![Hover Air X1 - dron inny, niż wszystkie [TEST]](/i/images/5/6/4/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_233564-hover-lead-1.jpg)
Newsletter
Newsletter
Zaćmienie, które przyćmiło wszystko - zwycięzcy Astronomy Photographer of the Year 2024
Poznaliśmy wyniki ostatniej edycji największego konkursu astrofotografii na świecie. Główna nagroda powędrowała do Ryan Imperio, który uchwycił na zdjęciu rzadkie zjawisko korali Baily’ego. Zobaczcie wszystkie zdjęcia tegorocznych finalistów.
Jak co roku we wrześniu możemy zachwycać się wspaniałymi zdjęciami nocnych krajobrazów, odległych galaktyk i ciał niebieskich. Jury prestiżowego Astronomy Photographer of the Year już po raz 16 nagrodziło najlepsze zdjęcie kosmosu i nocnego nieba. Organizowany przez Royal Museum Greenwich konkurs od lat przyciąga zarówno profesjonalistów, jak i początkujących fotografów, a finałowa galeria to jak zwykle fantastyczny przekrój przez spektakl, który każdej nocy odgrywa się ponad naszymi głowami.
Zdjęcie roku
W tym roku, któryś już raz z kolei wygrywa zdjęcie przedstawiające zaćmienie słońca - zjawiska, które jest trudne do sfotografowania już przez sam fakt swojego dość rzadkiego występowania. Tym razem zdjęcie jest jednak dość szczególne, bo w ramach sekwencji przedstawiającej progresję zaćmienia fotografowi udało się zawrzeć tzw. Perły Baileya.
Fot. Ryan Imperio, "Distorted Shadows of the Moon’s Surface Created by an Annular Eclipse", zdobywca tytułu Astronomy Photographer of the Year 2024
Perły Baileya to łańcuch jasnych punktów widocznych czasami podczas zaćmienia Słońca, gdy światło prześlizguje się pomiędzy kraterami i dolinami na powierzchni Księżyca. Zjawisko to zawdzięcza swą nazwę Francisowi Baily’emu, który zaobserwował je 15 maja 1836 roku. Zjawisko to widoczne jest jedynie w początkowej lub końcowej fazie zaćmienia i jest bardzo trudne do uchwycenia ze względu na swoją krótkotrwałość i konieczność idealnego zgrania ekspozycji w czasie.
"To imponujące ujęcie kilku ulotnych sekund widoczności korali Baily'ego. To obraz, który mnie urzekł i zadziwił. Wyjątkowa praca zasługująca na wysokie uznanie" - komentuje członkini jury i meteorolożka Kerry-Ann Lecky Hepburn.
Zdjęcia Ryana Imperio zwyciężyło także w kategorii Our Sun, a fotograf wróci do domu bogatszy o blisko 60 tys. zł - główną nagrodą w konkursie co roku jest 10 tys. funtów.
APOTY 2024 - najlepsze zdjęcia z kategorii
Fot. Daniele Borsari, "NGC 1499, A Dusty California", Young Astronomy Photographer of the Year 2024
Poza zdjęciem Imperio, jury konkursu przyznało także nagrody w 8 kategoriach i 2 kategoriach specjalnych. Spośród zgłoszeń wybrany został także zwycięzca kategorii młodzieżowej. W tym roku nagroda ta przypadła raptem 14-letniemu Włochowi Daniele Borsari, który sfotografował Mgławicę Kalifornia w gwiazdozbiorze Perseusza. Poniżej możecie zobaczyć galerię zwycięskich prac z tegorocznej edycji konkursu APOTY.
Fot. Peter Ward, "Coronal Chronograph", 2. miejsce w kat. Our Sun / Astronomy Photographer of the Year 2024
Ten obraz przedstawia koronę słoneczną podczas maksimum i minimum słonecznego. Dolna połowa zdjęcia została wykonana w 2017 r. w pobliżu minimum słonecznego. Górna połowa zdjęcia została wykonana podczas zbliżania się do maksimum słonecznego, sześć lat później. Próba oddania kontrastujących aspektów korony słonecznej w tym okresie była wyzwaniem. Fotograf wypróbował różne kolory i kombinacje, zanim połączył normalnie okrągłe obrazy korony w prostokątny format, aby po prostu zwizualizować zmiany w czasie na jednym zdjęciu.
Fot. Larryn Rae, "Queenstown Aurora", 1. miejsce w kat. Aurorae / Astronomy Photographer of the Year 2024
Zorza polarna uchwycona nad górami w Queenstown. Jest to panorama składająca się z 19 zdjęć, na których uchwycono wszystkie szybko poruszające się promienie, które rozświetliły niebo w lutym 2023 roku. Fotograf użył zmodyfikowanego aparatu astro, aby uchwycić wszystkie różowe odcienie zorzy, co stworzyło niezwykle dynamiczny obraz końcowy.
