Aparaty
Panasonic wchodzi do poważnej gry. Lumix S1RII to jeden z najlepszych korpusów, jakie do tej pory widzieliśmy
Sony World Photography Awards ogłosiło dziś listę 30 finalistów i wyróżnionych fotografów w konkursie profesjonalnym. To już 18. edycja konkursu, który nagradza wyjątkowe serie zdjęć zarówno za ich narrację, jak i techniczną doskonałość. W tegorocznej edycji do wszystkich kategorii konkursowych zgłoszono ponad 419 000 zdjęć z ponad 200 krajów i terytoriów. Jury wybrało finalistów w 10 kategoriach, a zwycięzcy zostaną ogłoszeni podczas specjalnej ceremonii 16 kwietnia w Londynie.
Tego samego wieczoru zostanie także przyznany prestiżowy tytuł Fotografa Roku. Laureat otrzyma nagrodę w wysokości 25 000 dolarów, sprzęt fotograficzny Sony oraz możliwość prezentacji swojej twórczości w indywidualnej wystawie na kolejnej edycji Sony World Photography Awards w Londynie.
Nowością w tegorocznej edycji konkursu profesjonalnego jest specjalny dzień mentoringowy dla 10 zwycięzców kategorii. W Londynie spotkają się oni z czołowymi ekspertami z branży, którzy doradzą im, jak poszerzać swoje portfolio i znajdować nowe możliwości prezentacji swoich prac.
Andre Tezza (Brazylia) w projekcie „Twilight in San Ignacio” bada odporność tradycyjnej architektury Belize, koncentrując się na domach zaprojektowanych tak, by wytrzymać trudne warunki tropikalnego klimatu.
Owen Davies (Wielka Brytania) w serii „LIGHT/MASS” przedstawia miejskie krajobrazy Stanów Zjednoczonych, które wydają się niemal obce, koncentrując się na monumentalnych budynkach o nietypowej geometrii.
Ulana Switucha (Kanada) dokumentuje projekt „Tokyo Toilet Project”, przedstawiający inicjatywę budowy nowoczesnych publicznych toalet zaprojektowanych przez czołowych architektów.
Irina Shkoda (Ukraina) w serii „I Am Here for You” analizuje dynamikę gościnności – zarówno tej dawanej, jak i otrzymywanej – czerpiąc inspirację ze swojego doświadczenia jako uchodźczyni.
Julio Etchart i Holly Birtles (Wielka Brytania) w projekcie „Reclaiming the Truth” przyglądają się muzealnym kolekcjom artefaktów i sposobom ich kuratorowania przez pryzmat postkolonialnej analizy.
Rhiannon Adam (Wielka Brytania) opowiada osobistą historię w serii „DearMoon”, opisując wpływ odwołania misji kosmicznej, w której miała uczestniczyć, na jej życie i twórczość.
Alex Bex (Francja) w serii „Memories of Dust” eksploruje wizualny język kowboja, poszukując nowych sposobów przedstawienia tego archetypu męskości.
Florence Goupil (Peru) w projekcie „The Whisper of Maize” bada kluczową rolę kukurydzy w tradycjach Ameryki Łacińskiej, nie tylko jako podstawowego pożywienia, ale również medium kulturowego i religijnego.
Toby Binder (Niemcy) dokumentuje głębokie podziały społeczne kształtujące życie w Belfaście w Irlandii Północnej, śledząc codzienność młodych ludzi urodzonych po podpisaniu Porozumienia Wielkopiątkowego.
Cristóbal Olivares (Chile) analizuje wpływ zanieczyszczenia światłem na zespoły astronomiczne obserwujące nocne niebo nad pustynią Atakama.
Maria Portaluppi (Ekwador) w projekcie poświęconym ochronie przyrody w Guayaquil przedstawia czułe portrety zwierząt pod opieką Fundacji Sacha Rescue, podkreślając ich działania na rzecz ochrony gatunków.
Nicolás Garrido Huguet (Peru) we współpracy z badaczką i projektantką mody Marią Lucíą Muñoz prezentuje w serii „Alquimia Textil” tradycyjne techniki barwienia tkanin stosowane przez rzemieślników z Pumaqwasin w Chinchero, Cusco.
Lalo de Almeida (Brazylia) w serii „Apocalypse” dokumentuje dewastację spowodowaną suszą, wylesianiem i pożarami w Brazylii w 2024 roku – najgorętszym roku w historii kraju.
Mischa Lluch (Hiszpania) w cyklu „Fading” ukazuje samotność i wyobcowanie ukryte pod powierzchnią współczesnych amerykańskich przedmieść, tworząc obrazy o niezwykłej, niepokojącej ciszy.
Seido Kino (Japonia) łączy archiwalne obrazy z współczesnymi japońskimi krajobrazami, odsłaniając warstwy historii i pokazując, jak dzisiejsze wyzwania są powiązane z przeszłością.
