Newsletter
Newsletter
Spotkanie z Bogdanem Konopką rozpocznie się w środowy ranek, o godzinie 9.30. Po przywitaniu artysty, od godziny 10.00 do 13.00 zaplanowano prezentację dorobku fotograficznego gościa. Po krótkiej przerwie, między 14.00 a 16.00 odbędą się konsultacje i przegląd portfolio uczestników spotkania. Miejscem spotkania będzie siedziba Akademii Fotografii (ul. Marszałkowska 3/5 w Warszawie).
Spotkanie z Ryszardem Horowitzem zaplanowano dzień później, na czwartkowy wieczór, 8 czerwca. Spotkanie będzie miało charakter autorski i rozpocznie się o godzinie 18.00 w warszawskim Traffic Clubie (ul. Bracka 25, róg Chmielnej).
Oba spotkania są otwarte, zatem wspólnie z Akademią Fotografii, gorąco zapraszamy.
Poniżej zamieszczamy informacje o bohaterach obu spotkań nadesłane przez organizatorów.
Spotkanie autorskie z Bogdanem Konopką
Akademia Fotografii, ul. Marszałkowskiej 3/5, 7 czerwca (środa), 10.00-13.00 prezentacja dorobku fotograficznego artysty, 13.00-14.00 przerwa, 14.00-16.00 konsultacje i przegląd portfolio uczestników spotkania.
Bogdan Konopka urodził się w 1953 w Dynowie. Ukończył Technikum Kinematografii (specjalność: fotochemia) we Wrocławiu. Fotograf i krytyk.
Twórczość fotograficzna od połowy lat 70. Od lat 90. preferuje technikę stykową. Jeden z najważniejszych przedstawicieli nurtu "fotografii elementarnej" (1982-86). W latach 1985-86 we Wrocławiu prowadził galerię "PS". Od 1989 roku mieszka we Francji (1989-94 Angers), obecnie w Paryżu. Współpracownik magazynów artystycznych "Format" i "Kwartalnik Fotografia", w którym odgrywa bardzo znaczącą rolę, prezentując twórców najnowszej fotografii światowej. Artysta jest reprezentowany przez galerię Françoise Paviot w Paryżu. W 1982 wystawiał wraz z Jerzym Olkiem w znanej Galerii "Foto-Medium-Art" na głośnej w tym czasie ekspozycji PUSTE-PEŁNE. Łączyła ona wpływy fotomedialne z aspektami filozofii zen. Zapowiadała także jeden z nurtów powstającej wówczas "fotografii elementarnej".
Twórczość Bogdana Konopki w latach 90., kiedy mieszkał już we Francji, okazała się jednym z najważniejszych dokonań w fotografii polskiej w zakresie "fotografii czystej" (fotogenicznej). Ważne okazały się międzynarodowe sukcesy artysty, który za swe fotografie otrzymał m.in. Grand Prix de la Ville de Vevey w IMAGE'98. CONCOURS EUROPEEN DE LA PHOTOGRAPHIE (Europejski Konkurs Fotografii) w 1998 roku. Jednym z decydujących estetycznych wyróżników zdjęć Konopki jest szarość, która stwarza pozory piktorializmu. Światło w jego pracach ma bardzo ciekawy i oryginalny wyraz. Rola jego jest decydująca - ma ono charakter opisujący, czasami realistyczny, częściej jednak zagadkowy, a nawet mistyczny. Najbliższy jego koncepcji fotografowania jest, moim zdaniem, Andrzej J. Lech i akcentująca w większym stopniu jakości romantyczne - Ewa Andrzejewska, należąca do czołowych przedstawicieli tzw. "szkoły jeleniogórskiej".