Fot. Filip Hrebenda, "The Green Kingdom", 2. miejsce w kat. Aurorae / Astronomy Photographer of the Year 2024
Fotograf spędził kilka dni czekając na zorzę polarną w głębi Islandii (Highlands). Zielony krajobraz zainspirował tytuł.
Fot. Gábor Balázs, "Shadow peaks of Sinus Iridum", 1. miejsce w kat. Our Moon / Astronomy Photographer of the Year 2024
To zdjęcie przedstawia Sinus Iridum, znaną również jako „Zatoka Tęcz” - zatokę o średnicy 260 kilometrów otoczoną kilkoma mniejszymi kraterami.
Fot. Lóránd Fényes, "Venus and the Moon in Infrared", 2. miejsce w kat. Our Moon / Astronomy Photographer of the Year 2024
Zdjęcie przedstawia jedyną w tym roku okultację planetarną Wenus i Księżyca. Fotograf współpracował ze swoim przyjacielem, który wykrył zaćmienie na swoim teleskopie. Obraz jest monochromatyczny, uchwycony w zakresie podczerwieni, zainspirowany czarno-białym zdjęciem Saturna, wykonaym przez NASA.
Fot. Bence Tóth, Péter Feltóti, "Echoes of the Past", 1. miejsce w kat. Galaxies / Astronomy Photographer of the Year 2024
Zdjęcie przedstawia galaktykę NGC 5128 i otaczający ją system fal pływowych, a także wizualizację dżetów relatywistycznych, potężnych strumieni promieniowania i cząstek poruszających się z prędkością bliską prędkości światła. Ten interesujący cel można sfotografować tylko z południowej półkuli, więc aby uchwycić ten obraz fotografowie udali się aż do Namibii.
Fot. Jakob Sahner, "A Very Deep Look at the Markarian's Chain", 2. miejsce w kat. Galaxies / Astronomy Photographer of the Year 2024
Łańcuch Markariana to charakterystyczny układ galaktyk znajdujący się w gwiazdozbiorze Panny. W rzeczywistości jest to część większej gromady Virgo, która jest jedną z najbliższych gromad galaktyk Drodze Mlecznej. Galaktyki w łańcuchu oddziałują na siebie poprzez siły pływowe, co powoduje, że niektóre z nich mają zniekształcone kształty, długie ogony pływowe lub pojawiają się jako osobliwe nieregularne struktury.
_1475239688.jpg)
_443908423.jpg)
_1877607562.jpg)
_1094526942.jpg)
Fot. Tom Williams, "High-Tech Silhouette", 1. miejsce w kat. People & Space / Astronomy Photographer of the Year 2024
Obraz przedstawia sylwetkę Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) przechodzącej przez wschodnią krawędź Słońca. Przecinając pole widzenia w zaledwie 0,2 sekundy, tranzyty ISS przez Słońce są szczególnie rzadkie dla jakiejkolwiek lokalizacji na Ziemi.
Fot. Ran Shen, "Parallel Lines Over the City", 2. miejsce w kat. People & Space / Astronomy Photographer of the Year 2024
Trajektorie Wenus i Jowisza przypominają dwie równoległe linie. Tego dnia Wenus i Jowisz znajdowały się szczególnie blisko Ziemi. Korzystając z programu Planit do wstępnego planowania i układania zdjęć, fotograf obramował ich ścieżki wieżowcami w Lujiazui w Szanghaju.
Fot. Tom Williams, "On Approach", 1. miejsce w kat. Planets, Comets, Asteroids / Astronomy Photographer of the Year 2024
Kompozycja pokazuje fazy Wenus podczas zbliżania się do koniunkcji dolnej, kiedy Wenus i Ziemia znajdują się blisko siebie po tej samej stronie Słońca. Przy użyciu filtrów ultrafioletowych i podczerwonych ujawniono skomplikowaną strukturę chmur w górnej atmosferze planety. Pomimo tego, że okres obrotu Wenus trwa wiele miesięcy, atmosfera jest daleka od statycznej. To sprawia, że obrazowanie Wenus w ultrafiolecie jest szczególnie interesujące, ponieważ planeta jest znacznie bardziej dynamiczna niż w przypadku oglądania jej w widmie widzialnym.
Fot. Sophie Paulin, Tom Williams, "Methane Lights of Jupiter", 2. miejsce w kat. Planets, Comets, Asteroids / Astronomy Photographer of the Year 2024
Ten obraz przedstawia unikalny widok Jowisza w paśmie metanu CH4, z Wielką Czerwoną Plamą na zachodniej krawędzi. Dzięki zastosowaniu filtrów w paśmie widzialnym i metanowym widoczne są skomplikowane formacje górnych chmur i burze. Ponieważ większość atmosfery Jowisza pochłania światło o długości fali 889 nanometrów, w kanale metanowym widoczne są jedynie jasne kaptury polarne i komórki burzowe.