Giovanni Capriotti (Włochy) przygląda się historii Kanady przez pryzmat społeczności Pierwszych Narodów, pracując pod przewodnictwem starszyzny oraz osób dotkniętych traumą pokoleniową.
Laura Pannack (Wielka Brytania) dokumentuje codzienne niebezpieczeństwa i przeszkody, z jakimi mierzą się dzieci w drodze do domu ze szkoły w gangsterskich dzielnicach Cape Flats w Kapsztadzie.
Valentin Valette (Francja) w serii „Ashes of the Arabian’s Pearl” bada zmiany społeczne wynikające z rozwoju gospodarczego w Sułtanacie Omanu, zwracając uwagę na pracowników fizycznych i przedsiębiorców napędzających tamtejszą ekonomię.
Gui Christ (Brazylia) w projekcie „M’kumba” przedstawia odporność społeczności afro-brazylijskich na lokalną nietolerancję religijną, celebrując sposoby, w jakie wyrażają swoją duchowość i tożsamość.
Raúl Belinchón (Hiszpania) fotografuje młodych wolontariuszy, którzy pomagali w sprzątaniu domów, oczyszczaniu ulic i dostarczaniu pomocy po powodzi w regionie Walencji jesienią 2024 roku.
Tom Franks (Wielka Brytania) w serii „The Second” bada złożoną relację między amerykańskimi właścicielami broni a ich uzbrojeniem, wykorzystując ich osobiste świadectwa do uchwycenia tego kulturowego fenomenu.
Antonio López Díaz (Hiszpania) opowiada historię młodych gimnastyków z Czadu, których determinacja zapewniła im stypendia i możliwość rywalizacji o miejsce na igrzyskach olimpijskich 2024.
Chantal Pinzi (Włochy) w serii „Shred the Patriarchy” celebruje kobiety w Indiach, które łamią stereotypy i przekraczają bariery, uprawiając skateboarding.
Michael Dunn (Boliwia) ukazuje typowy poniedziałek dwóch kobiet pasjonujących się golfem; co tydzień opuszczają swoje zwykłe role zawodowe, by grać, nosząc tradycyjne stroje boliwijskich kobiet chola.
Alessandro Gandolfi (Włochy) wykorzystuje fotografię martwej natury do przedstawienia delikatnego ekosystemu Morza Wattowego, przybrzeżnej strefy pływowej Morza Północnego, ukazując jego kluczowe znaczenie dla zachowania równowagi ekologicznej w Europie.
K M Asad (Bangladesz) dokumentuje murale stworzone za rządów Sheikh Hasiny, przedstawiając, jak symbole politycznej władzy zostały usunięte i zniszczone po jej wygnaniu w 2024 roku.
Peter Franck (Niemcy) w serii „Still Waiting” bada przestrzenie przejściowe między wydarzeniami, uchwycone w momentach, gdy czas wydaje się rozciągać.
Kevin Shi (Stany Zjednoczone) przedstawia relacje między niedźwiedziami polarnymi a ludźmi żyjącymi w coraz większej bliskości w miasteczku Churchill w Kanadzie.
Pascal Beaudenon (Francja) w malarskich obrazach dokumentuje stado piżmowołów, ukazując ich zachowania, gdy ściśle zbierają się razem, aby przetrwać surową zimę.
Zed Nelson (Wielka Brytania) w długoterminowym projekcie „Anthropocene Illusion” dokumentuje sposoby, w jakie ludzie konstruują swoją relację z naturą, tworząc sztuczne doświadczenia przyrody w obliczu szybko zmieniającego się klimatu i zmniejszającej się bioróżnorodności.
Do ścisłego finału nie weszli Polacy, ale dwoje polskich fotografów zostało wyróżnionych: Maciej Leszczyński w kategorii Architektura i design oraz Kasia Strek w kategorii Środowisko. Gratulujemy!
W 2025 roku po raz pierwszy przyznano Japan Professional Award, wyróżniającą najlepsze prace japońskich fotografów. Pierwszą laureatką tej nagrody została Noriko Hayashi za projekt Life at the Crossroads: Midwives in Afghanistan, dokumentujący trudne warunki pracy położnych w Afganistanie pod rządami talibów. Jej zdjęcia zostaną zaprezentowane na londyńskiej wystawie oraz w Sony Imaging Gallery Ginza w Tokio.
Zwycięskie i wyróżnione prace zostaną zaprezentowane na wystawie Sony World Photography Awards 2025 w Somerset House w Londynie, która potrwa od 17 kwietnia do 5 maja 2025 roku. Następnie wystawa zostanie zaprezentowana w innych lokalizacjach na świecie. Przewodnicząca jury Monica Allende podkreśliła, że wybór finalistów był wyjątkowo trudny, a nagrodzone projekty wyróżniają się oryginalnością i wnikliwym spojrzeniem na współczesne wyzwania.