MFK 2011: Przekrojowa wystawa "Alias" w Bunkrze Sztuki

Jessica Sue Layton. The House Sitting Project: Portrait as Steve taken by Toshiya Suda. Dzięki uprzejmości artysty

Na wystawie "Alias" pokazane zostaną dokumentacje prac wielu artystów, takich jak Marcel Duchamp (jako Rrose Sélavy), Walid Raad (jako The Atlas Group), Brian O'Doherty (jako Patrick Ireland), Renzo Martens (jako Renzo Martens), Alec Soth, Simon Fujiwara (jako jego ojciec), William Kentridge (jako Kentridge vs Kentridge), Joe Scanlan (jako Donnelle Woolford), a także wielu innych, którzy wykorzystują w swojej twórczości fikcyjne postaci. Jest to pierwsza tego rodzaju wystawa przeglądowa.

Dla programu głównego tegorocznej edycji Festiwalu koncepcja heteronimów jest kluczowa. Stworzona została przez portugalskiego poetę i pisarza, Fernando Pessoę. Zasłynął on z tego, że miał ponad 240 różnych literackich wcieleń, tworząc powieści, wiersze, eseje czy prace krytycznoliterackie. Inaczej niż w przypadku pseudonimów artystycznych jego heteronimy mają rozwinięte biografie, każdy z nich posługuje się stylem odległym od stylu autora czy innych heteronimów. Pomysł Pessoi zainspirował kuratorów Festiwalu do stworzenia strategii oporu w epoce, kiedy artyści coraz częściej muszą prezentować się jako komercyjne marki.

Nikon Z8 + pakiet brązowy Fotoforma Care 12 mies.

15 699 zł

FUJIFILM GFX 100S + pakiet brązowy Fotoforma Care 12 mies.

16 999 zł

Nikon Z6 III + pakiet brązowy Fotoforma Care 12 mies.

10 399 zł

Sony A7 IV + 1300 zł Sony Cashback

9 995 zł

Canon EOS R6 Mark II + 500 zł Canon Cashback

9 299 zł

Bob and Roberta Smith, Art is more important than the police, 2008, Signwriters. Paint on board. Dzięki uprzejmości artysty i Hales Gallery

Wystawa w Bunkrze Sztuki pokazuje, że taka strategia nie jest niczym nowym w praktyce artystycznej; kuratorzy dokonują na niej przeglądu wcześniejszych realizacji. Zaprezentowani na niej artyści postanowili stworzyć fikcyjne postaci, fikcyjne instytucje lub po prostu rozwinąć alternatywne wersje samych siebie. Dzięki temu mogli przyjrzeć się z innej, zewnętrznej perspektywy kwestiom seksualności, płci, rasy czy na przykład prześladowań politycznych.

Fikcyjni artyści zdają się cierpieć na te same bolączki co prawdziwi. Nie potrafią powstrzymać się od autoreklamy - przedstawiony na wystawie portret Rrose Sélavy Duchampa ozdabia etykietkę butelki perfum. Bywają kapryśni, z łatwością ulegają atakom paranoi, nadmiernie gustują w kolażu. Nie zawsze mówią prawdę o tym, skąd pochodzą lub skąd się wzięły ich pomysły. Jak prawdziwi artyści lubią podróżować, ale wolą nie myśleć o sobie jako o turystach.

Christian Jankowski. Film Still from Video of performance "My life as a Dove", 5'41'', color, sound. 1996. Dzięki uprzejmości artysty

Adam Broomberg i Oliver Chanarin współpracują ze sobą od około dekady. Ich prace wystawiano na całym świecie, na ponad dwudziestu wystawach indywidualnych i licznych wystawach zbiorowych. Poza tym regularnie prowadzą warsztaty i fotograficzne kursy mistrzowskie; wykładają również na studiach z zakresu Fotografii Dokumentalnej w LCC w Londynie i w School of Visual Arts w Nowym Jorku. Broomberg i Chanarin są laureatami wielu nagród, w tym Vic Odden Award, przyznawanej przez Royal Photographic Society; są członkami Rady Powierniczej Photoworks i Photographers' Gallery. Podziw i uznanie przyniosło im nowatorskie podejście do fotografii dokumentalnej, przekraczające granice tego gatunku.

Przeczytajcie koniecznie naszą rozmowę z Adamem Broombergiem i Oliverem Chanarinem.

Leila Hekmat. Still from Humor of Initiation Version 1, 2009. 14:11 minute, two channel color video installation

Meir Agassi. Self-portrait of Susan Lipski as the gangster Bonnie Parker as a Jewish Artist. 1985. Dzięki uprzejmości Museum of Art, Ein Harod

Brian O'Doherty. The Burial of Patrick Ireland. Wake 2008. Dzięki uprzejmości Irish Museum of Modern Art. Photography by Fionn McCann