![„Matrix” i konie w galopie. Polecamy biograficzny komiks o Muybridge’u [RECENZJA]](/i/images/9/1/9/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_235919-IMG_8199-3.png)
Newsletter
Newsletter
Fundacja Archeologia Fotografii opracowuje archiwum Zbigniewa Dłubaka od 2008 roku. Wieloletnia praca przyniosła nowe spojrzenie na twórczość jednego z najważniejszych polskich artystów powojennych. - Wystawa w Fundacji Henri Cartier-Bressona zaprezentuje przede wszystkim wspólne wątki prac fotograficznych i malarskich artysty - zapowiada kuratorka, Karolina Ziębińska-Lewandowska.
- Ekspozycja osnuta jest wokół dwóch najważniejszych momentów w twórczości Dłubaka: roku 1948, w którym rozpoczyna się twórcza droga artysty i kiedy zaczyna pojawiać się w kontekście sztuki awangardowej. Drugim punktem jest rok 1970, który symbolizuje wieloznaczny stosunek wobec sztuki konceptualnej. Na wystawie pojawią się fotografie i obrazy - zarówno te ikoniczne, jak i do tej pory niepokazywane. - dodaje.
Zbigniew Dłubak - czołowa postać powojennej polskiej fotografii
Zbigniew Dłubak, autoportret, ok. 1950 r. / Fundacja Archeologia Fotografii
Zbigniew Dłubak (1921 - 2005) - Fotograf, malarz, teoretyk sztuki, wieloletni redaktor miesięcznika „Fotografia”, był jedną z czołowych postaci polskiego środowiska fotograficznego po 1945 roku. Jako fotograf debiutował w 1947 roku eksperymentalnymi pracami nawiązującymi do doświadczenia awangardy okresu międzywojennego.
Uczęszczał do liceum im. Lelewela w Warszawie. Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej podjął pierwsze próby malarskie. Był żołnierzem Gwardii Ludowej, jako cywil w czasie Powstania Warszawskiego został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen. Tam poznał Mariana Bogusza, z którym wspólnie organizowali krótkie pokazy artystyczne w barakach więziennych.
fot. Zbigniew Dłubak, bez tytułu, ok. 1946 r. / Fundacja Archeologia Fotografii
_443908423.jpg)
_1877607562.jpg)
_1094526942.jpg)
W latach 1947-49 brał aktywny udział w odradzającym się życiu artystycznym w Polsce, pozostając jednocześnie w czynnej służbie wojskowej. W 1950 stracił pracę, został wyrzucony z wojska i utrzymywał się z fotograficznych zamówień. Począwszy od 1953, kiedy objął redakcję miesięcznika „Fotografia” (do 1972 roku) powracał stopniowo do aktywnego życia artystycznego. W 1955 współtworzył Grupę 55. W latach 50. całkowicie porzucił początkowy, eksperymentalny kierunek i fotografował banalną rzeczywistość – pejzaże miejskie i podmiejskie, widoki z okien mieszkania i pracowni - w jak najprostszy sposób, unikając estetyzujących chwytów.
W latach 1965-1975 był wykładowcą na PWSSP i PWSFTviT w Łodzi. Wraz ze swymi absolwentami i studentami powołał grupę „Seminarium Warszawskie”, działającą w latach 1975-1981. Od początku lat 80., ponownie zainteresowany percepcją, asymilacją i pamiętaniem obrazów realizował, aż do końca życia fotograficzno-malarski cykl "Asymetria".
Zbigniew Dłubak, bez tytułu, ok. 1950 r. / Armelle Dłubak
Kiedy i gdzie?
Wernisaż wystawy odbędzie się we wtorek, 16 stycznia 2018 roku, w Fundacji Henri Cartier-Bressona, ul. Impasse Belouis 2 w Paryżu. Prace będzie można oglądać do 29 kwietnia 2018 roku.
Wystawie towarzyszy premiera książki w języku francuskim „Zbigniew Dłubak - Un héritier des avant-gardes” wydana przez Éditions Xavier Barral.
Więcej informacji znajdziecie pod adresem faf.org.pl oraz na stronie henricartierbresson.org.
