![„Matrix” i konie w galopie. Polecamy biograficzny komiks o Muybridge’u [RECENZJA]](/i/images/9/1/9/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_235919-IMG_8199-3.png)
Newsletter
Newsletter
Weather Photographer of the Year 2021 - potęga pogody na zdjęciach
Organizowany od 6 lat przez Royal Meteorogical Society konkurs Weather Photographer of the Year z roku na rok staje się coraz większy. Tym razem zgłoszono do niego ponad 8900 zdjęć ze 114 krajów świata - zgłoszenia nadesłało w sumie ponad 3300 fotografów. W tym roku po raz pierwszy zadebiutowała także kategoria poświęcona zdjęciom wykonanym smartfonami.
Fotografowie walczą o nagrody pieniężne w wysokości od 100 do 500 funtów, vouchery outdoorowej firmy REI i oczywiście prestiżowy tytuł Pogodowego Fotografa Roku. Ostatecznych zwycięzców poznamy podczas gali finałowej 16 października, natomiast już teraz organizatorzy udostępniają listę finalistów, na których możecie głosować w ramach nagrody publiczności.
Weather Photographer of the Year 2021 - zdjęcia finalistów:
fot. Dani Agus Purnomo, "Misty Rainbow" / Weather Photographer of the Year 2020
Tęcze pojawiają się w wyniku załamania i odbicia światła słonecznego przez kropelki wody w atmosferze. Ponieważ woda jest gęstsza niż powietrze, światło słoneczne zwalnia i ugina się (załamuje się), gdy wchodzi w kroplę wody. Część tego załamanego światła odbija się następnie od tyłu kropli, zanim zostanie ponownie załamana. Proces ten rozprasza białe światło na siedem składowych kolorów, które widzimy jako tęczę.
fot. Gesang Jimei, "Rainbow Clouds in Tibet" / Weather Photographer of the Year 2020
Gesang zauważył tę kolorową chmurę na południu Tybetu. Piękne kolory utrzymywały się przez ponad 20 minut i przypominały mu feniksa. To zjawisko optyczne nazywa się oficjalnie łukiem okołohoryzontalnym. Aby je zobaczyć, słońce musi padać pod kątem 58°, przy obecności chmur pierzastych. Dodatkowo, sześciokątne kryształki lodu wewnątrz chmur muszą być ustawione poziomo, aby światło odpowiednio się załamywało. To rozprasza światło na siedem kolorów widma, podobnie do tego, co widzimy w tęczy. W krajach na północ i południe od 56° wysokości geograficznej, łuki okołopoziomowe nigdy nie są widoczne, ponieważ słońce zawsze pada pod mniejszym kątem niż 58°.
_968856305.jpg)
_1475239688.jpg)
fot. Sachin Jagtap, "Ring of Fire" / Weather Photographer of the Year 2020
Po długim oczekiwaniu, 10 czerwca 2021 r. Sachin uchwycił zaćmienie Słońca w „ognistym pierścieniu”. Trzy dni przed jego planowanym terminem miał już gotowy aparat, naładowany akumulator i wszystkie wymagane filtry. Niestety pogoda miała inne pomysły - na ten dzień przewidywano ulewne deszcze i zachmurzenie, co dawało mu mniej niż 10% szans na ujrzenie zaćmienia. W dzień zaćmienia Sachin obudził się o 3 nad ranem i jechał przez godzinę, aby dotrzeć do wybrzeża New Jersey. Chmura wisiała nisko, ale jak pokazuje jego zdjęcie, zaćmienie nie zawiodło!
fot. Evgeny Borisov, "Self Portrait in a Boat" / Weather Photographer of the Year 2020
Aby uchwycić to ujęcie, Evgeny czekał, aż spadnie pierwszy śnieg, który pokryje znajdujący się na jeziorze cienki lód niczym biały koc, pozostawiając obszary niezamarzniętej wody widoczne w postaci smug.
fot. Michelle Cowbourne, "Mists of Avalon" / Weather Photographer of the Year 2020
Mgła radiacyjna często występuje zimą przy bezchmurnym niebie i słabym wietrze. Zimna powierzchnia ziemi w ciągu nocy chłodzi powietrze tuż nad ziemią do temperatury punktu rosy, umożliwiając kondensację i powstawanie mgły. Zimne, mgliste powietrze jest wtedy gęstsze niż powietrze otaczające, a więc ma tendencję do spływania w kierunku nisko położonych punktów topograficznych, co widać na przykładzie zdjęcia Michelle.
fot. Andrew McCaren, "York Flooding" / Weather Photographer of the Year 2020
Zgodnie z najnowszym raportem dotyczącym oceny ryzyka zmian klimatycznych, około 1,9 miliona ludzi w Wielkiej Brytanii żyje obecnie na obszarach narażonych na znaczne ryzyko powodzi. W związku ze zmianami klimatu, liczba osób zagrożonych powodzią w niektórych częściach Wielkiej Brytanii może się podwoić już w latach 50. XXI wieku.
fot. Muhammad Amdad Hossain, "Joy of Childhood" / Weather Photographer of the Year 2020
Bangladesz charakteryzuje się tropikalnym klimatem monsunowym, ze średnią miesięczną temperaturą powyżej 19°C w każdym miesiącu roku. Pora sucha trwa od listopada do marca, pora przedmonsunowa od kwietnia do maja, a pora deszczowa od czerwca do października. Każdego roku w Chittagong spada około 2777 mm opadów - czterokrotnie więcej niż w Londynie!