Fot. Tom Rae, "Tasman Gems", 1. miejsce w kat. Skyscapes / Astronomy Photographer of the Year 2024
To zdjęcie przedstawia chropowate szczyty doliny Tasmana sięgające imponujących atrybutów letniego nocnego nieba na półkuli południowej. Obejmuje ono obłoki wodoru Mgławicy Gumy (centralny czerwony obszar) i inne regiony aktywnego formowania się gwiazd rozciągnięte w dalszych ramionach Drogi Mlecznej. Ta część nocnego nieba jest rzadziej fotografowana ze względu na słabość pasma Drogi Mlecznej.
Fot. Fei Xue, "Symphony of the Night Sky", 2. miejsce w kat. Skyscapes / Astronomy Photographer of the Year 2024
Podczas dwugodzinnej sesji fotograficznej, fotograf uchwycił smugi gwiazd poruszające w czasie obrotu Ziemii. Odłamki na zdjęciu to metalowe kolumny na ziemi. Ciekawa kompozycja została osiągnięta poprzez fotografowanie z niskiej perspektywy.
Fot. Marcel Drechsler, Bray Falls, Yann Sainty, Nicolas Martino, Richard Galli, "SNR G107.5-5.2, Unexpected Discovery (The Nereides Nebula in Cassiopeia)", 1. miejsce w kat. Stars & Nebulae / Astronomy Photographer of the Year 2024
To imponujące zdjęcie jest wynikiem 3 559 klatek, 260 godzin czasu naświetlania i teleskopów na trzech kontynentach. Zespół pracował nad zbadaniem i sfotografowaniem nieznanej wcześniej gigantycznej pozostałości po supernowej (SNR) w centrum słynnego gwiazdozbioru Kasjopei. Międzynarodowym zespołem astronomów amatorów kierował profesor Robert Fesen (USA). Fakt, że amatorzy dokonali takiego odkrycia, świadczy o tym, jak ważna stała się ich rola w dzisiejszej astronomii.
Fot. Mukund Raguram, "Serpens a Mosaic", 2. miejsce w kat. Stars & Nebulae / Astronomy Photographer of the Year 2024
Ambitna mozaika przedstawiająca gwiazdozbiór Serpens. Chociaż cieszy się on mniejszym zainteresowaniem niż wiele innych, bardziej popularnych gwiazdozbiorów letnich, jego unikalny zestaw ciemnych, refleksyjnych i planetarnych mgławic oraz obiektów emisyjnych na wspaniałym tle złotych gwiazd sprawił, że Serpens stał się ulubionym gwiazdozbiorem fotografów na nocnym niebie.
Fot. Xin Feng, Miao Gong, "SH2-308 Dolphin Head Nebula", Nagroda specjalna The Sir Patrick Moore Prize for Best Newcomer / Astronomy Photographer of the Year 2024
SH2-308 (Mgławica Głowa Delfina) znajduje się pod niskim kątem i może być fotografowana tylko przez pięć godzin dziennie. Ten obraz to efekt w sumie dziesięciu dni fotografowania i post-processingu w programie PixInsight.
Fot. Sergio Díaz Ruiz, "Anatomy of a Habitable Planet", Nagroda specjalna Annie Maunder Prize for Image Innovation / Astronomy Photographer of the Year 2024
Ten pozornie obcy świat jest w rzeczywistości naszą zagrożoną planetą, Ziemią. Uchwyconą tak, jak mogłaby ją badać odległa cywilizacja. Ten obraz został stworzony przez zmieszanie 16 pasm monitorowanych przez satelitę pogodowego GOES-18 w celu zakodowania mas lądowych, oceanów i cech atmosferycznych w odrębnych kolorach.
Astronomy Photographer of the Year - o konkursie
Organizowany przez Royal Museums Greenwich konkurs Astronomy Photographer of the Year to największe wydarzenie poświęcone fotografii astronomicznej na świecie. Co roku przyznaje główną nagrodę w wysokości 10 tys. funtów i zwieńczony jest obszerną wystawą kilkuset najlepszych zdjęć, którą przez cały rok można oglądać w londyńskim National Maritime Musem.
Więcej informacji o konkursie i zwycięzcach znajdziecie na stronie rmg.co.uk.
Autor: Maciej Luśtyk
Redaktor prowadzący serwisu Fotopolis.pl. Zafascynowany nowymi technologiami, choć woli fotografować analogiem.