Konopka, co warto zaznaczyć, wypracował niepowtarzalny styl o nowych jakościach wizualnych. Dużym jego sukcesem o znaczeniu międzynarodowym była ekspozycja SZARY PARYŻ z 2000 roku zaprezentowana w ramach MIESIĄCA FOTOGRAFII w Instytucie Polskim w Paryżu. Różne edycje kolejnej wystawy RECONNAISSANCES (Rekonesans) pokazywane były we Francji, w Polsce i w Holandii w latach 2001-02. W cyklu pod tym samym tytułem, zatrzymując w kadrze nieuchronnie przemijające sytuacje, a przede wszystkim architekturę, pomniki, cmentarze, artysta starał się przywołać, na podobnej zasadzie jak w SZARYM PARYŻU, romantyczne piękno, zmuszając widza do chwili zadumy nad historią. Opuszczone, zapomniane miejsca (puste strychy, ulice i korytarze) przypominają o alienacji człowieka, o jego samotnej drodze przez życie. Interpretacja świata jest w tym konkretnym cyklu widzeniem i odczuwaniem od strony zwyciężonych (określenie Krzysztofa Wodiczko) a nie zwycięzców, ponieważ dotyczy miejsc opuszczonych, zapomnianych, a nawet w powszechnej opinii uchodzących za pogardzane. Jego styl fotograficzny, o bardzo specyficznej estetyce, jest także w tym cyklu interpretacją najnowszej historii Polski, Czech, Litwy, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Rumunii i Bułgarii.
Zdjęcia Konopki "unikają" ludzi, na co zwrócił uwagę znany kanadyjski historyk fotografii William A. Ewing. Przypomina to wczesne dzieje z historii fotografii z lat 30. i 40. XIX wieku, kiedy ze względu na długi czas rejestracji nie dokumentowano lub wręcz unikano przedstawiania ludzi, ponieważ zakłócali oni wyraz zdjęć. Konopka jest bardzo czułym dokumentalistą, odwołującym się do określonej tradycji. Jego koncepcja wyrastająca z tradycji fotografii polskiej i francuskiej oparta jest na bardzo dużej samoświadomości oraz znajomości historii fotografii. W 2003 roku miał indywidualną ekspozycję w słynnym Centrum Pompidou w Paryżu, gdzie prezentował wystawę PARYŻ, MIASTO NIEWIDZIALNE / PARIS, LA VILLE INVISIBLE, która świadczyła że koncepcja artysty w dalszym ciągu rozwija się. Jego prace znajdują się w wielu zbiorach, m.in.: Fonds National d'Art Contemporain w Paryżu, Musée de L'Elysée w Lozannie, Muzeum Sztuki w Łodzi i Muzeum Narodowym we Wrocławiu.
Spotkanie z Ryszardem Horowitzem
_1475239688.jpg)
_1094526942.jpg)
_968856305.jpg)
Traffic Club, ul. Bracka 25, Warszawa, 8 czerwca, godzina 18.00
Urodził się w Krakowie 5 maja 1939 roku. Podczas II wojny światowej cała jego rodzina została uwięziona w obozie koncentracyjnym, wszyscy jednak zdołali się uratować i po wojnie wrócili do Krakowa. Ryszard Horowitz jest jednym z najmłodszych uratowanych więźniów Oświęcimia.
Studiował w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych, potem zaś na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Moment jego debiutu artystycznego przypadł na czas odwilży w 1956 roku. Kraków stał się nagle centrum awangardowego malarstwa, sztuki teatru i filmu. Horowitz miał wówczas 17 lat. Poznawał i fascynował się amerykańską fotografią i jej zadziwiającymi zastosowaniami w komunikacji.
W 1959, dzięki pomocy jednego z amerykańskich uniwersytetów wyjechał do Nowego Jorku i rozpoczął studia na kierunku projektowania w Pratt Institute. Po ukończeniu szkoły pracował dla wielu agencji, między innymi jako art director w Grey Advertising.
W 1967 roku otworzył własne studio fotograficzne co było początkiem realizacji wielkiej pasji, jaką stała się dlań fotografia. Od tamtego czasu jego prace pokazywane były i zyskały sobie uznanie na całym świecie. Ważniejsze wystawy jego fotografii miały miejsce w: Mediolanie, Tuluzie, Toruniu, Pradze, Camden, Warszawie, Las Vegas, Genewie, CENTRE GEORGES POMPIDOU (Musee National d'Art Moderne w Paryżu), GEORGE EASTMAN HOUSE (Rochester, USA), Nowym Jorku, Tokio, Osace, Kolonii, Orlando, Chicago, Krakowie.
W 1983 roku uznano go Amerykańskim Fotografikiem Roku.
