Akcesoria
Godox V100 - nowa definicja lampy reporterskiej?
LensCulture Emerging Talent Awards kolejny raz prezentuje listę 50 nazwisk, o których już niebawem może być głośno. Do tegorocznej edycji konkursu nadesłano zgłoszenia z ponad 160 krajów świata. Miło nam poinformować, że wśród projektów wybranych przez jury, znalazło się aż pięć, których autorami są Polacy. Niektórzy z nich zdaniem organizatorów osiągnęli już sukces i uznanie na poziomie lokalnym. Teraz według jurorów są gotowi na podbój sceny światowej.
„Gmach” Karola Pałki jest wizualną podróżą do czasów, o których większość chciałaby już zapomnieć. Fotografie przedstawiają wybrane obiekty będące pozostałościami po komunistycznym reżimie, m.in. wnętrza schronów i budynku dyrekcji Huty im. Lenina, słynnego dzieła Socrealizmu, w którym wizyty składali Nikita Chruszczow i Fidel Castro, a także Hotelu Polana na Słowacji – zamkniętego rządowego ośrodka wypoczynkowego, który należał do Komunistycznej Partii Czechosłowacji.
fot. Karol Pałka, z cyklu "Gmach"
Pałka konstruuje tytułowy „Gmach”, by opowiedzieć o władzy i jej trwałości. „Gmach” daje schronienie, zapewnia bezpieczeństwo, spokój i jednocześnie poczucie siły. To jednak uczucie złudne, a władza - wbrew przekonaniu tych, którzy ją dzierżą - nie została dana raz na zawsze, lecz tylko na chwilę. Tymczasem widmo upadku jest bliskie i czyha tuż za rogiem, tuż za zimnymi i grubymi murami pozornie wielkich idei.
fot. Karol Pałka, z cyklu "Gmach"
fot. Karol Pałka, z cyklu "Gmach"
Karol Pałka (ur. 1991) – fotograf, reżyser filmów dokumentalnych, absolwent Wydziału Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego oraz Szkoły Wajdy. Obecnie rozpoczął studia doktoranckie na ASP w Krakowie. Członek ZPAF. Jego projekty fotograficzne nagradzane były m.in. w konkursach International Photography Awards, Hasselblad Masters Awards, PDN Photo Annual, La Quatrieme Image.
fot. Paweł Starzec, z cyklu "Makeshift"
Historia jest ugodą wewnątrz danej społeczności obejmującą sposób, w jaki dana społeczność pamięta wydarzenia mające miejsce w przeszłości. Potrzeba konstruowania i opierania się o uregulowaną historię w celu wykreślania współczesnego porządku jest dodatkowym dowodem na jej szczególną rolę. Grupa ludzi o identycznym postrzeganiu minionych zdarzeń formuje zbiorową świadomość. Naród, jako grupa etniczna posiadająca zorganizowane pastwo, wśród swoich cech konstytutywnych zawiera współdzielenie tożsamych historycznych i kulturowych uwarunkowań. Kultura danej społeczności opiera się o przeżywaną wspólnie historię, przyjmując kształt ustalonego porządku faktów. "Makeshift" jest dokumentem o przepisywaniu na nowo historii w Bośni i Hercegowinie. A jak mówi powiedzenie, to zwycięzcy piszą historię.
fot. Paweł Starzec, z cyklu "Makeshift"
fot. Paweł, z cyklu "Makeshift"
Paweł Starzec - Fotograf, dziennikarz, socjolog. Pracuje nad dokumentami fotograficznymi. Zainteresowany relacjami pomiędzy przestrzeniami, a ich szerszym kontekstem oraz wizualizowaniem szerszych procesów poprzez ich peryferia. Socjolog wizualny, pracujący jako teoretyk i zajmujący się badawczo w ramach studiów doktoranckich na ISNS UW polami wizualnej komunikacji masowej i wizualnych narracji. Wykładowca i prowadzący odpowiedzialny za szereg programów warsztatowych, współzałożyciel fundacji Papier Bije Kamień, obecnie w kolektywie Azimuth Press. Student fotografii na ITF Opava, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego i Wrocławskiego.
fot. Kaja Rata, z cyklu "Kajnikaj"
- Czasami wydaje mi się, że wszystko się zapadnie. Szare od sadzy kamienice i zdewastowane chodniki, pod którymi ciągną się kopalniane korytarze. Mieszkam w niewielkim mieście na Śląsku, gdzie może kiedyś działo się coś ciekawego, ale było to na tyle dawno, że zdążyło się już zakopać w pamięci. Nie jest tu ani ładnie, ani brzydko. Nie ma spuścizny poprzednich pokoleń, ani nawet przejawów ułańskiej fantazji obecnych. Gdyby nie sterczące w powietrzu martwe szyby kopalniane, moje miasto mogłoby znajdować się gdziekolwiek. Albo raczej gdzieniegdzie - opowiada o projekcie autorka.
