![„Matrix” i konie w galopie. Polecamy biograficzny komiks o Muybridge’u [RECENZJA]](/i/images/9/1/9/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_235919-IMG_8199-3.png)
Newsletter
Newsletter
UŻYCIE LAMPY I BŁYSK WYPEŁNIAJĄCY
Użycie lampy błyskowej mogłoby właściwie stanowić temat na osobną książkę, tyle jest tu interesujących technik do omówienia. Jednak z punktu widzenia fotografowania w słabym świetle rozpatrzymy tylko kilka z nich.
Błysk wypełniający
Tej interesującej techniki możemy użyć, gdy chcemy zrównoważyć oświetlenie pierwszego planu i tła. Jeśli aparat ma wbudowaną lampę błyskową, w wielu sytuacjach wystarczy ona do tej roli. Kiedy potrzebujesz nieco większej kontroli błysku, zapewni ci ją użycie lampy zewnętrznej.
Stosując błysk wypełniający, musimy uważać, by światło flesza nie zdominowało pierwszego planu. Można to osiągnąć na dwa sposoby.
Metoda pierwsza
Wykonaj normalny pomiar światła i wprowadź w aparacie takie ustawienia, by zapewnić prawidłową ekspozycję w świetle zastanym. Następnie wprowadź na fleszu odpowiednie ustawienia, aby błysnął z siłą o 1 lub 2 EV mniejszą. Pierwszy plan zostanie lekko prześwietlony, ale powinien pozostać w obrębie akceptowalnej jasności. Gdy jednak ustawienia flesza będą takie same, jak ekspozycja aparatu, to nie tylko zdjęcie zostanie prześwietlone, lecz jeszcze cienie wydadzą się równie jasne, jak obszary bezpośrednio oświetlone, a wrażenie plastyczności kształtów zginie.
Metoda druga
_1094526942.jpg)
_1475239688.jpg)
_1877607562.jpg)
Zmierz światło zastane i dopasuj do niego ustawienia zarówno aparatu, jak i lampy błyskowej. Przed wykonaniem zdjęcia umieść na lampie dyfuzor, który obniży siłę błysku o około 1 EV. Metoda ta ma także tę zaletę, że daje przyjemniejsze, miękkie światło. Jeśli nie masz dyfuzora, spróbuj użyć kawałka materiału, a otrzymasz właściwie taki sam efekt. W obu przypadkach efektywna siła błysku zostanie zmniejszona o 1 EV.
Łączenie błysku z długim czasem naświetlania
To kolejna pożyteczna technika, którą warto stosować, gdy chcemy sfotografować postać poruszającą się na jakimś tle. Powstaje wówczas interesująca kombinacja bezruchu i ruchu. Ta technika wymaga stabilnego utrzymania aparatu w ręce przy stosunkowo długim czasie ekspozycji i uruchomienia flesza w dowolnym momencie podczas trwania naświetlania. Końcowy rezultat jest zależny przede wszystkim od siły błysku lampy w relacji do światła zastanego, ale również od tego, jak bardzo w trakcie ekspozycji poruszył się aparat. Omawiana technika wymaga zmierzenia światła, a następnie wybrania otworu przysłony o połowę mniejszego. Tak więc, jeśli światłomierz sugeruje dwusekundową ekspozycję przy f/8, ustaw zamiast tego f/11, po czym dopasuj moc błysku lampy do tej samej, zmodyfikowanej wartości. W ten sposób źródła światła powinny zostać zrównoważone. Najkrótszy czas otwarcia migawki, jakiego można w praktyce z sukcesem używać do uzyskania tego typu efektu, to 1/4 s; lampa zamrozi ruch, podczas gdy przedłużona ekspozycja stworzy efektowne smugi, dodające zdjęciu dynamiki. Efekt bywa zdumiewający.
Odbijanie światła
Technika ta działa szczególnie dobrze w niewielkich, słabo oświetlonych wnętrzach. Polega na odbiciu błysku lampy od pobliskiej ściany albo sufitu po to, by uzyskać miękkie, równe oświetlenie pomieszczenia. Efekt jest najlepszy, gdy mamy białe ściany czy sufit; jeśli ich powierzchnia będzie zbyt ciemna, większość światła zostanie pochłonięta, zamiast się odbić. Jeśli aparat znajduje się na statywie, spróbuj ocenić odległość od aparatu do powierzchni, od której chcesz odbijać, i pomnóż ją przez dwa. To będzie odległość, którą należy uwzględnić w ustawieniach flesza. Gdy ustalisz właściwą wartość przysłony dla tej odległości, przymknij przysłonę o jedną pełną wartość, by uwzględnić dodatkowe światło padające bezpośrednio z lampy.