Przewiduje się, że wraz ze zmianą klimatu zmienność opadów w azjatycko-australijskim regionie monsunowym będzie wzrastać. Biorąc pod uwagę przewidywany wzrost poziomu mórz o 50 cm do 2050 r., a także fakt, że dwie trzecie Bangladeszu znajduje się na wysokości poniżej pięciu metrów nad poziomem morza, staje się jasne, jak bardzo kraj ten podatny jest na zmiany klimatyczne.
fot. Kevin Förster, "Stunning Ice Crystal Halo Phenomenon" / Weather Photographer of the Year 2020
Słoneczne aureole tworzą się, gdy światło załamuje się w kryształkach lodu znajdujących się w powietrzu. Najczęstszym zjawiskiem jest Halo 22° (mniejszy okrąg na tym zdjęciu). Inne cechy widoczne na oszałamiającym zdjęciu Kevina to jasne plamy po obu stronach słońca, znane jako słońce poboczne, oraz odwrócona tęcza łuku okołozenitalnego na górze.
fot. Jiming Zhang, "Floating Red" / Weather Photographer of the Year 2020
Zastanawialiście się kiedyś dlaczego zachody słońca są pomarańczowe lub czerwone? Nawet jeśli światło słoneczne może wydawać się białe, w rzeczywistości składa się ono ze spektrum kolorów od czerwonego do fioletowego, z których wszystkie mają nieco inną długość fali. Gdy światło przechodzi przez naszą atmosferę, jest rozpraszane przez cząsteczki powietrza. Dzieje się tak w przypadku krótszych fal (niebieskich i fioletowych), dlatego widzimy niebo jako niebieskie. Kiedy słońce jest niżej na niebie podczas wschodu i zachodu słońca, światło przemierza dłuższą drogę przez naszą atmosferę. Powoduje to, że więcej niebieskiej części promieni słonecznych rozprasza się z naszych oczu, pozostawiając stosunkowo więcej dłuższych fal (żółtych, pomarańczowych i czerwonych), które możemy zobaczyć.
fot. Ian Wade, "Galaxy of Ice" / Weather Photographer of the Year 2020
O obecności i liczbie pęcherzyków w lodzie słodkowodnym decyduje ilość gazu i drobnych cząsteczek w wodzie, a także szybkość zamarzania wody. Zazwyczaj im szybciej zamarza, tym większa jest liczba i rozmiar bąbelków. Aby utworzyć czysty lód bez bąbelków, potrzebujesz bardzo niskiego tempa zamrażania lub mieszania wody (np. przez wiatr).
fot. Itay Kaplan, "Foggy Bridge" / Weather Photographer of the Year 2020
Most Newport Transporter przecina rzekę Usk w Newport w południowo-wschodniej Walii i jest zasadniczo podwieszonym promem. Przez kilka lat Itay czekał na mgliste warunki, które wreszcie nastąpiły w styczniu 2021 roku. W celu śledzenia ruch mgły Itay używał drona, co pozwoliło mu zawczasu dotrzeć na miejsce z apratem.
fot. Danijel Palčić, "Beautiful Mammatus Clouds above Pag Town" / Weather Photographer of the Year 2020
Chmury mammatus pojawiają się jako seria wypukłości zwisających z podstawy chmury. Uważa się, że tworzą się one z opadających kieszeni zimnego, wilgotnego powietrza i zwykle rozwijają się na spodzie chmury burzowej. Można je jednak zauważyć również wśród innych rodzajów chmur.
fot. Craig Boehm, "Perfect Storm" / Weather Photographer of the Year 2020
Superkomórka to potężna burza z głęboko wirującym prądem wstępującym, zdolna do wytwarzania tornad, dużego gradu, niszczących podmuchów wiatru i ulewnych deszczów. Mimo niszczycielskiego charakteru tego typu birz, Craig uważa, że obserwowanie jak się zbliża, jest bardzo uspokajające.
fot. Nathan Myhrvold, "Sprite Fireworks" / Weather Photographer of the Year 2020
Duszki to wielkoskalowe wyładowania elektryczne, występujące powyżej aktywnej burzy, zwykle wywoływane przez potężne uderzenia piorunów. To nieuchwytne zjawisko jest rzadko fotografowane, ponieważ trwa tylko kilka milisekund i występuje wysoko nad burzami, w warstwie atmosfery zwanej mezosferą. Czerwone duszki mogą osiągnąć wysokość do 30 mil i zwykle tworzą skupiska przypominające meduzy lub marchewki.
