Wydarzenia
Sprawdź promocje Black Friday w Cyfrowe.pl
Klasyczne akty
Podobnie jak dzieje się w przypadku wielu rodzajów fotografii, termin "klasyczny akt" jest trudny do zdefiniowania. Zwykle zarówno tło, jak i cała aranżacja są proste, ale prostota ta może obejmować jednolite tło z kartonu, wytartą podłogę studia fotograficznego, malowane tło materiałowe (bardzo często używane) czy wreszcie chropawy, częściowo wykończony metal stosowany przez Franka P. Wartenberga.
Zazwyczaj jest to również typ fotografii, w której oświetlenie jest nieskomplikowane, ponieważ fotograf w tym samym stopniu gra światłem, co wykorzystuje plastykę samego aktu.
Niebieski
Delikatny niebieski filtr na obiektywie aparatu i niebieskie tło nie są elementami, które każdy z nas uznałby za pasujące do klasycznego aktu. Jednak powstałe w ten sposób połączenie ciepła i chłodu jest zaskakująco wymowne.
Głównym źródłem światła jest duży softbox znajdujący się na lewo od aparatu, otoczony stojącymi po jego obu stronach srebrnymi ekranami. Światło softboxu jest wyraźnie ukierunkowane, ale duże ekrany znajdujące się po obu jego stronach odbijają zabarwione na niebiesko światło pochodzące z pozostałych źródeł światła i tworzą wrażenie źródła o jeszcze większych rozmiarach. Duże czarne ekrany znajdujące się po prawej stronie aparatu dają pewność, że część ciała znajdująca się w cieniu (plecy modelki) jest tak ciemna, jak to możliwe.
Pozostałe źródła światła: dwie standardowe lampy, umieszczony nad głową modelki podłużny softbox oraz reflektor punktowy zrównoważony dla światła dziennego (HMI) łączą się, by możliwie równomiernie oświetlić tło, stworzyć niewielki obszar słabszego oświetlenia w górnym lewym rogu i dać nieco większe zróżnicowanie oświetlenia sceny niż tylko
malowane płótno.
Zwróć uwagę
Wysoki klucz
Siła tego zdjęcia w dużym stopniu wynika z bezpośredniego, prowokującego spojrzenia modelki: nastrój jest jednocześnie erotyczny i bardzo ludzki, bez uciekania się do uprzedmiotowienia kobiety i zamienienia jej w pustą fantazję.
Niezwykłość tego zdjęcia polega na tym, że zostało ono wykonane w korzystającym ze światła dziennego studiu, w którym duże okno w dachu dostarczyło światła wypełniającego.
Dzisiaj takie studia stanowią rzadkość, ale - chociaż trzeba w nich w razie potrzeby zasłaniać okna - prawdziwe studia światła dziennego okazują się zadziwiająco wszechstronne, jak wielokrotnie wykazywali to w XIX wieku nasi poprzednicy.
W tym przypadku światło dzienne zostało uzupełnione przez reflektor punktowy zrównoważony dla światła dziennego (HMI), odbity od dwóch dużych, srebrnych ekranów znajdujących się nad aparatem. Dzięki temu uzyskano bardzo płaskie oświetlenie, typowe dla zdjęć w wysokim kluczu. Dwie duże płaszczyzny odbijające światło, po jednej z każdej strony modelki, uzupełniły oświetlenie niezbędne do uzyskania fotografii w technice wysokiego klucza.
Zwróć uwagę
Jane
Wyrazisty charakter tego zdjęcia wynika z użycia bardzo kontrastowego natychmiastowego filmu odwracalnego, który daje bardzo ziarnisty obraz. Nawet przy użyciu w postprodukcji najnowszych filtrów, trudno jest uzyskać podobny efekt.
Zastosowane oświetlenie wymaga bardzo precyzyjnej ekspozycji: silnie ukierunkowane dwukilowatowe punktowe reflektory żarowe tworzą pełen dramatyzmu światłocień i muszą być starannie umiejscowione, jeśli zarys ciała modelki ma być wyraźny na całej długości. Oświetlenie ustawiono dość nisko; w przeciwnym razie obraz górnych partii nóg zostałby wypalony. Światło pada pod stosunkowo ostrym kątem, aby stworzyć wyrazisty cień, który stanowi integralną część kompozycji. W przeciwieństwie do większości zdjęć studyjnych, modelka znajduje się wystarczająco blisko tła, aby cień był czytelny. Zwykle, oczywiście, bardziej nam zależy na wyeliminowaniu cieni niż na ich eksponowaniu.
