z różnorodnymi grupami odbiorców. Na wystawie znajdują się również inne prace Anny Zaradny, kompozycje wideo, obiekty i instalację, współtworząc narrację przenikania i dialogu. 

Kuratorki: Weronika Kobylińska, Dorota Jarecka, Paulina Olszewska

Fot. Zbigniew Dłubak, Widok pracowni artysty w Alei Waszyngtona 100, ok. 1967 / Armelle Dłubak & Fundacja Archeologia Fotografii

Kiedy i gdzie?

Wystawę "Dłubak x Zaradny: Non finito" można oglądać do 30 marca 2025 roku, w Galerii Studio przy Pl. Defilad 1 (PKiN) w Warszawie. Wystawa czynna od wtorku do niedzieli w godz. 12.00-19.00.

Sylwetki autorów

Anna Zaradny (ur. 1977) – artystka dźwiękowa i wizualna, kompozytorka, instrumentalistka, współtwórczyni festiwalu oraz wydawnictwa Musica Genera. Klasycznie wykształcona – saksofon, dyrygentura. Wykorzystuje swoje przygotowanie na gruncie muzyki improwizowanej i eksperymentalnej, traktując instrument i inne narzędzia jako otwartą, organiczną formę. Jako kompozytorka i instrumentalistka porusza się w szerokim spektrum od akustycznej muzyki improwizowanej, o minimalistycznym współczesnym idiomie, do eksperymentalnej muzyki elektronicznej. Prace o charakterze wizualnym tworzy głównie w formie instalacji, obiektu, fotografii i wideo. Artystka posługuje się w nich środkami abstrakcji, mikro obiektami dźwiękowymi, elementami architektury, światła i przestrzeni.

Zbigniew Dłubak (1921–2005) – fotograf, malarz, teoretyk sztuki, wieloletni redaktor miesięcznika „Fotografia”, jedna z kluczowych postaci polskiej sceny fotograficznej po 1945 roku. Debiutował jako fotograf w 1947 roku, tworząc eksperymentalne prace inspirowane międzywojenną awangardą. Jego twórczość obejmowała zarówno abstrakcyjne kompozycje, jak i minimalistyczne, codzienne kadry pejzaży i wnętrz. W latach 60. i 70. realizował projekty oparte na analizie pojęcia znaku oraz badał związki fotografii z rzeczywistością. Był związany z warszawskimi i wrocławskimi galeriami awangardowymi, m.in. Krzywym Kołem, Foksal, Remontem czy Galerią Współczesną. Jego dorobek fotograficzny znajduje się pod opieką Fundacji Archeologia Fotografii.

Więcej informacji znajdziecie na stronie faf.org.pl.