Malowanie światłem
Najlepiej sprawdza się w bardzo ciemnych scenach, wymagających długich czasów ekspozycji. To jest właśnie fotografia nocna w pełnym tego słowa znaczeniu. Najlepiej by było, żeby wyliczony dla sceny czas naświetlania wynosił co najmniej 30 s, czyli wystarczająco długo, by wykonać kilka błysków lampą. Znacznie łatwiej będzie, jeśli ekspozycja potrwa 2 minuty. Gdybyś miał problem z wydłużeniem poprawnej ekspozycji do 30 s, obniż maksymalnie czułość matrycy i przymknij przysłonę. Umieść aparat na statywie, zmierz światło, dobierz przysłonę i ustaw czas migawki na "B" (Su/b). Ustaw ostrość, zanim zaczniesz fotografować.
Z aparatem ustawionym na czas B i migawką zablokowaną w pozycji otwartej możesz teraz chodzić wokół, używając lampy błyskowej, by doświetlić wybrane części sceny. Jeśli cały czas będziesz się poruszał, nie pojawisz się na zdjęciu. Gdy wyzwalasz błysk, powinien on być zdecydowanie słaby. Ekspozycja została obliczona na 30 s lub więcej, a z każdym błyskiem lampy rozjaśniasz zdjęcie. Nigdy nie kieruj palnika lampy w stronę aparatu, a nawet staraj się zasłonić go przed okiem aparatu przy każdym błysku, tak by źródło światła nie było widoczne na ujęciu. Sprawdź, czy zaplanowaną liczbę błysków da się wykonać w czasie przewidzianym na ekspozycję; weź pod uwagę konieczność kilkakrotnej zmiany miejsca, z którego będziesz doświetlał scenę. Ważne są też świeżo naładowane baterie, bo może być konieczne wielokrotne błyskanie fleszem w krótkich odstępach czasu.
Jako że temperatura światła emitowanego przez flesz jest najbardziej zbliżona do światła dziennego, taki właśnie należy wybrać balans bieli. Jak już zresztą mówiłem, fotografowanie w trybie RAW rozszerza możliwości pod tym względem - po wykonaniu zdjęcia masz swobodę w podjęciu decyzji, jaki balans bieli będzie najodpowiedniejszy.
Jeśli światło zastane nie pozwala na ustawienie tak długiego czasu otwarcia migawki, by wykonać pożądaną liczbę błysków, można jeszcze skorzystać z łączenia warstw w Photoshopie. Gdy masz aparat na statywie, wykonaj kilka osobnych ekspozycji, a na każdej z nich doświetl lampą inny fragment kadru. Po wykonaniu wszystkich niezbędnych ujęć, pozostaje tylko połączyć ze sobą osobne warstwy w jeden obraz w Photoshopie. Technika jest podobna do opisywanej w ostatnim rozdziale, na stronach 140-141.
Zacznij od otwarcia w Photoshopie wszystkich zdjęć. Wybierz jedno, które będzie warstwą tła. Następnie, używając narzędzia Przesunięcie (Move) i przytrzymując klawisz Shift, przeciągnij na nie po kolei pozostałe zdjęcia. Gdy spojrzysz na paletę warstw, zobaczysz, że wszystkie pojawiły się tam, jedno nad drugim. Jeśli następnie uaktywnisz kolejno każdą z warstw, oprócz tła, i wybierzesz tryb mieszania Jaśniej (Lighten), najjaśniejsza część każdego obrazka (czyli ta, która była doświetlona lampą) będzie widoczna poprzez pozostałe warstwy. W ten sposób na końcowym obrazku pojawi się komplet doświetlonych fragmentów.
Canon EOS 40D, obiektyw 17-85 mm, 1/30 s, f/16, 100 ISO
KRAJOBRAZ W SŁABYM ŚWIETLE
Krajobrazy należą do najpopularniejszych tematów fotograficznych. Piękne widoki są dostępne dla każdego i mogą stać się okazją do pokazania własnego stylu. Decydującą rolę w fotografii pejzażowej odgrywa jakość światła.
