Newsletter
Newsletter
Zbigniew Dłubak nigdy nie postawił sobie i nam - odbiorcom jego sztuki - takiego problemu, choć fotografował ciało wielokrotnie - czytamy w tekście kuratorów dekady Marka Janczyka i Iwony Święch - Ale zarówno wówczas, gdy są to fotografie jednoznaczne, jak w cyklach Egzystencje czy Ikonosfery 1 lub Gestykulacje, jak i wówczas, gdy formy przedstawione na obrazie nie zawsze pozwalają na ich identyfikację, jak w cyklu Asymetrie czy wczesnych pracach z końca lat 40. XX w. - zawsze traktuje ciało jako kategorię służącą do przenoszenia nas w inne wymiary rzeczywistości. Kategorię, która raz staje się wyizolowanym, jakby "oczyszczonym" z nawarstwień kluczem otwierającym nie te drzwi, których otwarcia oczekiwalibyśmy, a innym razem czymś w rodzaju pola doświadczalnego dla badań z kompletnie innych sfer. Istotne jest wrażenie, które odbieramy, a ono nie ma nic wspólnego z tym co zostało sfotografowane.
Wystawa skupia się na kluczowych dla tak postawionego zagadnienia projektów Zbigniewa Dłubaka: Ikonosfery i Asymetrie. Ikonosferami nazwał artysta (używając nowego wówczas terminu zaproponowanego przez Mieczysława Porębskiego) fotograficzne environnement realizowane kilkakrotnie od 1967 roku. Gęsto i niedbale zawieszone fotografie, pozwijane i sterczące, czynią przestrzeń nachalną w stosunku do widza posuwającego się wśród tłoczących się obrazów. Obecna realizacja jest nowym układem autorskim tamtych fotografii. Cykl fotograficzny Asymetrie powstaje od 1983 roku. Są to fragmenty powierzchni ciała, zbliżenia, kompozycje z kilku części, nierównoważne, niesymetryczne, układy nieprzystających do siebie stref widzenia.
W obu tych prezentowanych sytuacjach ciało nie jest fotografowanym podmiotem, nie jest też przedmiotem badań. Jest czymś w rodzaju kategorii analitycznej, pozbawionej emocji, służącej do powstania ascetycznej fotografii, będącej właściwie obrazem chłodnej myśli, odartej ze zbędnych elementów, czystej jak źródło. Ciało na fotografii Zbigniewa Dłubaka jest nie tyle częścią obrazu świata, ile częścią jego myśli o świecie. - tekst Marek Janczyk i Iwona Święch
Zbigniew Dłubak urodził się w 1921 roku w Radomsku. Malarz i fotograf, a także teoretyk fotografii i sztuki w ogóle. Od samego początku związany z kierunkami awangardowymi wyróżnia się nie tylko niezwykle bogatym dorobkiem artystycznym, lecz także wszechstronną działalnością na rzecz sztuki. Od 1948 roku członek ZPAF i ZPAP. Współtwórca formacji artystycznych takich jak np. Grupa 55 (1955 r.), Galeria Permafo (1970 r.) i innych działań jak Klub Młodych Artystów i Naukowców (1947-1949) czy Seminarium Warszawskie (1975-1982). Wykładał na uczelniach artystycznych: PWSSP i PWSFTviT w Łodzi. Przez wiele lat pełnił rolę redaktora naczelnego miesięcznika Fotografia (1953-1972). Uczestnik i współtwórca najważniejszych wystaw fotograficznych w Polsce powojennej, brał udział w ponad 90 wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą. Sam miał blisko 50 wystaw indywidualnych. Od 1982 roku mieszkał i pracował we Francji i w Polsce.
Zbigniew Dłubak zmarł w lipcu 2005 roku w Warszawie.
Muzeum Historii Fotografii składa serdeczne podziękowania Pani Marcie Eloy-Cichockiej za pomoc w organizacji wystawy.
Otwarcie wystawy Zbigniewa Dłubaka nastąpi 19 kwietnia 2006 roku o godzinie 18 w Muzeum Historii Fotografii przy ulicy Józefitów 16 w Krakowie. Fotografie będzie można oglądać do 14 maja.
Ekspozycja prezentowana jest w ramach IV Krakowskiej Dekady Fotografii
_968856305.jpg)
_1877607562.jpg)
_443908423.jpg)
