![„Matrix” i konie w galopie. Polecamy biograficzny komiks o Muybridge’u [RECENZJA]](/i/images/9/1/9/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_235919-IMG_8199-3.png)
Newsletter
Newsletter
Figi
Takie typowe zdjęcie przedmiotu, w tym przypadku fig, nie wymagało specjalnego pomysłu. Oczywiste jest, że nieparzystą liczbę owoców można lepiej zaaranżować niż parzystą. Kiedy ma się jeszcze do tego - podobnie jak tutaj - owoce, które da się łatwo rozciąć, to spełnione są wszystkie niezbędne warunki do tego, by stworzyć piękną aranżację. Owoce należy kłaść, przesuwać i obracać. To podstawowy sposób pracy przy tego typu fotografiach. Chodzi o to, aby stworzyć atrakcyjny, wyrazisty i harmonijny obraz. Ponieważ to zdjęcie miało być wykonane na białym tle, z zachowaniem naturalnego, niezbyt przyciągającego uwagę cienia, bardzo ważne okazało się ułożenie owoców. Pod tym względem przede wszystkim należy zdać się na wyczucie, zanim jednak naświetlimy ostateczną wersję fotografii, musimy sprawdzić, czy ma ona sens. Najchętniej analizuję zawsze te miejsca, które przyciągają wzrok lub niepotrzebnie odwracają uwagę; moim zdaniem mają one decydujący wpływ na to, czy kompozycję będzie można uznać za udaną.
Aby nieco zdynamizować fotografię, owoce delikatnie spryskałem wodą, której krople dały wrażenie świeżości.
Oświetlenie fig tworzyły zasadniczo trzy źródła światła. Naturalny i niezbyt głęboki cień uzyskałem poprzez odpowiednie oświetlenie całej sceny i jej rozświetlanie. Oświetlenie podstawowe pochodziło z softboxu zawieszonego u góry, który świecił z lewej strony z tyłu niezbyt mocnym światłem i wyraźnie podkreślał okrągłości fig. Z prawej strony umieściłem natomiast ekran odbijający światło, za pomocą którego regulowałem intensywność cienia.
Szczegóły aranżacji
1. Białe, matowe podłoże
Zdecydowałem się na matowe podłoże, aby figi stanowiły główny temat obrazu, a więc żeby je przedstawić bez jakichkolwiek dodatkowych elementów, na przykład odbić. Jedynie sam delikatny cień powoduje, że obraz wygląda wystarczająco przestrzennie.
2. Figi
Łatwo zauważyć, że tego rodzaju fotografie można wykonywać właściwie przy wykorzystaniu jedynie bardzo świeżych owoców. Decydujące znaczenie w odbiorze obrazu ma bowiem ich rozcięcie, ukazujące, jak wyglądają w środku.
_443908423.jpg)
_1877607562.jpg)
_1094526942.jpg)
3. Softbox zapewniający oświetlenie całej sceny
Płaskie światło oświetlające scenę z góry i od tyłu jest zazwyczaj bardzo monotonne, a do tego powoduje powstawianie cieni na przedniej stronie obiektów. W tym wypadku jednak miękkie światło bardzo dobrze oświetliło krople wody i wyraźnie podkreśliło krągłe kształty owoców.
4. Lampa ze zwykłym odbłyśnikiem jako źródło światła głównego
Świecące z lewej strony światło główne musiałem bardzo precyzyjnie dopasować. Powinno tworzyć jedynie małe iskierki światła w kroplach wody i dobrze ukazywać strukturę przeciętego owocu, dzięki czemu figi sprawiają wrażenie jeszcze świeższych.
5. Ekran odbijający światło
Posłużył do rozjaśnienia cienia i prawej strony fig, dzięki czemu uzyskałem efekt lekkości - oglądający odnosi wrażenie, że figi niemal unoszą się w powietrzu.
5.114. Schemat aranżacji sceny do zdjęcia fig
Format zdjęcia: 4 x 5", slajd
Ogniskowa: 210 mm
Czułość: 100 ISO
Przysłona: f/22
Czas naświetlania: 1/125 s
Lemoniada
Jeszcze jedna fotografia lemoniady, również bardzo prosta i zredukowana do niewielkiej liczby elementów. Mimo że stojąca na pierwszym planie z prawej strony szklanka znajduje się z brzegu kadru, to dzięki swojej wyrazistej formie stanowi istotny element kompozycji obrazu. Takie naczynie doskonale się nadaje do tego, by podawać w nim lemoniadę.
Jeśli chodzi o aranżację, to poprzez wykorzystanie dwóch szklanek i karafki udało się uzyskać głębię, która prowadzi wzrok od napoju poprzez szklankę aż do detali szkła. Ponieważ jednak w szklance widocznej na pierwszym planie nie pływają żadne kawałki cytryny, już po chwili przestaje być tak interesująca i oglądający ponownie skupia wzrok na karafce oraz pływających w niej kawałkach owocu. W ten sposób można przykuć uwagę widzów do zdjęcia na dłuższy czas. Bardzo istotne jest to, że udało się uniknąć rozpraszających i odciągających wzrok obiektów oraz nieharmonijnego przecinania się elementów. Właśnie ta zasada zdecydowała o sposobie ustawienia szklanek na tle karafki i o wysokości, na jakiej został umieszczony aparat. Na zdjęciu nie ma żadnych krawędzi lub konturów, które stykałyby się z innymi krawędziami czy konturami. Wszystkie kształty i końce przecinających się linii są bardzo wyraźnie widoczne; oglądający nie muszą ich szukać i dopiero odkrywać. W obrazie nie ma żadnej linii poziomej pokrywającej się z inną poziomą linią. Wzrok podąża więc od lustra napoju w szklance widocznej z przodu, poprzez karafkę, do szklanki stojącej między nimi. Udało się to osiągnąć dzięki właściwej kolejności naczyń i ustawieniu każdego z nich na odpowiedniej wysokości. Dodatkowo efekt podkreśla jednolita tonacja kolorystyczna fotografii.
