![„Matrix” i konie w galopie. Polecamy biograficzny komiks o Muybridge’u [RECENZJA]](/i/images/9/1/9/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_235919-IMG_8199-3.png)
Newsletter
Newsletter
Roza Vulf: „Ulica pozwala mi na chwilę połączyć się z historią kogoś obcego“
Roza Vulf to fotografka-samouk, urodzona w Wilnie na Litwie. Jej zainteresowanie fotografią zaczęło się, gdy jako nastolatka wywoływała klatki ze starego Zenita. Z czasem jednak życie potoczyło się inaczej i Vulf porzuciła fotografię, osiedlając się w Niemczech. Ostatecznie trafiła do Rzymu, gdzie jej pasją znów stało się robienie zdjęć - tym razem głównie kadrów określanych przez innych jako fotografia uliczna.
- Fotografia to sztuka, która daje mi możliwość wyrażania siebie. Czuję się zrelaksowana wśród obcych w tłumie. Mój umysł jest otwarty. Obserwuję. Jestem w pełni podatna na otoczenie, gdyż „ulica" pozwala mi tylko choć na chwilę na połączenie się z historią kogoś obcego - mówi Vulf. - I chociaż nie przepadam za etykietami i określaniem się, to jeśli chodzi o styl fotografii czuję się najbardziej komfortowo w fotografii ulicznej i dokumentalnej. Czy to sprawia, że powinnam nazywać się „fotografem ulicznym”? - pyta.
Na co dzień, zamiast skrupulatnie planować i czekać aż coś się wydarzy, fotografka woli stale pozostać w ruchu. Spędza w danym miejscu pięć, do dziesięciu minut, a potem wędruje dalej. - Moja praca to w większości proces starannej obserwacji. Jak mówił Pasteur: „W dziedzinie obserwacji szczęście sprzyja tylko przygotowanemu umysłowi" - przytacza Vulf. - Uważam, że ten cytat ma bardzo duże zastosowanie do życia w ogóle i odnosi się też do mojego stosunku do fotografii. Ale nie jestem pewna, czy nazwałbym to szczęściem. Kiedy ty i twój umysł jesteście naprawdę gotowi na coś, co ma nadejść, to zawsze nadejdzie - wyjaśnia.
Bohaterką zdjęć Vulf jest zawsze sama ulica, na której jedynym, czego się można się spodziewać, są drobne szczegóły otoczenia. Geometria, światło, odbicia, nietypowy grymas twarzy pod wpływem wiatru. Innymi słowy - nastrój. Prace fotografki nie bez powodu nie mają tytułów. Według jej filozofii, słowa często zniekształcają sens czegoś „szczerego", przekształcając je w „pozowane“. Vulf nigdy nie komunikuje się z ludźmi widocznymi na jej zdjęciach, a każdemu odbiorcy pozostawia wolne pole do interpretacji jej fotografii.
- Jedno zdjęcie z Rzymu, które zrobiłam tej wiosny, szczególnie zapadło mi w pamięć. Tego dnia miałam ochotę pofotografować w zatłoczonym miejscu, więc zdecydowałam się na okolicę Koloseum. Pamiętam jak w pewnym momencie zaczęłam myśleć, czy powinnam zejść już do podziemi metra, gdy właśnie zaczęła się złota godzina. Sprawdzałam akurat ustawienia w aparacie. Rozejrzałam się i ujrzałam młodą, piękną twarz, rozjaśnioną miękkimi promieniami słońca, przechodzącymi między łukami Koloseum - wspomina fotografka. - Kobieta miała na sobie sukienkę rodem z lat siedemdziesiątych i niemalże doskonałe ciało. Sposób, w jaki ta poruszała się przez tłum, był pełen wdzięku i gracji. Ale przede wszystkim jej twarz, jej spojrzenie, było tym, co tak przykuło mój wzrok. W jej oczach widziałam smutek, a jednocześnie ufność i zaradność. Między nią, a ludźmi, którymi była otoczona, wytworzyła się niewidzialna bariera. Ta młoda kobieta wydawała się być w pełni oderwana od świata rzeczywistego, a ja byłam tego świadkiem - opowiada.
_968856305.jpg)
_1094526942.jpg)
Wśród swoich ulubionych artystów Vulf wymienia nie tylko fotografów takich Garry Winogrand czy Trent Parke, ale i wielu malarzy: Modigliani, Kokoschka, Rodin, Matisse, Sisley, Toulouse Lautrec, Gauguin, Warhol czy Schiele. - Wielki wpływ na mnie mają również moje dzieci. Są niezależne i kreatywne na swój własny sposób. Myśląc o inspiracjach, odpowiedziałabym za Anselem Adamsem: „Podczas tworzenia fotografii wykorzystujesz również wszystkie obrazy, które widziałeś, książki, które przeczytałeś, usłyszane utwory muzyczne oraz ludzi, których kochasz" - dodaje.
Najbliższe miesiące Vulf wypełnione są różnymi podróżami. Fotografka chce między innymi odwiedzić swoje rodzinne miasto, Wilno. Będzie również uczestniczyć w Street Photography Symposium w Londynie. - Wśród gości ma być wielu cenionych fotografów, więc w końcu będę miała okazję spotkać się z niektórymi z nich osobiście. Czeka mnie dużo pracy z edycją, bo nigdy nie mam na to wystarczająco dużo czasu. Muszę pomyśleć też o możliwościach wystawienniczych i wydawniczych. Jednak bez względu na to, gdzie się znajdę, fotografia wciąż będzie największą częścią mojego życia - podsumowuje.
Więcej prac fotografki: www.rozavulf.com
Autor: Julia Kaczorowska
Studiowała fotografię prasową, reklamową i wydawniczą na Uniwersytecie Warszawskim. Szczególnie bliski jest jej reportaż i dokument, lubi wysłuchiwać ludzkich historii. Uzależniona od podróży i trekkingu w górach.