KRAJOBRAZ O ZMIERZCHU
To chyba najbardziej lubiany i najczęściej praktykowany rodzaj fotografii krajobrazowej, proszę mi więc wybaczyć, jeśli moje słowa wydadzą się oczywiste. Fotografowanie krajobrazów pod koniec dnia jest o wiele wygodniejsze, niż robienie tego o świcie. Po pierwsze, można dotrzeć do właściwego miejsca za dnia, a po drugie, z rozsądnym prawdopodobieństwem da się przewidzieć, jakie będą
warunki oświetleniowe.
Do dobrej praktyki należy wczesne przybycie na miejsce, nawet jeśli już je znasz. Godzina poświęcona na sprawdzenie wszystkich możliwych punktów widzenia, zanim światło zacznie się robić ciekawe, to pożytecznie spędzony czas. Ważne jest, by zachować otwarty umysł. Efekty sprawdzaj natychmiast na wyświetlaczu - światło bywa zupełnie nieprzewidywalne, a to wymaga czasem szybkiej zmiany planów.
Fotografowanie w kierunku zachodzącego słońca wywołuje problemy. Wprawdzie powstające w tych warunkach podświetlenie krawędzi obiektów wygląda pociągająco, ale prawdopodobnie kontrast będzie zbyt wysoki. Poczekaj, aż słońce schowa się za cienką chmurką albo zmień nieco położenie aparatu, tak by ukryć tarczę słoneczną za drzewem lub innym oddalonym obiektem. W fotografii cyfrowej zazwyczaj naświetla się na światła, ale w tych warunkach kontrast będzie zbyt duży. W celu wyrównania ekspozycji warto użyć filtra połówkowego, bo inaczej niebo na zdjęciu wyjdzie zbyt blade.
Wiele decyzji fotograficznych zależy od charakterystycznych cech krajobrazu, ale często fotografując o zmierzchu, podczas zachodu słońca, stwierdzam, że najlepsze efekty uzyskuję, gdy nie kieruję obiektywu w jego stronę. Nie tylko kontrast sceny jest wtedy mniejszy, a więc łatwiejszy do opanowania, ale i niebo na wschodzie potrafi zachwycić ciekawą grą subtelnych odcieni.
Nie siedź w domu, myśląc, że skoro niebo jest zachmurzone, to nie ma szans na odpowiednie światło. Jeśli zauważysz nawet niewielkie prześwity w chmurach, warto ruszyć w teren. Zachodzące słońce często przenika przez chmury, tworząc niesamowite misteria światła i cienia.
Większość krajobrazów fotografuje się z najlepszym skutkiem, stosując małe otwory przysłony. Dzięki temu możemy być pewni, że wszystko, od pierwszego planu aż po horyzont, znajdzie się w obszarze głębi ostrości. Oznacza to oczywiście, że trzeba użyć długich czasów naświetlania oraz statywu.
Uważam, że pejzaże stają się bardziej interesujące w chwilę po tym, gdy słońce schowa się za horyzontem. Zmierzch po słonecznym dniu może rozświetlić niebo blaskiem trwającym nawet 40 minut, który bywa wspaniałym tłem dla krajobrazu. Minus tej sytuacji polega na tym, że na ziemi nie widać efektów oddziaływania żadnego konkretnego źródła światła. W takich warunkach należy szukać elementów, które odbiją resztki naturalnego światła, i użyć ich do budowy kompozycji kadru. Zastanów się również nad użyciem flesza. Oświetlenie nim całego pejzażu byłoby oczywiście niemożliwe, ale jeśli używasz obiektywu szerokokątnego i znalazłeś interesujący obiekt, który chcesz zaprezentować na pierwszym planie, odrobina dyskretnego światła wypełniającego może zdziałać cuda, zwłaszcza jeśli zdejmiesz lampę z aparatu. Efekty sprawdzaj natychmiast na wyświetlaczu - jeśli przesadziłeś, spróbuj ponownie, obniżając moc lampy. Zamiast flesza możesz też użyć latarki, by pomalować światłem jakieś elementy pierwszego planu.
Tony Worobiec
"Fotografia nocna i przy słabym świetle"
Cena: 44,90 zł