fot. Stavros Kesedakis, "Pancake Lenticulars" / Weather Photographer of the Year 2020
Chmury takie, jak te, tworzą się wokół burz, gdy powietrze zmuszane jest do wznoszenia się, na przykład przez silny prąd wstępujący. Tego typu zjawiska mogą również być zalążkami superkomórek o niskim opadzie.
fot. Angela Lambourn, "Mountain Skyscape" / Weather Photographer of the Year 2020
Chmura soczewkowa to chmura w kształcie spodka, która tworzy się, gdy stabilne powietrze jest zmuszane do unoszenia się nad wzgórzem lub górą. To zaburzenie w poziomym przepływie powietrza może wywołać fale, podobne do tych, które widzisz, gdy woda przepływa przez skałę. Jeśli powietrze jest wystarczająco wilgotne, na grzbiecie fali może utworzyć się chmura soczewkowata - albo bezpośrednio nad lub tuż za zawietrzną (osłoniętą stroną) góry.
fot. Calvin Downes, "Sun Shower" / Weather Photographer of the Year 2020
Calvin Downes doświadczył klasycznego przypadku przelotnych opadów w słoneczną pogodę na wyspie Skye w październiku 2019 roku. Gdy promienie słoneczne przeświecały przez chmury nad Quiraing, aparat Calvina uchwycił tęczę kolorów bezpośrednio na owcę. Miał tylko chwilę, by uchwycić światło padające na „wybrane przez Boga jagnię”, zanim krople zupełnie zmoczyły soczewkę obiektywu.
fot. Melvin Nicholson, "Fogbow" / Weather Photographer of the Year 2020
Łuki mgłowe tworzą się w taki sam sposób, jak ich kuzynka tęcza, ale są prawie bezbarwne ze względu na małe rozmiary kropelek. Oznacza to, że dominującym efektem staje się dyfrakcja, która poszerza odbitą wiązkę światła i nadaje jej charakterystyczny upiornie biały lub bardzo słabo zabarwiony wygląd.
fot. Maja Kraljik, "Shelf Cloud Over The Sea" / Weather Photographer of the Year 2020
Chmura szelfowa to niskopoziomowa chmura w kształcie klina, która pojawia się wzdłuż przedniej krawędzi schłodzonego deszczem powietrza wypływającego z dojrzałej burzy. Gdy gęste, schłodzone deszczem powietrze w prądzie zstępującym burzy uderza w ziemię, rozprzestrzenia się i działa jak klin, zmuszając stosunkowo cieplejsze i wilgotniejsze powietrze przed burzą do gwałtownego unoszenia się. To wznoszące się powietrze następnie ochładza się, a para wodna kondensuje, tworząc chmurę szelfową, którą widzimy. Przejście chmury szelfowej naznaczone jest porywistymi wiatrami, spadkiem temperatury i deszczem.
fot. Serge Zaka, "Lightning from an isolated storm over Cannes’ Bay" / Weather Photographer of the Year 2020
Błyskawica to duża iskra elektryczna wytwarzana przez elektrony przemieszczające się szybko z jednego miejsca do drugiego, aby zneutralizować dwa naładowane regiony - w obrębie chmury lub między chmurą a ziemią. Zderzenie małych kryształków lodu z większym i gęstszą krupą (miękkim gradem) podczas burzy, przenosi elektrony z jednego na drugi. Sztormowy prąd wstępujący przenosi naładowane dodatnio kryształki lodu na szczyt chmury, podczas gdy ujemnie naładowany krupa opada w dół. Gdy przeciwne ładunki nagromadzą się wystarczająco, właściwości izolacyjne powietrza załamują się, tworząc piorun. Powietrze otaczające kanał piorunowy na krótko osiąga temperaturę do 30 000 °C, powodując gwałtowne rozszerzanie się powietrza, które następnie słyszymy jako grzmot.
fot. Giulio Montini, "Morning Fog" / Weather Photographer of the Year 2020
Widoczne na tym zdjęciu smugi lub promienie słoneczne nazywane są śnieżogą. Uwidaczniają się dzięki rozpraszaniu światła słonecznego przez zawieszone w atmosferze cząsteczki, takie jak małe kropelki wody, kurz czy dym. Zwykle śnieżoga promieniuje przez szczeliny w chmurach, ale na tym zdjęciu ich miejsce zajmują drzewa. Giulio musiał szybko zrobić to zdjęcie, ponieważ w ciągu 20 minut scena całkowicie się zmieniła.
Zagłosuj na najlepsze zdjęcie
W ramach głosu publiczności możesz decydować o tym, które finałowe zdjęcia zdobędą nagrodę. Głos można oddać na stronie photocrowd.com.
Więcej informacji o konkursie znajdziecie na stronie rmets.org.
Autor: Maciej Luśtyk
Redaktor prowadzący serwisu Fotopolis.pl. Zafascynowany nowymi technologiami, choć woli fotografować analogiem.
