![„Matrix” i konie w galopie. Polecamy biograficzny komiks o Muybridge’u [RECENZJA]](/i/images/9/1/9/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_235919-IMG_8199-3.png)
Newsletter
Newsletter
Wisiorek
W przypadku tego zdjęcia biżuterii chodziło mi o to, aby znajdującą się na pierwszym planie zawieszkę połączyć na obrazie ze służącą do jej powieszenia tasiemką, która powinna być rozpoznawalna, ale niezbyt dominująca. Stosunkowo szybko zdałem sobie sprawę, że w takim razie mógłbym wykorzystać efekt selektywnej ostrości. Oceniłem jednak, że wyodrębnienie płaszczyzn ostrej i nieostrej stworzyłoby raczej mało ekscytujący obraz, poza tym miałem wątpliwości, czy uda się dokładnie rozdzielić od siebie oba te obszary. Ponieważ wstążeczka była dość elastyczna, postanowiłem pobawić się rozmyciem ruchu i włączyć jako element kompozycji obrazu nieostrą, ale nadal rozpoznawalną tasiemkę. Za pomocą kleju montażowego na stałe przytwierdziłem wisiorek do podłoża, którym była pomalowana na biało deska. Następnie przymocowałem jedną część zapinki tasiemki do krótkiego patyka, aby móc poruszać wstążką w trakcie ekspozycji. Drugą część zapięcia przykleiłem po prostu do podłoża. Scenę oświetliłem od tyłu szerokim strumieniem światła skierowanym na produkt. W ten sposób uzyskałem na desce mieszaninę odblasków i odbić, które wzajemnie się na siebie nakładając, tworzyły bardzo interesujący wzór. Potem przednią srebrną powierzchnię zawieszki rozświetliłem za pomocą srebrnego ekranu odbijającego światło. Właściwą ekspozycję wykonałem w oświetleniu ciągłym przy czasie naświetlania wynoszącym 0,8 s, który był wystarczająco długi, bym mógł zarejestrować na zdjęciu wyraźnie rozmytą tasiemkę. W wyniku ruchu i fotografowania pod światło kontrast w poruszonych częściach wstążki był stosunkowo słaby. Skorygowałem więc to później podczas edycji obrazu w Photoshopie za pomocą narzędzi Rozjaśnianie i Ściemnianie.
Możesz dostrzec dwie osobne warstwy służące do rozjaśnienia i przyciemnienia. Zostały nałożone w trybie Nakładka i wypełnione 50% szarością. Za pomocą tych warstw mogłem bardziej rozjaśnić jasne obszary obrazu oraz przyciemnić ciemniejsze. Ta metoda pozwala na precyzyjną kontrolę kontrastu. Dzięki temu jasne fragmenty podłoża wydają się jeszcze większe, na lewym końcu tasiemki da się zaś dostrzec nawet pojedyncze ciemniejsze pasemka (5.88).
Format zdjęcia: fotografia małoobrazkowa
Ogniskowa: 150 mm
Czułość: 50 ISO
Przysłona: f/16
Czas naświetlania: 0,8 s
_1094526942.jpg)
_443908423.jpg)
_1475239688.jpg)
Szczegóły aranżacji
1 Biała deska
Aranżację ustawiłem na powlekanej białej desce. Takie podłoże ma tę zaletę, że nawet przy dużym zbliżeniu nie widać na nim żadnej faktury.
2 Wisiorek ze wstążką
Zapięcie wstążeczki zostało z jednej strony przyklejone taśmą klejącą do podłoża, a z drugiej przymocowane do małego drążka. Dzięki niemu mogłem poruszać wstążką w trakcie naświetlania. Gdybym robił to bezpośrednio ręką, istniałoby ryzyko, że dłoń będzie rzucała cień lub odbje się w powierzchni ozdoby.
3 Duży softbox
Od tyłu duży softbox o wymiarach około 80 x 120 cm oświetlał całą scenę rozproszonym światłem kontrowym.
