![„Matrix” i konie w galopie. Polecamy biograficzny komiks o Muybridge’u [RECENZJA]](/i/images/9/1/9/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_235919-IMG_8199-3.png)
Newsletter
Newsletter
Wystawa w Galerii Wysokich Napięć obejmuje 60 prac poznańskiego fotoreportera, jest podsumowaniem jego długiej pracy nad dokumentacją zmieniającej się obyczajowości Polaków na przestrzeni ostatniego dwudziestolecia. Ze względu na pozycję autora w polskiej fotografii, jest też faktycznym zwieńczeniem cyklu emocjonalnych wystaw, prezentowanych w Galerii Wysokich Napięć w latach 2009-2010, tworzących rozległy szkic o życiu zwykłego, szarego obywatela przed i po roku 1989, w Polsce i krajach sąsiednich.
Wystawa jest częścią projektu, obejmującego również wydanie albumu "I love Poland" i stronę internetową www.polska1989.pl.
Tak pisze o nim sam autor fotografii: Wydaje się oczywistym, że powinno się przynajmniej trochę lubić swój kraj. Nawet, jeśli tak często rodzi się pytanie: dlaczego. Po co. Pomimo czego.
Polska na moich fotografiach nie jawi się jako kraina wspaniałości i szczęścia. Nie jest też obszarem beznadziei i marazmu. Polska, jaką opisuję, mimo że pełna słabości i niedoskonałości, kipi od pasji, ciepła i specyficznego humoru. Lubię jej niedoskonałości i wady. Właśnie dzięki nim jest mi bardzo bliska, lubię ją taką, jaką jest. I chciałbym, żeby inni polubili taką Polskę od pierwszego wejrzenia.
Zdjęcia, które znajdziecie Państwo w albumie, wykonuję od połowy lat 80. Są zapisem towarzyszącej mojemu życiu rzeczywistości. Jej ciągłe zmiany, które początkowo fotografowałem, pracując w redakcjach czasopism, z czasem stały się moim tematem z wyboru. Zarejestrowane wydarzenia i sytuacje są często bardzo osobiste. Nie ma w nich wielkiej polityki ani zapisu spektakularnych wydarzeń. Wydają się z globalnego punktu widzenia mało istotne. Jednak z punktu widzenia bohaterów tych zdjęć to właśnie one najpełniej opisują ich codzienne życie. Zebrane w jednym miejscu oddają obraz zmian, jakich świadkami byliśmy my, czy może tylko ja, po roku 1989.
Mariusz Forecki (ur. 1962 r. w Poznaniu) Wielka osobowość reportażu subiektywnego i eseju społecznego. Jego surrealistyczne skojarzenia o humorystycznym wydźwięku wyznaczają nową drogę fotografii humanistycznej. Dojrzewał jako fotoreporter tygodnika "Wprost" w latach 80., pobyt w Armenii na zdjęciach z trzęsienia ziemi (1987) przesądził o sposobie postrzegania przez niego ludzi - najistotniejszych, prawdziwych bohaterów jego fotografii. Od 1991 r. był zatrudniony przez "Poznaniaka", w 1997 - epizodycznie przez Gazetę Wyborczą w Warszawie, po czym zdecydował się na samodzielność. Uprawia wolny zawód fotografa, od 1998 r. prowadzi własną Agencję Prasową i Fotograficzną TAMTAM. Od 2003 r. pracuje w technice cyfrowej, tradycyjny negatyw wykorzystuje do niektórych projektów. Absolwent Instytutu Fotografii Twórczej Uniwersytetu Śląskiego w Opavie (Czechy). Pierwszy raz nagrodzony w Konkursie Polskiej Fotografii Prasowej 1993 w kategorii "Wydarzenia". Na stronie internetowej swojej agencji prowadził galerię autorską TAMTAM, od 2006 r. współredaguje i wydaje niekomercyjny, internetowy Magazyn Fotografii Dokumentalnej 5klatek (www.5klatek.pl). Włącza się w życie fotograficzne, uczestnicząc jako prowadzący w warsztatach oraz jako członek jury w konkursach.
Zasadniczym rysem jego stylu pracy jest omijanie epicentrum. Porusza się po obrzeżach kulminacyjnych miejsc i wydarzeń, żeby uniknąć przekazów jednoznacznych a pokazać to, co najbardziej ludzkie i uniwersalne. Wykorzystuje nie eksponowane momenty: zdjęcia w Afganistanie (1988) robił tuż po wycofaniu się wojsk radzieckich, w Czeczeni (1995) - tuż przed wkroczeniem Rosjan. Oprócz fotoreportaży prasowych zaczął w latach 90. realizować autorskie projekty artystyczne. Wszystkie dotąd zamknięte cykle obrazują różnorodność przejawów życia społecznego w aspekcie zaskakującego rozwoju obyczajów i wspólnot: "Krisznowcy" (1985-1994), "Blisko nas" (2002), "Blue Box" (2003-2005), "Okruchy dnia" (1988-2005), "Za mostem" (2008). Najnowszy: "Kocham Polskę" podsumowuje efekty obserwacji polskiej rzeczywistości, prowadzonej od ponad dwudziestu lat.
Jego zdjęcia zawsze charakteryzuje doskonały kadr i niewymuszona estetyka. Tworzy fotografię barwną i czarno-białą. Dokumentuje przede wszystkim emocje, obrazem emocji przekazuje obraz życia. Za zdjęcie matki z trójką nieuleczalnie chorych synów na wózkach nad morzem z "Okruchów dnia", otrzymał pierwszą nagrodę w Konkursie Polskiej Fotografii Prasowej 2000 w kategorii "Życie codzienne". Za cały cykl został wyróżniony w 2005 r. przez ZPAF, jako autor jedynego długiego eseju o przemianach obyczajowych w społeczeństwie polskim lat 90. /początku XXI w.
Mariusz ForeckiKocham Polskę. Zapis zmian w społeczeństwie polskim lat 1989-2009.
_443908423.jpg)
_1877607562.jpg)
_1094526942.jpg)
Wernisaż: 14.10.2010, godz. 18:00
Galeria Wysokich Napięć
Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej
ul. Chodakowska 19/31
Warszawa