Szczegóły aranżacji
1. Szklanki i karafka
2. Płyta z pleksiglasu
Biała płyta pleksi jest tak duża, że jej tylna krawędź znajduje się poza obszarem głębi ostrości.
3. Lampa z odbłyśnikiem
Lampa znajduje się z prawej strony i bardzo blisko sceny, aby oświetlać ją intensywnym światłem.
4. Żółty filtr
Charakterystyczne zabarwienie obrazu tworzy żółty filtr umieszczony przed lampą. Z powodu bardzo dużego natężenia światła obraz jest niemal prześwietlony, przez co kolor widać jedynie na tych obszarach obrazu, które zostały oświetlone nieco słabiej.
5. Płyta z pleksiglasu
Tło zrobione jest także z kawałka białej, błyszczącej płyty pleksi. Ustawiłem ją ciut poniżej podłoża, w taki sposób, by nie powstawała żadna przerwa i nie tworzyły się jakiekolwiek cienie w miejscu ich styku. Płyta ma tę zaletę, że odbija bardzo dużo światła, dzięki czemu zmianą pozycji lampy można precyzyjnie kształtować odblask światła widoczny z tyłu.
6. Czarne ekrany
Z uwagi na silne oświetlenie tylne, aby zwiększyć wyrazistość konturów szkła, niezbędne okazały się dwa małe czarne ekrany. Zostały ustawione tak, aby odbijały się w krawędziach naczyń.
5.39. Schemat aranżacji sceny do zdjęcia lemoniady
Format zdjęcia: fotografia małoobrazkowa
Ogniskowa: 65 mm
Czułość: 50 ISO
Przysłona: f/22
Czas naświetlania: 1/125 s
Nożyce do blachy
Ta fotografia pochodzi z serii zdjęć starych narzędzi zarejestrowanych w ten sam sposób na diapozytywach 4 x 5"; to oryginalny skan kliszy, więc obraz nie był w żaden sposób retuszowany. Bardzo interesujące jest w tym przypadku odbicie widoczne w podłożu. Wszystkie przedmioty zostały sfotografowane w podobny sposób, w różnych wariantach kolorystycznych na tym samym tle i ułożono je tak, aby uzyskać odbicie. Włączyłem to zdjęcie do książki, chciałem bowiem zaprezentować jeszcze jedną możliwość wykorzystania tafli szkła. W tym przypadku nie chodzi jednak w istocie o przezroczyste, ale o trawione szkło, wykorzystywane do produkcji szyb antyrefleksyjnych używanych przy oprawianiu obrazów. Dzięki niemu można uzyskać podłoże przypominające matowe lustro, dające lekko rozmyte odbicie.
Ten - że tak powiem - drugi obraz nożyc do blachy stawał się interesujący dopiero w wyniku ich odpowiedniego oświetlenia. Dzięki niewielkiej wypukłości narzędzia mogłem za pomocą reflektora punktowego, umieszczonego dokładnie na wysokości środka nożyc, stworzyć ciemny i płaski obraz ich górnej części oraz silnie rozjaśnione odbicie spodu. Wygląd odbicia uzależniony był od kąta ustawienia i odległości lustra względem górnej tafli matowego szkła.
Ciepłą tonację obrazu uzyskałem poprzez naświetlenie światłem lamp studyjnych filmu przeznaczonego do robienia zdjęć w świetle dziennym. Światło żarówek halogenowych o temperaturze barwowej wynoszącej 3200 K, zarejestrowane przez błonę czułą na światło o temperaturze barwowej równej 5600 K, dało taki właśnie ciepły zafarb.
Szczegóły aranżacji
1. Tafla matowego szkła (szyba antyrefleksyjna)
Podłoże sceny.
2. Lustro
Niezbędne było do uzyskania odbitego obrazu.
3. Narzędzie
4. Lampa
Lampa oświetlała nożyce z tyłu i zarysowywała ich ciemny kontur. Znajdujący się częściowo w strumieniu światła niebieski filtr wywołał błękitny blask światła, widoczny w lewym górnym rogu kadru; od dołu nożyce oświetliłem światłem odbitym od lustra.
5. Lampa z tubusem
Lampę z tubusem umieściłem dokładnie na wysokości tafli szkła i oświetliłem nią obie strony nożyc do blachy.
6. Lustro
Odbijało ostre światło w kierunku tylnej krawędzi narzędzia.
7. Filtr/folia
Umieściłem ją przed lampą świecącą z tyłu tak, jak to opisałem w punkcie 4.
5.90. Schemat aranżacji sceny do zdjęcia nożyc do blachy
Format zdjęcia: fotografia 4 x 5", slajd
Ogniskowa: 240 mm
Czułość: 100 ISO
Przysłona: f/16
Czas naświetlania: 2