4 Srebrny ekran obijający światło
Do rozjaśnienia przednich powierzchni zawieszki użyłem kawałka srebrnego kartonu. Lusterko dawałoby w tym przypadku zbyt ostre światło, a zwykła biała blenda - za słabe.
But sportowy
W przypadku fotografii tego buta chodziło o uzyskanie dynamicznej kompozycji, która ukazywałaby też fakturę materiału. Do stworzenia ostatecznego obrazu wykorzystałem dwie ekspozycje. Jedną bez efektu i drugą wykonaną z użyciem umieszczonej przed obiektywem szyby, na którą palcem nałożyłem dość grube, prostopadłe do podeszwy smugi wazeliny. Tłusta masa silnie rozpraszała światło i wywoływała efekt poziomego rozchodzenia się promieni. Następnie oba zdjęcia nałożyłem na siebie w programie Adobe Photoshop. Abym mógł wspomniany efekt zarejestrować także bezpośrednio pod półtrampkiem, postawiłem na sobie dwa buty. Dolny stanowił niejako odbicie górnego. Ponieważ promienie lampy emitującej światło powinny przeświecać między nimi, podeszwy nie stykały się bezpośrednio ze sobą. Umieściłem bowiem pomiędzy nimi trzy postawione na sztorc szpilki, dzięki czemu zachowałem określoną odległość jednego buta od drugiego. Cienkie szpilki były z kolei tak mocno oświetlone ostrym światłem, że w ogóle nie rzucały się w oczy. Sznurowadła miały "frunąć", wygięte w piękny łuk, dzięki czemu mogłem podkreślić na obrazie lekkość. W tym celu wprasowałem w nie odrobinę krochmalu i odpowiednio wymodelowałem, podwieszając na cienkich nylonowych żyłkach. Kiedy aranżacja była ukończona, sfotografowałem scenę bez efektu, a więc nie włączałem na razie stojącego z tyłu podłużnego softboxu. Następnie ustawiłem przed obiektywem szybę z wazeliną i włączyłem wspomnianą lampę, która wywołała wspaniałe refleksy światła. Lekko żółtawe zabarwienie uzyskałem za pomocą żółtej folii założonej na głowicę błyskową. Bardzo miękki rysunek obrazu, wynikający z użycia wazeliny, wpłynął również bezpośrednio na sposób odwzorowania buta.
W procesie postprodukcji umieściłem rzeczywistą fotografię przedmiotu bez efektu na warstwie powyżej ujęcia z refleksami światła i - wykorzystując maskę warstwy - określiłem dokładnie obszar, na którym powinny być te smugi widoczne na obrazie.
Format zdjęcia: fotografia małoobrazkowa
Ogniskowa: 120 mm
Czułość: 100 ISO
Przysłona: f/11
Czas naświetlania: 1/125 s
Szczegóły aranżacji
1 Buty sportowe
Oba buty umieściłem na statywie, dzięki czemu mogłem swobodnie oświetlić je od tyłu.
2 Szpilki
Szerokość szczeliny między podeszwami musiała być bardzo dokładnie wyregulowana po to, aby padające z tyłu światło miało wystarczająco dużo miejsca, by jego promienie mogły przedostać się między butami i wywołać efekt. Osiągnąłem to za pomocą trzech szpilek wbitych w podeszwę odwróconego buta.
3 Podłużny softbox
Podłużny softbox powinien być bardzo wąski. Dlatego ściągnąłem go z boku klamrami i stworzyłem w ten sposób cieniutki strumień światła. Następnie z góry wsunąłem pasek wygiętej w łuk półprzezroczystej folii, dzięki której powstała widoczna smuga światła.
4 Czasza modelująca
Silne światło emitowane jest przez srebrną czaszę modelującą, która niemal dokładnie z boku oświetla półtrampek.
