Fotografie malarza w Zachęcie

Zdzisław Beksiński, który obecnie znany jest przede wszystkim jako malarz, w latach 50-tych należał do najciekawszych przedstawicieli artystycznej neoawangardy. Jego fotografie z tamtego okresu prezentowane są w warszawskiej galerii Zachęta.
Na wystawie pokazanych zostanie 145 obiektów - fotografii, fotomontaży i foto-kolaży, które powstały w zaledwie kilkuletnim okresie działalności fotograficznej. Są to prace na światowym poziomie, umiejętnie łączące tradycję awangardową z nowatorskimi poszukiwaniami fotograficznymi, bardzo śmiałymi w porównaniu z zachowawczą i zideologizowaną fotografią polską tamtego okresu.

fot. Z. Beksiński

Zdzisław Beksiński zajmował się fotografią amatorsko jeszcze w czasie studiów na Politechnice Krakowskiej, od 1953 roku fotografował już systematycznie. W 1955 roku, postanowił poświęcić się sztuce - wówczas fotografia stała się świadomie i konsekwentnie używanym medium twórczości artystycznej. Beksiński uprawiał anty-reportaż i robił zdjęcia studyjne. Swobodnie wykorzystywał różne możliwości fotografii, traktując ją przede wszystkim jako środek ekspresji plastycznej.

W pierwszych fotografiach stosował bardzo śmiałe i klarowne kadry. Kompozycja jest zdecydowana, ascetyczna, oparta na zestawieniach dużych płaszczyzn. Inspirował się fotografią awangardową, ale jego prace były zdecydowanie bardziej emocjonalne.
Do stałych tematów należały m.in. portrety, które robił prawie przez cały okres swej działalności fotograficznej.

Nikon Z8 + pakiet brązowy Fotoforma Care 12 mies.

15 699 zł

FUJIFILM GFX 100S + pakiet brązowy Fotoforma Care 12 mies.

16 999 zł

Nikon Z6 III + pakiet brązowy Fotoforma Care 12 mies.

10 399 zł

Sony A7 IV + 1300 zł Sony Cashback

9 995 zł

Canon EOS R6 Mark II + 500 zł Canon Cashback

9 999 zł

fot. Z. Beksiński

Po części były to portrety bardzo proste kompozycyjnie - przypominające bliskie, ciasne kadry Witkacego - skupione głównie na psychice modela. Zupełnie inna jest grupa portretów aranżowanych - z lustrem, w teatralnym makijażu, będących bardzo wysmakowanym studiem kompozycji. Jest także kilka portretów robionych w naturze bardzo radykalnych kompozycyjnie - twarze są obcięte kadrem, nieostre i bardzo małe w stosunku do tła. Zarówno ujęcie jak i tytuły sugerują interpretację tych prac jako wypowiedź na temat kondycji człowieka - tu właśnie pojawia się najsilniej wątek egzystencjalny. Wśród portretów znajdziemy również noszące ślady nadrealizmu portrety fantastyczne, wykonane przy użyciu techniki fotomontażu negatywowego.