![„Matrix” i konie w galopie. Polecamy biograficzny komiks o Muybridge’u [RECENZJA]](/i/images/9/1/9/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_235919-IMG_8199-3.png)
Newsletter
Newsletter
Na wystawę "Krajobrazy" Jerzego Łapińskiego złoży się 40 czarno-białych fotografii polskich krajobrazów sfotografowanych w latach 1989 - 2008. Wszystkie fotografie wykonane są w klasycznej technice srebrowej pod powiększalnikiem. Większość krajobrazów pochodzi z ulubionej przez autora Kotliny Kłodzkiej.
Fotografie Jerzego Łapińskiego nie są często pokazywane w polskich galeriach fotograficznych - zauważa Krzysztof Jurecki. Pamiętam jego fotografie z lat 80. XX wieku, które zdecydowanie bardziej od obecnych sytuowały się w kręgu koncepcji "fotografii ulicznej", jaką uprawiał także Andrzej Brzeziński i grupa fotografów wystawiających w warszawskiej galerii "Hybrydy". Ale obecna twórczość Jerzego Łapińskiego jest inna. Bardziej sięga do tradycji grupy f. 64, przede wszystkim z jednej strony do prac Anselma Adamsa i Edwarda Westona, a z drugiej - do polskiego piktorializmu, czy precyzując - jego kontynuacji. Przypominają mi się np. pejzaże tatrzańskie z lat 50.-70. Henryka Hermanowicza. Nie wiem czy Łapiński je widział, nawet jeśli tak, to myślę, że fotografowanie obłoków chmur i pejzażu górskiego jest określonym typem pracy duchowej, mającej na celu wniknięcie w formę obiektu. Czy nie jest to fotografia zbyt zachowawcza a nawet konserwatywna? Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na takie pytanie, ale takie wątpliwości muszą się pojawić. Dotyczyły one także fotografii Roberta Mapplethorpe'a, zarzucając im "konserwatyzm" formy.
Przez lata bezpośredniej i świadomej praktyki posiadł ogromną wiedzę na temat wydawałoby się najprostszy: jak powinna wyglądać perfekcyjnie wykonana odbitka - dodaje Marek Grygiel. Tak więc zarówno koncept jak i wykonanie są ze sobą nieodłącznie związane. Fotogeniczność zdjęć Jerzego Łapińskiego stanowi o nawiązaniu do tradycji fotografii, do tej jej podstawowej i uniwersalnej zdawałoby się zasady czystej rejestracji wybranego świadomie fragmentu rzeczywistości. Konsekwencja, z jaką fotografuje od lat w taki właśnie sposób, decyduje o ponadczasowości tych prac. Nie odbiera im aktualności, pozwala do nich wracać po latach. Zachowują bowiem te zdjęcia wszystkie walory, które decydują o wartości, uroku i sile oddziaływania fotografii. Sztuce nie tylko widzenia, ale i dostrzegania.
Jerzy ŁapińskiUrodził się w 1954 roku w Warszawie. Fotografią zajmuje się od szkoły średniej. W 1979 ukończył Instytut Poligrafii Politechniki Warszawskiej. Od 1979 jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Od 1979 do 1982 roku uczył fotografii na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 1977 roku prezentował swoje prace na 24 wystawach indywidualnych w Polsce i Niemczech oraz brał udział w licznych wystawach zbiorowych w Polsce, Czechosłowacji i Niemczech. Prowadził wykłady z fotografii w Łódzkiej Szkole Filmowej i na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego fotografie znajdują się w licznych zbiorach i kolekcjach prywatnych w Polsce, Czechosłowacji, Niemczech, Szwecji i USA. Od 2000 jest członkiem Związku Polskich Fotografów Przyrody. Specjalizuje się w fotografii czarno-białej - krajobrazach i miastobrazach. Oprócz czynnego uprawiania fotografii zajmuje się robieniem powiększeń kolekcjonerskich dla innych fotografów, jest rzeczoznawcą i biegłym sądowym w zakresie fotografii. Jest stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Jerzy ŁapińskiKrajobrazy
Wernisaż: 6.03.2010, godz. 18:00
Termin: 7.03-8.04.2010
Galeria Parter
Kłodzkie Centrum Kultury, Sportu i Rekreacji
Plac Jagiełły 1, Kłodzko
_968856305.jpg)
_1475239688.jpg)
