![Nikon Nikkor Z 50 mm f/1.4 - zdjęcia przykładowe [RAW]](/i/images/6/7/6/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_236676-DY6A0289_min.jpg)
Newsletter
Newsletter
Anna Bedyńska - rozmowa z laureatką World Press Photo 2013
Fotopolis.pl: Gratulujemy wyróżnienia na World Press Photo 2013. Możesz powiedzieć jaka była Twoja reakcja, kiedy dowiedziałaś się o nagrodzie?
Anna Bedyńska: Byłam absolutnie zaskoczona, do tego stopnia, że człowiek, który do mnie zadzwonił z tą miłą informacją sam zaczął wątpić, czy do właściwej osoby się dodzwonił. Świat stanął w miejscu, zawirował i wydaje się być już zupełnie inną rzeczywistością, choć ja pozostaję wciąż tą samą Anią Bedyńską.
Czy mogłabyć powiedzieć coś więcej na temat nagrodzonej pracy? Czy zdjęcie pochodzi z szerszego materiału?
_1475239688.jpg)
_443908423.jpg)
_1094526942.jpg)
_968856305.jpg)
Na WPP wysłałam cykl fotografii zatytułowany "White Power", jurorzy wybrali jedno zdjęcie z tego projektu i nagrodzili je w kategorii portret inscenizowany.
Zuzia jest jedną z albinosów, które fotografowałam. Cierpi na potworną chorobę, jaką jest albinizm, chorobę którą wywołuje gen recesywny, przekazywany osobnikowi przez oboje rodziców. Nosicielami tego genu mogą być osoby nie będące albinosami. Zuzia ma zdrowych rodziców i siostrę, w ich rodzinie nikt nigdy nie spotkał się z tą chorobą.
Na świecie średnio 1 osoba na 20 tysięcy cierpi na pewien rodzaj albinizmu, ale nosicielem tego genu może być nawet co 70 człowiek. W wyniku braku pigmentu ich ciało, włosy i oczy pozbawione są koloru, a w konsekwencji albinosi są bardzo wrażliwi na działanie promieni słonecznych, szybko reagują stanami zapalnymi skóry. Ponadto albinizm wiąże się z poważnymi problemami ze wzrokiem, połączonymi z oczopląsem, światłowstrętem i astygmatyzmem. Dlatego też głównym kluczem do poszukiwań moich bohaterów był kontakt ze szkołami dla dzieci słabowidzących.
Jakiego sprzętu używałaś przy realizacji tego cyklu?
Fotografuję Canonem Mark II, a do realizacji tego projektu użyłam również lamp studyjnych, które wraz z tłem woziłam do moich bohaterów i w ich domach aranżowaliśmy mini studia fotograficzne.
Czy możesz zdradzić techniczne szczegóły zdjęcia? Jak uzyskałaś ograniczoną paletę barwną?
Ograniczenia w kolorze wynikają z choroby. Dodatkowo wszystkich bohaterów prosiłam o jasne, najchętniej białe stroje. Dodatkowo obniżyłam balans bieli.
Skąd czerpiesz inspiracje do swojej pracy?
Tematy same mnie znajdują, a forma ich realizacji często wynika po prostu z ich charakteru. Temat o albinosach dojrzewał we mnie od roku, ale ze względu na trudny do nich dostęp, udało mi się zrealizować projekt na pierwszą jego odsłonę w listopadzie 2012. Jest to projekt, nad którym wciąż pracuję, dlatego wszystkich, którzy znają takie osoby proszę o kontakt: anna.bedynska@gmail.com za co będę niezmiernie wdzięczna.
Jakich fotografów cenisz szczególnie?
Fotografia społeczna jest mi szczególnie bliska sercu. Wychowałam się m.in. na fotografiach Mary Ellen Mark. Podziwiam Lauren Greenfield. Uwielbiam wrażliwość Stephanie Sinclair i bardzo się cieszę, bo mam nadzieję poznać ją osobiście w kwietniu na gali rozdania nagród WPP w Amsterdamie.
Dziękujemy za rozmowę i życzymy kolejnych sukcesów.
![„Forever mine” Anny Bedyńskiej, czyli jak Japonia każe rodzicom zapomnieć o swoich dzieciach [PODCAST]](/i/images/7/1/1/d2FjPTI2MHgxLjUwMA==_src_234711-podcast-fotopolis-Bedynska-4.jpg)