5 Ekran odbijający światło
W celu wyodrębnienia z tła pięty buta rozjaśniłem ją jeszcze trochę małym promieniem światła, odbitym od umieszczonego z prawej strony wąskiego srebrnego ekranu. Wytwarza on bardzo słabe światło i sprawia, że kontur obuwia jest nieco wyraźniejszy.
6 Szyba z wazeliną
W zależności od metody rozprowadzania tłustej mazi można uzyskiwać różne efekty. Najczęściej nakładam ją tylko miejscowo, aby zamienić światło w promienie, których kierunek mogę bardzo dokładnie określać. Kiedy smaruję wazeliną szklaną płytę, powstają na niej tłuste smugi załamujące światło. W zależności od kierunku nanoszenia substancji można wpływać na sposób rozchodzenia się powstających promieni. Zrozumiesz to, gdy obejrzysz schemat, na którym przedstawiłem położenie wazelinowych maźnięć. Zielona strzałka pokazuje kierunek pociągnięć palcem; widać wyraźnie, w jaki sposób światło odbija się na smugach wazeliny. Promienie powstają zawsze dokładnie pod kątem 90° (5.113).
Puszka
Ta fotografia przedstawia zdjęcie puszki z piwem, które pierwotnie miało ilustrować zalety takiego opakowania: chodziło o świeżość i higienę spożywania napojów w puszkach. Pokazuję wariant obrazu z mniejszą kroplą. Wykorzystana wersja miała, co pasowało do idei obrazu, jeszcze kilka kropel rosy na górnej ściance. Jednak, jako samodzielne zdjęcie, wariant oszczędniejszy w środkach wyrazu podoba mi się znacznie bardziej, stanowił także większe wyzwanie od strony fotograficznej. Chciałem ukazać, jak płyn przelewa się niemal przez otwór puszki z widoczną na jej brzegu kroplą napoju - ale nie udało się tego uzyskać poprzez pokrywanie wnętrza opakowania różnymi warstwami, ponieważ trunek wyciekał.
Rozwiązaniem okazała się woda z cukrem! Cieczą zawierającą odpowiednią ilość rozpuszczonego w niej cukru można było po kropelce napełniać puszkę do takiej wysokości, aż płyn ukazywał się w otworze. Od chwili osiągnięcia pewnego poziomu cieczy, po ostrożnym dodaniu przez dziurkę w bocznej ściance opakowania każdej kolejnej kropli wody, wykonywaliśmy zdjęcie. Ujęcie zarejestrowane na prezentowanej ilustracji jest ostatnim - po dodaniu kolejnej kropli woda wyciekła.
Format zdjęcia: fotografia małoobrazkowa
Ogniskowa: 120 mm
Czułość: 50 ISO
Przysłona: f/11
Czas naświetlania: 1/125 s
Szczegóły aranżacji
Scenę oświetliłem jedną lampą, której promienie, przechodząc przez folię dyfuzyjną, odbijały się w puszce. W ten sposób można wyjątkowo precyzyjnie określić wielkość i rozkład światłocienia. Fotografowanie pod światło sprawia także, że bardzo dobrze widać fakturę metalu. Aby wzmocnić kontrast, po prawej stronie umieściłem czarny ekran pochłaniający światło i podkreślający kontur puszki.
1 Puszka
W opakowaniu wyciąłem otwór, przez który można było je napełniać.
2 Otwór w bocznej ściance puszki
3 Folia dyfuzyjna
Dzięki tej folii precyzyjnie kształtowałem rozkład światła na puszce i wpływałem na natężenie oświetlenia.
4 Lampa
Regulując odległość lampy od folii, mogłem zmieniać sposób oświetlania poszczególnych obszarów.
5 Czarna tektura
Ekran pochłaniający światło zapewniał pożądany kontrast w prawej części kadru.
Eberhard Schuy
Fotografia produktowa. Od przedmiotu do martwej natury
(wydanie rozszerzone i zaktualizowane)
Liczba stron: 320
Format: 19x24 cm
Oprawa: Miękka
