![Nikon Nikkor Z 50 mm f/1.4 - zdjęcia przykładowe [RAW]](/i/images/6/7/6/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_236676-DY6A0289_min.jpg)
Newsletter
Newsletter
W tej części przewodnika dla zupełnie początkujących przedstawimy oznaczenia, z którymi można się spotkać w przypadku optyki firmy Sigma. Odcinek ten jest o tyle interesujący, że jako producent niezależny firma ta produkuje obiektywy do większości popularnych marek lustrzanek. Można w jej ofercie znaleźć produkty przeznaczone do mocowania w korpusach aparatów Canon, Nikon, Minolta (a obecnie Sony), Pentax oraz Sigma. Ale to nie wszystko. Po powstaniu Systemu 4/3 japońska firma aktywnie włączyła się do jego popularyzowania i rozpoczęła produkcję optyki do tego typu aparatów. Więcej o mocowaniach obiektywów pisaliśmy w pierwszej części naszego poradnika.
Pierwszym oznaczeniem, na które należy zwrócić uwagę przy kupnie obiektywu firmy Sigma jest typ mocowania. Ponieważ ten sam typ szkieł produkowany jest do korpusów różnych firm, należy pamiętać, aby dobrać optykę do swojego aparatu. Informację tę producent umieszcza na opakowaniu.
Oznaczenia Sigmy są dosyć czytelne i na szczęście nie jest ich dużo. Należy jednak pamiętać, że nie wszystkie oznaczenia mogą znaleźć się na obudowie aparatu. Dla przykładu posłużymy się obiektywem o oznaczeniu Sigma 70 mm F2.8 EX DG Macro (przedstawionym na powyższej fotografii).
EX
Oznacza serię profesjonalną, która wyróżnia się bardzo dobrym wykonaniem, odpornością na uszkodzenia mechaniczne oraz warunki atmosferyczne. Najważniejsza jednak jest wysoka jakość optyki zastosowanej w tej grupie obiektywów.
DG
Oznacza obiektywy przeznaczone do lustrzanek klasycznych na film 35 mm jak i lustrzanek cyfrowych. Zastosowanie w tej serii bardziej telecentrycznych soczewek pozwala na zmniejszenie niepożądanych zjawisk związanych z budową matrycy cyfrowej, a powłoki antyodblaskowe nowego typu redukują refleksy i pozwalają na lepszy balans kolorów.
DC
_443908423.jpg)
_968856305.jpg)
_1094526942.jpg)
_1877607562.jpg)
Symbol ten przeznaczony jest dla obiektywów zaprojektowanych dla lustrzanek cyfrowych z matryca APS-C (czyli o wymiarach mniejszych niż klatka filmu 35 mm). Mają one bardziej zwartą budowę i niewielką wagę, ale ze względu na pole krycia obrazu dostosowane do potrzeb niepełnoklatkowej matrycy nie nadają się do korpusów z klatką 35 mm. O ogniskowych obiektywów w zastosowaniu z cyfrowymi lustrzankami pisaliśmy w części 2. poradnika.
APO
Oznacza grupę obiektywów, w których zastosowano układy soczewek ze szkła niskodyspersyjnego. Określenie APO to skrót od angielskiego słowa Apochromatic. Bardzo niski współczynnik załamania światła zmniejsza aberrację chromatyczną, a dodatkowo podwyższa kontrast i ostrość. Oznaczenie to umieszczane jest na początku nazwy obiektywu.
ASP.
Te trzy litery znaleźć można w obiektywach wyposażonych w soczewki asferyczne (stąd skrót od angielskiego słowa Aspherical). Tego typu szkła likwidują przede wszystkim aberrację sferyczną i zniekształcenia geometryczne obrazu (przede wszystkim na brzegach kadru) pozwalając jednocześnie na zmniejszenie liczby soczewek zastosowanych w optyce przy zachowaniu wysokiej jakości optycznej. Więcej o specjalnych soczewkach pisalliśmy w części 4 poradnika.
OS
Skrót pochodzi od angielskiego określenia Optical Stabilizer- stabilizacja optyczna. Obiektywy tak oznaczone wyposażono w czujniki umieszczone wewnątrz obudowy, które sterują ruchami grupy soczewek kompensujących drgania obiektywu. System stabilizacji działać może w jednym z dwóch trybów. W pierwszym, przeznaczonym do fotografowania obiektów nieruchomych, korygowana jest zarówno płaszczyzna pionowa i pozioma, natomiast w drugim tylko płaszczyzna pionowa pozwalając tym samym na fotografowanie obiektów znajdujących się w ruchu. W 4 części poradnika opisaliśmy różne systemy stabilizacji.
HSM
To znany już z wcześniejszych części poradnika symbol silnika ultradźwiękowego (z ang. Hyper Sonic Motor) stosowanego w układzie autofokusa. Przypomnijmy, że pozwala on na bardzo szybkie i bezszelestne ustawianie ostrości oraz w razie potrzeby ręczne doprecyzowanie ustawienia bez konieczności przełączania trybu ostrzenia na ręczny. Zainteresowanych tym zagadnieniem ponownie odsyłamy do 4 części naszego poradnika.
CONV.
Takie oznaczenie można spotkać na optyce, która przewidziana jest do współpracy z konwerterami, na przykład z telekonwerterem Sigma APO Tele converter 2x EX DG. Pozwalają one między innymi na prawidłowe działanie automatyki ekspozycji podczas stosowania konwertera.
RF
Skrót informujący nas o zastosowaniu tylnego ogniskowania w obiektywie, pochodzi od słów Rear Focus. W tego typu konstrukcjach podczas ustawiania ostrości przemieszcza się tylko tylna grupa soczewek. Jej małe rozmiary i niewielka waga pozwala na szybką i cichą zmianę ostrości.
IF
Oznacza wewnętrzne ogniskowanie i pochodzi od angielskiego określenia nner Focus(o którym pisaliśmy w części 4 poradnika). W trakcie ostrzenia przemieszcza się wewnętrzna grupa soczewek, dzięki czemu nie zmienia się długość obiektywu oraz nie porusza się przednia soczewka.
Macro
Określenie przewidziane dla obiektywów umożliwiających odwzorowanie obrazu w skali stosowanej w makrofotografii. W przypadku różnych rodzajów szkieł odwzorowanie będzie inne. Najlepsze rezultaty zapewnia optyka stałoogniskowa, w której uzyskać można odzwierciedlenie nawet 1:1.
DF System
Dual Focus System to system pozwalający na odłączenie wewnętrznego mechanizmu autofokusa od zewnętrznego pierścienia ręcznego ostrzenia. Dzięki zmniejszeniu masy i oporów poruszanych elementów ostrzenie jest szybsze i bardziej precyzyjne.
Floating System
System pozwalający na poprawienie jakości optycznej obiektywu. Dwie ruchome grupy soczewek pozwalają na bardziej precyzyjną korekcję optyczną konstrukcji w całym zakresie ostrzenia, dzięki czemu możliwe staje się zmniejszenie aberracji (zwłaszcza astygmatyzmu). System ten jest szczególnie przydatny przede wszystkim w obiektywach typu Makro.
W przyszłym tygodniu opiszemy oznaczenia obiektywów kolejnego niezależnego producenta - firmy Tamron. Zapraszamy!
