Akcesoria
Black November w Next77 - promocje na sprzęt foto-wideo przez cały miesiąc
Miłość jest najważniejszą sprawą żywota.
Ze stosunku bez miłosnego w strefie duchowej
nie urodzi się nic żywego ani pięknego.
Trzeźwy rozum i ścisłość obliczenia nie wystarczą tam,
gdzie trzeba patrzeć, czuć i trudzić się sercem - Jan Bułhak
Jan Bułhak urodził się 6 października 1876 roku w Ostaszynie pod Nowogródkiem. Był najwybitniejszym polskim piktorlialistą i twórcą polskiej fotografii artystycznej. Fotografią zainteresował się około roku 1905. Jego pierwszym narzędziem pracy był aparat podarowany przez żonę w prezencie. Zachęcony przez Ferdynanda Ruszczyca założył w Wilnie własną pracownię fotograficzną. Potem wyjechał do Drezna, gdzie w pracowni Hugo Erfurta doskonalił swój warsztat fotograficzny. Dwuletni pobyt w jednym z ówczesnych centrów przemysłu fotograficznego zaowocował ugruntowaniem wiedzy technicznej, mistrzostwem warsztatowym oraz znajomością kierunków estetycznych sztuki fotograficznej tamtych czasów. Wtedy to za swych patronów artystycznych przyjął przedstawicieli środowiska paryskiego: Konstantego Puyo, Roberta de la Sizeranne i Leonarda Missone, jednak po powrocie do Wilna poszedł własną drogą. Pierwszym i najdłużej podejmowanym tematem jego fotografii stało się Wilno. Równolegle do uprawiania twórczości fotograficznej prowadzi od 1919 r. wykłady z fotografii na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie, gdzie w 1939 roku uzyskuje docenturę. Ostatnią pracą wykonaną na Kresach przez Jana Bułhaka był zespół zdjęć Wilna z pierwszych dni po wkroczeniu do miasta Armii Czerwonej - 13 lipca 1944 r. Zbiór powstał na zamówienie sowieckiej Wojennej Komendantury miasta Wilna. Bułhak wykonał fotografie w stosunkowo krótkim okresie - od lipca do sierpnia 1944 r. W pracy pomagał artyście syn Janusz, również fotografik. Prace podpisane są imionami obu artystów, jednak artystyczne walory zdjęć i ich techniczne cechy wskazują jednoznacznie na Jana jako autora tych fotografii. Ze spalonego Wilna Bułhak przeniósł się w 1945 r. do Warszawy. Po wojnie uznany już i uhonorowany artysta odbywał w latach 1945-1950 liczne wędrówki po całym kraju, dokumentując polski powojenny krajobraz.
Bułhak wiele publikował na tematy fotograficzne. Swoje poglądy przedstawił w książkach Estetyka światła (1936), Bromografika (1933), Fotografia ojczysta (1951). Zmarł w Giżycku podczas ostatniej swojej fotograficznej wyprawy 4 lutego 1951 roku.
Otwarcie wystawy prac Jana Bułhaka odbędzie się 15 lutego 2006 roku o godzinie 18 w Starej Galerii ZPAF (Pl. Zamkowy 8) w Warszawie. Ekspozycja prezentowana będzie do 19 marca 2006 roku.
Wystawa pod patronatem Pana Kazimierza Ujazdowskiego, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP. Zorganizowana dzięki wsparciu Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Litwy. Prace pochodzą ze zbiorów Narodowego Muzeum Sztuki im. M.K.Čiurlionis w Kownie.