Zaplecze.com - maj 2006

Autor: Łukasz Kacperczyk

22 Maj 2006

Artykuł na: 2-3 minuty

Przeglądamy majowy numer internetowego miesięcznika fotograficznego "Zaplecze". Jest to wydanie trzynaste, ale nic nie wskazuje na to, by przyniosło redakcji pecha. W środku znajdziemy m.in. podwójne portrety Mateusza Jerzyka, zdjęcia Chin widzianych oczami Toma Szurkowskiego i "podczerwone" krajobrazy Piotra Gaczka. Miesięcznik "Zaplecze" jest darmowy i dostępny do pobrania na stronach wydawcy.

Pierwszą prezentacją majowego numeru "Zaplecza" są portrety Mateusza Jerzyka. Zestawione w pary zdjęcia ukazują nagie i półnagie młode kobiety sfotografowane w popularny ostatnio sposób. Oglądamy sterylnie czyste, jakby wycięte skalpelem kolorowe zdjęcia emanujące spokojem i niepokojące jednocześnie. Jeśli ten projekt nadal powstaje lub jest skończony, ale składa się z większej ilości zdjęć, to ma potencjał. Dalej zamieszczono reportaż "Chiny" Toma Szurkowskiego. Autor stara się przekazać widzowi wszelkie doznania, które atakowały jego zmysły podczas podróży po Państwie Środka. Powstały w ten sposób spokojne zdjęcia dające wyraz ciepłemu podejściu fotografa do portretowanych osób i sytuacji.

Środkowa galeria numeru została poświęcona czarno-białym pejzażom autorstwa Piotra Gaczka, który fotografując w podczerwieni postanowił spróbować wydobyć z typowego polskiego krajobrazu tajemnicę i urok, które na co dzień nam umykają. Niestety w niektórych przypadkach "podczerwoność" staje się jedyną zaletą prezentowanych fotografii, a to troszeczkę za mało. Jak zwykle w "Zapleczu" mamy też akcent zagraniczny. Redakcja postanowiła pokazać makrofotografie Sophie Thouvenin. Oglądamy bardzo estetyczne, kolorowe a jednocześnie niemal monochromatyczne zdjęcia kwiatów, kropli wody itp. Bardzo miło się je ogląda, ale niewiele ponadto. Wieńcząca majowe "Zaplecze" galeria zdjęć Roberta Jarockiego z cyklu "Zwyczajny człowiek" to czarno-białe portrety skaczących ludzi. Nawiązując do prac Philippe'a Halsmana, który licząc na oswabadzające działanie spontanicznego skoku portretował wielkie sławy, autor postanowił przedstawić w ten sposób zwyczajnych (a jakże) ludzi spotkanych na plaży. Efekt jest bardzo pozytywny i bezpretensjonalny.