![„Matrix” i konie w galopie. Polecamy biograficzny komiks o Muybridge’u [RECENZJA]](/i/images/9/1/9/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_235919-IMG_8199-3.png)
Newsletter
Newsletter
Poniżej zamieszczamy biografię Willy'ego Ronisa dostarczoną przez organizatorów wystawy:
Willy Ronis urodził się w Paryżu w 1910 roku w rodzinie emigrantów. Marzył o karierze muzycznej, chciał zostać kompozytorem. Swój talent rozwijał pod okiem matki, nauczycielki gry na pianinie. Początkowo nie myślał o fotografii, choć jego ojciec, pochodzący z Odessy Żyd, posiadał studio fotograficzne na Montmartrze W wieku 15 lat otrzymał od ojca pierwszy aparat Kodak. Z tego okresu (1926) pochodzi najstarsza fotografia prezentowana na wystawie. W 1932 roku, po odbyciu służby wojskowej, musiał porzucić swoje marzenia o karierze muzycznej. Z powodu choroby ojca zmuszony był przejąć zakład fotograficzny i zająć się wykonywaniem komercyjnych zamówień. Praca ta go nie satysfakcjonowała.
Zainspirowany jednak twórczością takich fotografów, jak Alfred Stieglitz czy Ansel Adams, których prace miał okazję obejrzeć podczas dorocznych międzynarodowych wystaw fotografii w Paryżu, zaczął poszukiwania własnej drogi. Większość wolnego czasu zaczął spędzać na błądzeniu z aparatem w ręku po ulicach i zakamarkach Paryża. Po śmierci ojca w 1936 roku Willy Ronis porzucił zakład i rozpoczął działalność jako niezależny reporter-ilustrator.
Lata 30. były czasem politycznej "zawieruchy" we Francji (czas Frontu Ludowego, burzliwych demonstracji, publicznych wystąpień liderów partii i strajków). Wtedy powstało jedno z jego słynnych zdjęć, pokazujące Rose Zehner - przedstawicielkę związków zawodowych podczas strajków w Citroën-Javel (na zdjęciu obok). Był to ważny okres dla wczesnej historii nowoczesnego fotoreportażu. W tym czasie powstała również, założona przez Charlesa Rado, agencja fotograficzna Rapho, z którą współpracował Willy Ronis, a także Ergy Landau, Brassai czy Robert Doisneau.
W czasie II wojny światowej Ronis musiał opuścić Paryż. Wyjechał na południe Francji, gdzie wykonywał różnorodne zajęcia (był m.in. reżyserem wędrownej trupy, asystentem dekoratora, malarzem biżuterii). Do Paryża wraca w 1944 roku. Prawdziwym początkiem jego karierę fotoreportera staje się reportaż o powrocie więźniów w 1944 roku Koleją Francuską.
W latach powojennych Ronis współpracował z licznymi gazetami i magazynami. Zajmował się fotoreportażem przemysłowym, reklamowym, fotografował modę. Od 1947 zaczyna fotografować miasto, szczególnie dzielnicę Belleville-Ménilmontant, co stało się głównym tematem jego twórczości. Jego prace były pokazywane m.in. na kluczowej dla rozwoju światowego reportażu wystawie pt. "Family of Man" zorganizowanej przez Museum of Modern Art w Nowym Jorku w 1955 roku. W 1957 roku zdobywa Złoty Medal Biennale w Wenecji.
W 1972 roku opuszcza Paryż, przeprowadza się do Gordes (Vaucluse), a najważniejsza staje się dla niego nie fotografia, a działalność pedagogiczna. Powraca na scenę światowej fotografii w 1980 roku, jako honorowy uczestnik festiwalu w Arles. Publikuje i wystawia we Francji i za granicą. W 1983 roku wraca do Paryża i przekazuje swoją spuściznę Ministerstwu Kultury.
Wystawa została zorganizowana przez Jeu de Paume przy wsparciu Oddziału Sztuk Pięknych oraz Dyrekcji Architektury i Dziedzictwa Narodowego Francuskiego Ministerstwa Kultury i Środków Przekazu.
Wernisaż wystawy fotografii Willy'ego Ronisa odbędzie się 3 kwietnia 2007 roku o godzinie 18 w Sali Marmurowej i Galerii "pf" (ul. Św. Marcin 80/82) w Poznaniu. Fotografie prezentowane będą do 8 maja 2007.
_968856305.jpg)
_1475239688.jpg)