- „Gdzieniegdzie” to przysłówek. W gwarze śląskiej ma swój odpowiednik - kajnikaj. Jeżeli użyjemy tego określenia, moje miejsce będzie trochę mniej gdzieniegdzie. To oczywista forma oswajania zastanej rzeczywistości, pozwalająca na nadbudowanie jej i stworzenie swoistej mitologii. Patrząc na rozciągające się nad podupadającym miastem niebo i konstruując rachityczne machiny, próbuję znaleźć swoją drogę ucieczki z miejsca, w którym się urodziłam i wychowałam. A przecież zdaję sobie sprawę, że jest to rzecz skazana na porażkę - dodaje.
fot. Kaja Rata, z cyklu "Kajnikaj"
fot. Kaja Rata, z cyklu "Kajnikaj"
Kaja Rata (ur. 1987) - urodziła się i mieszka na Śląsku. W 2015 r. obroniła pracę licencjacką z fotografii na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. W tym samym roku przystąpiła do programu mentorskiego Sputnik Photos w Warszawie, pracowała nad projektem Kajnikaj. Po zakończeniu programu, rozpoczęła studia w Instytucie Twórczej Fotografii w Opawie.
fot. Jarek Kotomski, z cyklu "Children od Zanskar"
Opublikowana niedawno książka “Children of Zanskar” dokumentuje życie najmłodszych mieszkańców Lingshed - jednego z najbardziej odizolowanych od świata osiedli ludzkich na świecie. Niebawem ukaże się także tworzony we współpracy z montażystą Michałem Sulimą dokument filmowy “Piano to Zanskar”, który zdobył główną nagrodę na 71. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Edynburgu, w kategorii Work in Progress.
fot. Kaja Rata, z cyklu "Kajnikaj"
fot. Kaja Rata, z cyklu "Kajnikaj"
Jarek Kotomski (ur. 1985) - urodzony w Kijowie, wychowywał się w Polsce. Od 2006 roku żyje i pracuje w Londynie. Absolwent London College of Communication. Po studiach współpracował z wieloma magazynami podróżniczymi i modowymi, m.in: Notion, i-D, MaleMEN, Podróże. Jego prace prezentowane były na wystawach w Londynie i Warszawie.
fot. Tomasz Lewandowski, z cyklu "Ultimo Ratio of the Modern Age"
Zebrany w formie książki i nagradzany już wielokrotnie cykl “Auschwitz: Ultimo Ratio of the Modern Age” za pomocą fotografii architektury podejmuje temat zależności formy obiektów od ich przeznaczenia. Jak wskazuje autor, szeroka, mająca pomieścić jak największą liczbę osób architektura obiektów wchodzących w skład obozu KL Auschwitz była w całości zależna od instrumentalnej funkcji, jaką pełniły w tej “fabryce śmierci”.
fot. Tomasz Lewandowski, z cyklu "Ultimo Ratio of the Modern Age"
fot. Tomasz Lewandowski, z cyklu "Ultimo Ratio of the Modern Age"
Tomasz Lewandowski (ur. 1978) - Absolwent Politechniki Opolskiej. Współzałożyciel Towarzystwa Upiększania Miasta Wrocław. Współwłaściciel i późniejszy redaktor magazynu Inwestor. Współpracował z magazynem Architektura. w 2012 roku ukończył wydział fotograficzny na Burg Giebichenstein University of Arts w Halle. W 2014 roku na tej samej uczelni rozpoczął studia doktoranckie na wydziale wzornictwa. Prowadzi gościnne wykłady na warszawskiej ASP. Jego zdjęcia były wielokrotnie nagradzane i wystawiane w kraju i za granicą. Mieszka i pracuje w Niemczech.
Prace wszystkich 50 laureatów zostaną zaprezentowane na wystawie pokonkursowej w Klompching Gallery w Nowym Jorku
Więcej informacji znajdziecie pod adresem lensculture.com.