Newsletter
Newsletter
Maria Chrząszczowa znana jest przede wszystkim z fotografii architektury, głównie Warszawy. Do jej najważniejszych prac należy ujmująca dokumentacja zburzonej stolicy wykonana w 1945 roku. W latach 60. i 70. prowadziła stosunkowo systematyczną dokumentację rozbudowy Warszawy. Interesowały ją przede wszystkim powstające osiedla mieszkaniowe. Szczególnie dokładnie sfotografowała Bielany, Żoliborz i Śródmieście.
”Tu widać konsekwentną pracę dokumentalistki, która stara się pokazać wybrane obiekty w sposób jak najdokładniejszy. Na tych zdjęciach rzadko pojawiają się ludzie, Chrząszczową bardziej interesuje sama architektura niż toczące się miejskie życie. Ale inne osiedla sfotografowane są w sposób mniej metodyczny, w archiwum znajdują się trzy lub cztery zdjęcia – tak jakby zrobiła je przypadkiem, będąc akurat w okolicy. Całość składa się na obraz miasta w procesie.” - mówią organizatorzy wystawy.
”Część z tych prac powstała prawdopodobnie jako materiał pomocniczy dla wykładowców i studentów architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie Chrząszczowa prowadziła pracownię fotografii. Tłumaczyłoby to powtarzalność kadrów, wielokrotne próby sfotografowania jednego bloku z kilku punktów widzenia. I choć większość zdjęć ma charakter czystej dokumentacji, która prawdopodobnie miała funkcję służebną, to jednak wśród tego zbioru znajdziemy także kadry bardziej osobiste.” - dodają organizatorzy.
Wernisaż cyklu “Nowa Warszawa” autorstwa Marii Chrząszczowej odbędzie się w najbliższy piątek, 4 grudnia 2015 roku o godzinie 18:30 w warszawskiej Galerii Fundacji Archeologia Fotografii (ulica Andersa 13). Ekspozycję będzie można oglądać do 15 stycznie 2016 roku. Fundacja Archeologia Fotografii opracowuje archiwum Marii Chrząszczowej od 2009 roku. Więcej informacji możecie uzyskać na stronie faf.org.pl.
Maria Chrząszczowa (1913-1979 Warszawa) urodziła się w rodzinie Pfeifferów, warszawskich przemysłowców. Z fotografią zetknęła się podczas kontynuacji nauki w dwuletnim liceum Fotograficznym w Warszawie. Niemal wszystkie jej fotografie sprzed 1939 roku spłonęły w czasie wojny. Najwcześniejszy, zachowany zbiór to dokumentacja ruin Warszawy. Silny ładunek symboliczny i emocjonalny tych zdjęć wyróżnia je spośród innych wykonanych wówczas dokumentacji. Pod koniec 1945 roku Chrząszczowa dokumentowała obóz koncentracyjny w Auschwitz a później Wrocław, Jelenią Górę, Kłodzko. Po powrocie do Warszawy aż do połowy lat 70. pracowała w zawodzie fotografki, m. in. w Polskiej Agencji Prasowej. W latach 1953-1974 prowadziła pracownię fotografii w katedrze Architektury Polskiej na Politechnice Warszawskiej.
_968856305.jpg)
_1094526942.jpg)
