Odtwarzanie i ustawienia aparatu

5. WŁASCIWOŚCI I FUNKCJE FOTOGRAFICZNE

Pełny dostęp do ustawień fotograficznych daje tryb rejestracji Multi. tak jak wspominaliśmy zakres funkcji jest olbrzymi dlatego niektóre z nich omawiamy skrótowo.

Tryby ekspozycji dzielą się na Program automatyczny, który dobiera parametry ekspozycji automatycznie po rozpoznaniu warunków oświetleniowych. Tak samo jak w drugim trybie ekspozycji, priorytecie przysłony (automatyka czasu naświetlenia), zakres czasów migawki wynosi 4 - 1/1000sek. W trybach priorytetu migawki (automatyka przysłony) i manualnym jest to 15 - 1/1000 sek. oraz, dodatkowo, Bulb (czas wymuszony) dostępny tylko w trybie manualnym.

Pomiar światła tworzą trzy tradycyjne ustawienia: pomiar wielosegmentowy z 256 polami aktywnymi (wynik uśrednienia wartości oświetlenia z całego kadru), pomiar uśredniony centralnie-ważony (z polami pomiarowymi na całym kadrze z naciskiem na centrum) oraz pomiar punktowy. Przy zróżnicowanym oświetleniu polecamy pomiar wielosegmentowy, który, jak widać na przykładowych zdjęcia, sprawuje się znakomicie.

Poprawnie naświetlone zdjęcie przy pomiarze ogólnym

Ostrość to w wypadku F200 zagadnienie dość rozbudowane. Minolta jest jedną z nielicznych firm stosujących pomiar typu Video AF i w stosunku do starszych konstrukcji jest on teraz znacznie bardziej precyzyjny, a przede wszystkim szybszy. Na obudowie aparatu nie znajdziemy diody wspomagającej pomiar i przy słabym oświetleniu trzeba wspomagać się blokadą ostrości (półpozycja spustu migawki w trybie Pojedynczy AF) i maksymalnie kontrastowymi obiektami.

Pomiar Pojedynczy AF umożliwia zablokowanie ostrości (jeśli obiekt ma znaleźć się poza ramką ostrości) Do dyspozycji mamy 5 pół pomiarowych w układzie krzyżowym. Druga funkcja to Śledzący AF, z którego producent jest szczególnie dumny. Pozwala on na wykrycie (namierzenie) i śledzenie obiektu znajdującego się w szerokiej ramce AF. Jeśli obiekt przesuwa się w poprzek kadru, aktywny punkt AF będzie zmieniał się automatycznie, sprawna praca tego systemu wymaga dość dobrych warunków oświetleniowych, a tempo przesuwania sie obiektu nie powinno być szybsze niż ok. 15km/h (trucht). Trzecia funkcja to ręczne ustawienie ostrości MF, w którym centralny fragment obrazu wyświetlanego na monitorze zostanie automatycznie powiększony wraz z przybliżoną skalą ostrości. W oddzielnej zakładce menu możemy aktywować pomiar Ciągły AF, w którym system pracuje przez cały czas i jest stale gotowy do fotografowania.

Korekta naświetlenia dostępna jest na dwóch skalach. Pierwsza dotyczy kompensacji ekspozycji (w zakresie +/-2EV w skoku 0.3EV) i dostępna jest bardzo szybko z poziomu 4-kierunkowego nawigatowa). Druga to kompensacja mocy błysku o takim samym zakresie (+/2EV w skoku 0.3EV), ale aktywowana w menu trybu rejestracji). Do listy tej możemy zaliczyć bracketing ekspozycji (3 kolejne zdjęcia ze stałą różnicą naświetlenia 0.3, 0.7 lub 1.0EV), i funkcję tę zlokalizujemy pod przyciskiem trybu zapisu.

Jeśli o tym już mowa wymieńmy jego pozostałe pozycje: zdjęcia pojedyncze, zdjęcia seryjne w tempie do 1.5 kl/sek, samowyzwalacz 10 sek., sterowanie z pilota (opcjonalny RC-3).

Balans bieli sprawuje się dobrze, choć są sytuacje (na przykład zdjęcia w cieniu) kiedy tryb programowy radzi sobie lepiej niż tryb automatyczny. Na poniższym zdjęciu próbowaliśmy zobrazować jak radzi sobie Auto-balans w bardzo zróżnicowanym oświetleniu (tutaj: dzienne, żarowe i jarzeniowe jednocześnie) - efekty są bardzo dobre. Jeśli uznamy, że specyfika oświetlenia przewyższa mozliwości balansu automatycznego, możemy zaprogramować jeden balans własny według wzorca bieli - wystarczy sfotografować ścianę - i możemy go potem przywołać w dowolnym momencie (aż do wprowadzenia kolejnego wzorca). Do dyspozycji mamy cztery zaprogramowane profile balansu: światło dzienne, żarowe, jarzeniowe, cień.

Czułość, a dokładnie ekwiwalent czułości ma taki sam większy zakres niż F300 co zawdzięczamy dużym rozmiarom matrycy CCD (1/1.8") przy mniejszej rozdzielczości (4.0Mp). Obok trybu czułości Auto dostępne są ustawienia ręczne: ISO 100, 200, 400, 800. Najwyższe polecamy przy słabych warunkach oświetleniowych lub fotografowaniu poruszających się szybko obiektów.

DiMAGE F200 oferuje ponadto dwie listy cyfrowej korekty obrazu. Pierwsza z nich to Tryb koloru, a kolejne pozycje to: Barwy naturalne, Barwy nasycone, Czarno-białe oraz Sepia. Różnice widać dobrze na poniższym przykładzie. Warto wspomnieć, że fotografie czarno-białe, które są dobrym testem na płynność odwzorowania skali szarości, są przyzwoitej jakości i pozwalają na kreowanie ciekawych efektów.

Druga lista to Cyfrowa korekta obrazu do której zaliczają się: Ostrość, Kontrast i Nasycenie. Wszystkie trzy mają 3-stopniową skalę (mniejsze, normalne, większe) i tu mała uwaga do obsługi tej funkcji - wprowadzona zmiana potwierdzana jest przyciskiem Enter co powoduje natychmiastowe wyjście z menu. Jeśli chcemy zmienić dwa parametry (np. podnieść ostrość i zmniejszyć kontrast dla tego samego zdjęcia) to musimy aktywować menu dwa razy i osobno wprowadzić zmiany. Podobnie przy dezaktywacji korekty obrazu. Niemniej, funkcja cyfrowej korekty ostrości kontrastu i nasycenia bywa bardzo przydatna, szczególnie, jeśli nie chcemy bawić się w późniejszą obróbkę na komputerze.

Ostatnie właściwości zapisu fotograficznego, o których jeszcze nie wspominaliśmy, to redukcja szumów - aktywowana w menu, uruchamiana automatycznie dla czasów naświetlenia od 1 sek.), oraz auto-rotacja zdjęć w zależności od pozycji aparatu podczas fotografowania (pion-poziom).

Jak widać lista oferowanych przez DiMAGE F200 funkcji, powinna zaspokoić wymagania nawet najbardziej wybrednych użytkowników kompaktowego sprzętu cyfrowego.