Test aparatu Sony Cyber-shot DSC-W12

4. WŁAŚCIWOŚCI I FUNKCJE FOTOGRAFICZNE

Tryby pracy

Sony DSC-W12 poza pełną automatyką oferuje 6 programów tematycznych, mających na celu zoptymalizowanie ekspozycji. Dla nieco bardziej wprawionych jest automatyka programowa i pełny manual. Tę interesującą listę zamykają rejestrowane z dźwiękiem sekwencje filmowe. Do każdego z wymienionych trybów pracy przechodzimy za pomocą wygodnego pokrętła umieszczonego na górnej części aparatu. Przyjrzyjmy się zatem nieco bliżej oferowanym możliwościom:

wygodne pokrętło trybów

Tryb "zielonej" automatyki udostępnia użytkownikowi jedynie wybór formy rejestracji t.j.: pojedynczą, seryjną lub multi oraz regulację wielkości (rozdzielczości) zdjęcia. Dalej, zgodnie z ruchem zegara znajduje się automatyka programowa P-AE, w której możliwości użytkownika są już znacznie szersze. Ma on tu dostęp do wszelkich ustawień aparatu, łącznie z ewentualną kompensacją automatycznie ustalonej ekspozycji. Kolejny - manualny tryb, poza pełną kontrolą zawartą w automatyce programowej, umożliwia ręczy dobór parametrów przysłony i czasu. Pierwsza oferuje wartości F2.8 / 5.6 przy ujęciu szerokokątnym i F5.2 / 10 przy maksymalnej ogniskowej. Natomiast dostępne czasy otwarcia migawki obejmują zakres od 1/1000 do 30 sekund, który regulowany jest ze skokiem 0.3EV. Następnie rozpoczyna się lista programów tematycznych. Zawiera ona: zdjęcia nocne, portret nocny, zdjęcia przy świecach, pejzaż, plaża oraz tzw. zmiękczony obraz. Ostatnim z wspomnianych trybów to sekwencje filmowe, realizowane w rozdzielczości 640 (Fine lub Standard) oraz 160. Tu przed rejestracją użytkownik może zdefiniować balans bieli, pomiar ekspozycji czy obszar ostrości. Możliwe jest także wprowadzenie korekty ekspozycji czy zastosowanie cyfrowego filtra (cz-b, lub sepię).

Ekspozycja

W DSC-W12 za poprawną ekspozycję odpowiada matrycowy lub punktowy pomiar światła. W tym miejscu przyznajemy, że ten pierwszy może być z powodzeniem stosowany niemal we wszystkich sytuacjach zdjęciowych i nawet przy fotografowaniu scen o wysokim kontraście sprawdza się znakomicie. Jak wspomnieliśmy zadana według wybranego pomiaru wartość ekspozycji, w celu uzyskania optymalnych efektów, może zostać ręcznie skorygowana w zakresie +/-2EV ze skokiem co 0.3EV. Ostatnim z elementów wpływających na ekspozycję jest zastosowany ekwiwalent czułości. Tu poza automatyką testowany Sony oferuje typowe wartości ISO100, 200, 400.

Pomiar ostrości

W DSC-W12 interesująco prezentuje się system pomiaru ostrości, który realizowany jest poprzez obiektyw na zasadzie detekcji kontrastu. Udostępnia on matrycowy pomiar multi (realizowany przez 5 pól rozmieszczonych w układzie krzyżowym z pierwszeństwem pierwszego planu), punktowy (zdeterminowany centralnie) oraz tzw. wstępne zadanie odległości (z ostrości ustaloną na 0.5, 1.0, 3.0, 7.0 metrów lub zablokowaną na nieskończoności), które z pewnością będzie przydatne w sytuacji gdy pierwszy plan przesłania nam obiekt rejestrowany (np. fotografowanie przez szybę).

pomiar MULTI - 5 pól w układzie krzyżowym

Poza tradycyjnym ogniskowaniem pojedynczym (AF-S), dostępne jest także ostrzenie monitorujące (ciągłe AF-M), które niestety znów dostępne jest dopiero po przyłączeniu aparatu do konfiguracyjnego menu setup. Tam również aparat oferuje wspomaganie systemu AF lampką asystującą, która podświetla pomarańczowym promieniem centrum kadru. I tu kolejne słowa uznania. Podczas trwania testu Cyber-shot W12 (a raczej jego system AF) bardzo mile nas zaskoczył, nie sprawiając żadnych kłopotów z ostrością przy fotografowaniu nocnym nawet w niezwykle trudnych warunkach oświetleniowych i dużym dystansie od obiektu. Duże brawa.

lampka asystująca sprawdza się w każdych warunkach

Jeszcze tylko dwa słowa o osiągach pomiarowych. W12 w trybie normalnej rejestracji ostrzy z 30m (dla każdej wartości ogniskowej), natomiast w trybie makro dystans od obiektu maleje do 6cm pozwalając tym samym na rejestrację powierzchni 60 x 45 mm.

Balans bieli

System równoważenia bieli w testowanym Cyber-shocie nie jest zanadto rozbudowany. Poza automatyką balansu obejmuje on predefiniowane ustawienia dla światła słonecznego, cienia / chmur, jarzeniowego i żarowego. Jak widać W-12 nie posiada profilu dla światła błyskowego oraz (co ważniejsze!) nie umożliwia ręcznej kalibracji względem białej lub szarej karty. Konstruktorzy aparatu nie rozgraniczyli także balansu jarzeniowego (na zimny i ciepły), co w obecnie pojawiających się propozycjach zdarza się coraz częściej. Jednakże szybko uspokoiła nas automatyka, która niekiedy radziła sobie znacznie lepiej aniżeli owy profil fluorescencyjny (o efektywności całego systemu czytaj przy okazji analizy reprodukcji barwnej - następna strona).

dobra praca automatyki balansu bieli w świetle jarzeniowym

Funkcje dodatkowe

DSC-W12 udostępnia także zdjęcia seryjne oraz cyfrowe filtry. Na pierwsze z nich składają się tryby burst i multi burst. Burst umożliwia ciągłą rejestrację w maksymalnej rozdzielczości 9 lub 15 zdjęć, co zależy od zastosowanej jakości (Fine / Standard). Tryb multi burst to nic innego aniżeli wielokrotna ekspozycja 16 klatek z końcowym zapisem w formie jednego pliku o 1M wielkości. W trybie tym możemy samodzielnie definiować tempo rejestracji, wybierając długość odstępu pomiędzy każdym z ujęć (dostępne czasy to 1/30, 1/15 oraz 1/7,5sek). Natomiast wspomniane cyfrowe filtry umożliwiają fotografowanie w skali szarości (zdjęcia czarno-białe) lub sepii.