Zwróć uwagę
Spokój
Proste światło zastane, pochodzące z małego okna, fragment czarnego aksamitu, piękna modelka w pozie odchylonej, lecz skromnej, i przemyślany wysoki punkt umieszczenia aparatu pozwoliły na stworzenie tego symbolicznego, klasycznego aktu.
Anthony Gordon musiał porzucić swój pierwotny pomysł wykonania stylizowanego na retro aktu. Zorientował się bowiem, że utrzymany w klasycznym stylu pokój hotelowy nie był dość duży. Jednak okno o szerokości około metra wpuszczało do pokoju wystarczającą ilość miękkiego naturalnego światła. Umieszczając modelkę na czarnym aksamicie pod oknem, fotograf mógł wykorzystać do maksimum delikatną tonację jej skóry. Najlepszym rozwiązaniem ze względu na ciasnotę pomieszczenia było wykonanie zdjęcia z góry - artysta stanął więc na krześle. Modelka leżała równolegle do okna, tak by jak największa ilość światła padała łagodnie na jej skórę.
Zwróć uwagę
Komentarz fotografa
To zdjęcie wiele mnie nauczyło. Modelka ma piękną, bladą karnację, dzięki temu powstał doskonały kontrast między jej skórą a czarnym tłem. Kobiece kształty idealnie się nadawały do tworzenia póz leżących.
Correna
Takie zdjęcie mógłby wykonać każdy amator - pod warunkiem oczywiście, że miałby do dyspozycji piękną modelkę, reflektor punktowy, nietypowe tło, wystarczająco dużo talentu i przywiązywałby ogromną wagę do szczegółów.
To zdjęcie udowadnia, że zasady są po to, by je łamać - w tym przypadku "zasadę" stanowi przeświadczenie, że modelka powinna być maksymalnie odsunięta od tła, by nie rzucała na nie cienia. Jeśli chciałbyś złamać tę regułę, pamiętaj, aby zrobić to w sposób zdecydowany: Stu użył bardzo ostrego światła, które spowodowało powstanie mocnego cienia odzwierciedlającego kształty modelki na tle. Potrójny ekran odbijający za modelką pozwolił uzyskać wystarczającą ilość światła wypełniającego. Światło znajduje się bardzo wysoko nad aparatem, co widać po ułożeniu cienia; choć jest bardzo ostre, świetnie modeluje.
Zwróć uwagę
Bez tytułu
André Brito często ukazuje ciała kobiet będących w świetnej formie fizycznej - wysportowane, lecz kobiece i zmysłowe. Takie zdjęcia wymagają doskonałego oświetlenia.
To zdjęcie powstało przy użyciu jednego z ulubionych ustawień oświetlenia André Brita. Składa się ono z dwóch podłużnych softboxów o wymiarach 120 x 30 cm, umieszczonych po obu stronach modelki. Aby dokładnie zrozumieć układ oświetlenia, wyobraź sobie literę T. U jej podstawy znajduje się aparat, na przecięciu linii pionowej i poziomej stoi modelka, a na każdym skraju górnego daszka litery zainstalowano jedną lampę. Głównym celem wykorzystania tego właśnie oświetlenia jest stworzenie głębokich cieni w zagłębieniach ciała oraz dużych jasnych obszarów na lśniącej skórze. Aby to zrealizować, światła muszą się znaleźć bardzo blisko ciała. Ponieważ mamy do czynienia z ustawieniem symetrycznym, siła błysku z obu lamp powinna być idealnie taka sama, podobnie jak ich odległość od modelki. Gdy modelka pracuje między lampami, fotograf kieruje jej ruchami; prosi o pochylanie się do przodu lub odchylanie do tyłu, tak by osiągnąć oczekiwany rezultat.
Zwróć uwagę
Fotografia aktu. Stylizacja - techniki - oświetlenie
Roger Hicks, Frances Schultz, Steve Luck
Cena: 69,90zł
Liczba stron: 384
Format: 193 x 269
Oprawa: miękka